۲۱٬۹۷۲
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۳۷: | خط ۱۳۷: | ||
اميرالمؤمنين عليه السلام در ارتباط طهارت نسل با پذيرش ولايت نكته ظريفى فرموده است: اگر امور به دست مردم بود (و همين انتخاب ظاهرى بود) احدى را بر ما مقدم نمى داشتند و نمى پذيرفتند، ولى خداوند است كه هر كس را بخواهد به رحمت خويش اختصاص مىدهد. | اميرالمؤمنين عليه السلام در ارتباط طهارت نسل با پذيرش ولايت نكته ظريفى فرموده است: اگر امور به دست مردم بود (و همين انتخاب ظاهرى بود) احدى را بر ما مقدم نمى داشتند و نمى پذيرفتند، ولى خداوند است كه هر كس را بخواهد به رحمت خويش اختصاص مىدهد. | ||
سپس در بيان آن رحمت الهى فرمود: پس خدا را شكر كنيد بر آنچه شما را اختصاص داده از آغاز نعمت ها. سپس فرمود: منظورم طيب الولادة و پاكى در تولد است | سپس در بيان آن رحمت الهى فرمود: پس خدا را شكر كنيد بر آنچه شما را اختصاص داده از آغاز نعمت ها. سپس فرمود: منظورم طيب الولادة و پاكى در تولد است | ||
پيداست كه حلال زادگى به معناى ازدواج صحيح پدر و مادر و خيانت نكردن مادر به پدر است كه در تمام ملل جهان معتبر است و از نظر اسلام هم ازدواج هر قومى محترم است، چنانكه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: انَّ لِكُلِّ قَوْمٍ نِكاحاً <ref>وسائل الشيعة: ج ۱۷ ص ۲۹۹.</ref>، يعنى: هر قومى نكاحى معتبر دارند، و امام صادق عليه السلام فرمود: نِكاحُ اهْلِ الشِّرْكِ جائِزٌ، يعنى: ازدواج مشركين از نظر اسلام معتبر است.<ref>وسائل الشيعة: ج ۱۵ ص ۸۰ .</ref> | |||
امام صادق عليه السلام مى فرمايد: مَنْ وَجَدَ بَرْدَ حُبِّنا عَلى قَلْبِهِ فَلْيُكْثِرِ الدُّعاءَ لامِّهِ فَانَّها لَمْ تَخُنْ اباهُ، يعنى: هر كس خُنكى و لذت محبت ما را بر قلب خويش احساس كرد براى مادرش بسيار دعا كند، چرا كه اين علامت آن است كه مادرش به پدرش خيانت نكرده است.<ref>بحار الانوار: ج ۲۷ ص ۱۴۶ ح ۶ .</ref> | |||
آن قدر اين مسئله بنيادى است كه در حديث ديگر مى فرمايد: انَّ افْضَلَ فَضائِلِ شيعَتِنا انَّ الْعَواهِرَ لَمْ يَلِدْنَهُمْ فى جاهِلِيَّةٍ وَ لا اسْلامٍ، يعنى: بالاترين فضيلت شيعيان ما اين است كه زناكاران آنان را به دنيا نياورده اند، چه در جاهليت و چه در اسلام.<ref>بحار الانوار: ج ۲۷ ص ۱۴۹.</ref> | |||
شايد منظور از جاهليت كه در برابر اسلام ذكر شده، فقط زمان جاهليت عصر بعثت نباشد، بلكه قبل از مسلمان شدن شخص يا والدينش در هر زمانى منظور باشد كه در آن دوران نيز از نسل پاک و پدر و مادرى با ازدواج صحيح در قوم و ملت و دين خود به دنيا آمده اند. | |||
بسيار شنيدنى است كه«طيبِ مولد» به دستور پيامبر صلى الله عليه و آله وارد متن جامعه شده و «محبت على عليه السلام» ضابطه قطعى آن قرار گرفته، آنجا كه فرمود: امتحان كنيد فرزندان خود را با حبّ على بن ابیطالب. هر فرزندى كه محبت او را داشت بدانيد كه از حلال زادگى اوست، و هر فرزندى كه بغض او را داشت بدانيد كه از حرام زادگى اش است» <ref>بحار الانوار: ج ۲۷ ص ۱۵۶ ح ۳۰.</ref> | |||
سپس اين ضابطه به مرحله عمل رسيد چنانكه جابر انصارى مى گويد: از آن پس ما محبت على عليه السلام را بر فرزندانمان عرضه مى كرديم. هر كدام كه على عليه السلام را دوست داشت مى فهميديم كه فرزند خودمان است، و هر كدام على عليه السلام را مبغوض مى داشت او را فرزند خود نمى دانستيم (يعنى مى فهميديم كه مادرش خيانت كرده است)<ref>بحار الانوار: ج ۲۷ ص ۱۵۱.</ref> | |||
آن | امام صادق عليه السلام پرده از حقيقت بر مىدارد و آن را با صراحت چنين بيان مى فرمايد: دوست نمى دارد ما را مگر كسى كه ولادتش طيب و پاک باشد، و دشمن نمى دارد ما را مگر كسى كه او را به پدرش ملحق كرده باشند، در حالى كه مادرش از مرد ديگرى به او باردار شده ولى او را به شوهرش منسوب مى كند و او را وادار به پذيرش او مى نمايد!<ref>بحار الانوار: ج ۲۷ ص ۱۵۲.</ref> | ||
'''<br />بحث سوم: ارتباط ولايت با خبث ولادت''' | |||
بحث سوم: ارتباط ولايت با خبث ولادت | |||
در مقابل »طيب الولادة« و آثار آن كه ذكر شد »خبث الولادة« قرار دارد كه از منشأهاى اصلى خباثت است، و در احاديث به عنوان يك ضابطه مسلَّم بدان تصريح شده است. | در مقابل »طيب الولادة« و آثار آن كه ذكر شد »خبث الولادة« قرار دارد كه از منشأهاى اصلى خباثت است، و در احاديث به عنوان يك ضابطه مسلَّم بدان تصريح شده است. |