آيه ۸۲ نساء و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

آيه ۸۲ نساء و غدیر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۰

۴٬۰۶۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۱ مهٔ ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Modir

دیوان‌سالاران، developer، مدیران رابط کاربری، مدیران

۲۱٬۸۲۰

ویرایش

@@ خط ۶۸: / خط ۶۸: @@
 در اين زمينه آيات قرآنى ذكر شد و كلام پيامبرصلى الله عليه وآله در غدير را هم شنيديم. در حديث ديگرى پيامبرصلى الله عليه وآله مى‏فرمايد: تَدَبَّرُوا الْقُرْآنَ الْمَجيدَ فَقَدْ دَلَّكُمْ عَلَى الامْرِ الرَّشيدِ: قرآن با عظمت را مورد تفكر قرار دهيد كه شما را به آنچه هدايت در آن است راهنمايى كرده است.<ref>ارشاد القلوب: ص ۸۰ باب ۲۰. </ref>
-امام صادق‏ عليه السلام ريشه تدبر در قرآن را صدور آن از جانب نور مطلق بيان مى ‏كند و مى ‏فرمايد: لَقَدْ تَجَلَّى اللَّه لِخَلْقِهِ فى كَلامِهِ وَ لكِنَّهُمْ لا يُبْصِرُونَ: خداوند در كلام خود بر خلقش تجلى فرموده، ولى او را نمى‏ بينند.<ref>بحار الانوار: ج ۸۹ ص ۱۰۷. </ref>
+امام صادق‏ عليه السلام ريشه تدبر در قرآن را صدور آن از جانب نور مطلق بيان مى ‏كند و مى ‏فرمايد: لَقَدْ تَجَلَّى اللَّه لِخَلْقِهِ فى كَلامِهِ وَ لكِنَّهُمْ لا يُبْصِرُونَ: خداوند در كلام خود بر خلقش تجلى فرموده، ولى او را نمى‏ بينند.<ref>بحار الانوار: ج ۸۹ ص ۱۰۷. </ref>يعنى بايد در جستجوى اين تجليات باشند تا با چشم دل آن را ببينند، و اين همان چيزى است كه با تدبر آغاز مى‏ شود.
+'''ب. پرهيز از متشابهات قرآن'''
+اكنون كه بايد در قرآن تدبر و تفكر نماييم دو نقطه صعب ‏العبور پيش روى ما خواهد بود: يكى متشابهات و ديگرى تفسير محكمات:
+'''اول: تفسير متشابهات'''
+درباره متشابهات خودِ قرآن مشكل را حل كرده و دستور پرهيز از اين نقطه ‏ها را داده است. آنجا كه مى‏ فرمايد:«كسانى كه در قلوبشان ميل به باطل است از پى متشابهات مى‏ روند تا فتنه بپا كنند و باطن آن آيات را به دست آورند»؛ يعنى اين در حالى است كه به باطن آيات متشابه دست نمى‏ يابند، چرا كه مى ‏فرمايد:«وَ ما يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلا اللَّه وَ الرَّاسِخُونَ فِى الْعِلْمِ» . لذا پيامبرصلى الله عليه وآله هم مفهوم آيه را فرموده:«لا تَتَّبِعُوا مُتَشابِهَهُ».
+'''دوم: تفسير محكمات'''
+تفسير محكمات و به عبارت ديگر استخراج باطن قرآن تا آنجا كه بشر تحمل نمايد و ظرفيت داشته باشد در كلام پيامبرصلى الله عليه وآله با تعبير »انْظُرُوا الى مُحْكَماتِهِ« آمده است، كه منظور همان نگاه از روى تدبر و دقت است. يعنى در جايى كه نازل كننده قرآن شما را از تدبر در آيات متشابه بر حذر مى‏دارد، بايد فكر و عقل و دقت خود را در فهم آيات محكم متمركز كنيد، و با صرف آن در آيات متشابه هم نيروى خود را هدر داده‏ايد و هم به نتيجه‏اى نمى‏رسيد.
+'''ج. راه فهم باطن قرآن'''
+عطشى كه با تدبر در قرآن براى درك حقايق آن بوجود مى ‏آيد، آرام نمى‏گيرد جز با جرعه گوارايى كه از دست مفسِّران حقيقى آن گرفته شود، كه فقط چهارده معصوم‏عليهم السلام هستند. تأكيد خاص مكتب اهل‏بيت‏عليهم السلام را در اين باره مورد دقت قرار مى‏دهيم:
+اول: تأويل قرآن فقط در اختيار امامان‏عليهم السلام
+در همين فراز خطبه غدير، پيامبرصلى الله عليه وآله با تأكيدات پشت سر هم در يك جمله، اين انحصار تأويل قرآن براى امامان‏عليهم السلام را بيان فرموده است. تأكيدها چنين است: ابتدا قسم ياد مى‏كند )فَوَ اللَّه( ، و آنگاه از حرف نفى ابدى استفاده مى‏كند )لَنْ يُبَيِّنَ ... لَنْ يُوضِحَ( ، و سپس هر دو جهت باطن و تفسير قرآن را يادآور مى‏شود )زَواجِرَهُ ... تَفْسيرَهُ( ، و با اين تأكيدات مى‏فرمايد: به خدا قسم، هرگز باطن قرآن و تفسير آن را بيان نمى‏كند مگر على بن ابى‏طالب‏عليه السلام.
+در حديثى ديگر پيامبرصلى الله عليه وآله با لسان محبت‏آميز خود، متمسكين حقيقى به قرآن را چنين معرفى مى‏فرمايد: مى‏دانيد تمسك كننده حقيقى به قرآن كه به شرف عظيم نايل مى‏شود كيست؟ كسى است كه تأويل قرآن را از ما اهل‏بيت يا از واسطه‏هايى كه سفيران ما به شيعيانمان هستند بگيرد.
 == '''پانویس''' ==