پرش به محتوا

آداب برپایی جشن و عید غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
== آداب برگزارى عيد غدير<ref>غدير دعا و محبت (نيشابورى): ص ۳۲ - ۳۴. اسرار غدير: ص ۲۴۶.</ref> ==
== آداب برگزارى عيد غدير<ref>غدير دعا و محبت (نيشابورى): ص ۳۲ - ۳۴. اسرار غدير: ص ۲۴۶.</ref> ==
  به مصداق «يفرحون لفرحنا»<ref>غرر الحكم: ج ۲ ص ۵۴۹ - ۶۶۸.</ref>، جشن و سرور در ايام سرور و فرح اهل‏ بيت‏ عليهم السلام مثل اعياد و مواليد آن ها بسيار پسنديده است، اما با آداب و مسائلى كه خود آن بزرگواران فرموده ‏اند.  
  به مصداق «يَفرَحُونَ لِفَرَحِنا»<ref>بحار الانوار ،ج44 ،ص287</ref>، جشن و سرور در ايام سرور و فرح اهل‏ بيت‏ عليهم السلام مثل اعياد و مواليد آن ها بسيار پسنديده است، اما با آداب و مسائلى كه خود آن بزرگواران فرموده ‏اند.  


از جمله در عيد غدير، كه مراعات مسائل زير را می توان ذكر كرد:
از جمله در عيد غدير، كه مراعات مسائل زير را می توان ذكر كرد:
خط ۶: خط ۶:
الف) مرتكب نشدن ملاهى و كارهايى كه مناسب مجالس ائمه‏ عليهم السلام نيست.
الف) مرتكب نشدن ملاهى و كارهايى كه مناسب مجالس ائمه‏ عليهم السلام نيست.


ب) از حيث ظاهرى به حد وسع و بالاتر از آن احترام و ابهت لازم را براى مجالس در نظر بگيرند.
ب) از حيث ظاهرى به حد وسع و بالاتر از آن احترام و ابهت لازم براى مجالس در نظر گرفته شود.


ج) از بهترين اسباب براى پذيرايى در حد وسع استفاده كنند و «يَبْذُلُونَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَنْفُسَهُمْ...» را فراموش ننمايند.
ج) از بهترين اسباب براى پذيرايى در حد وسع استفاده كنند و «يَبْذُلُونَ أَمْوَالَهُمْ وَ أَنْفُسَهُمْ...» را فراموش ننمايند.
خط ۱۲: خط ۱۲:
د) متوجه باشند كه مجلس جشن ائمه‏ عليهم السلام با جشن‏هاى خصوصى و شخصى و مسائل فردى قابل قياس نمى ‏باشد.
د) متوجه باشند كه مجلس جشن ائمه‏ عليهم السلام با جشن‏هاى خصوصى و شخصى و مسائل فردى قابل قياس نمى ‏باشد.


هـ) اظهار فرح و سرور ظاهرى و قلبى به مناسب فرح و سرور ائمه‏ عليهم السلام نمايند.
هـ) اظهار فرح و سرور ظاهرى و قلبى به مناسبت فرح و سرور ائمه‏ عليهم السلام نمايند.


و) اين نكته را فراموش ننمايند كه جشن و سرور به پوشيدن لباس نو و خوردن شيرينى و چراغانى خلاصه نمی ‏شود، بلكه بيان فضائل و مناقب و حقانيت ائمه‏ عليهم السلام و خباثت دشمنان آن ها به مدح و شعر و نثر و خطابه و ذكر احوال آن بزرگواران از اساس اوليه جشن ‏هاست.
و) اين نكته را فراموش ننمايند كه جشن و سرور به پوشيدن لباس نو و خوردن شيرينى و چراغانى خلاصه نمی ‏شود، بلكه بيان فضائل و مناقب و حقانيت ائمه‏ عليهم السلام و خباثت دشمنان آن ها به مدح و شعر و نثر و خطابه و ذكر احوال آن بزرگواران از مسائل اوليه جشن ‏هاست.


البته ميزان معرفت و محبت نسبت به اين چهارده نور پاک‏ عليهم السلام در بذل و فداكارى از مال و جان براى آن بزرگواران دخيل است، و روايات متعددى از ائمه معصومين ‏عليهم السلام در اين باره وارد شده است.
البته ميزان معرفت و محبت نسبت به اين چهارده نور پاک‏ عليهم السلام در بذل و فداكارى از مال و جان براى آن بزرگواران دخيل است، و روايات متعددى از ائمه معصومين ‏عليهم السلام در اين باره وارد شده است:


هر پيامبرى روزى كه وصى خود را معين می كرد عيد قرار مى‏ داد.  
1-هر پيامبرى روزى كه وصى خود را معين می كرد عيد قرار مى‏ داد.  


در روايتى امام صادق‏ عليه السلام مى ‏فرمايند:  
2-در روايتى امام صادق‏ عليه السلام مى ‏فرمايند:خداوند هر پيامبرى را كه به پيامبرى مبعوث نموده، امر فرموده آن روز را عيد قرار دهد.


خداوند هر پيامبرى را كه به پيامبرى مبعوث نموده، امر فرموده آن روز را عيد قرار دهد.
حتى در بعضى از روايات آمده كه پيامبران‏ عليهم السلام، اوصياء خود را امر به جشن گرفتن و روزه گرفتن روز غدير نموده ‏اند.<ref>وسائل الشيعة، ج‏10 ص: 441. بحار الانوار: ج 37 ص172 و ج ۹۸ ص ۳۲۱. المصباح: ج 2ص ۷۳۶. </ref>
 
حتى در بعضى از روايات آمده كه پيامبران‏ عليهم السلام، اوصياء خود را امر به جشن گرفتن و روزه گرفتن روز غدير نموده ‏اند.<ref>وسائل: ج ۷ ب ۱۴، از ابواب الصوم المندوب ح ۷ ۲. بحار الانوار: ج ۹۴ ص ۱۱۵،۱۱۴ و ج ۹۸ ص ۳۲۱. المصباح: ص ۷۳۶. الخصال: ج ۱ ص ۲۶۴ ح ۱۴۵. تهذيب: ج ۳ ص ۱۴۳.</ref>


از آنجا كه هر قومى با چگونگى عيد گرفتن، ماهيتِ فرهنگى و عقيدتى خود را نشان مى‏ دهند، لذا در مذهب اهل‏ بيت‏ عليهم السلام هم براى عيد گرفتنِ «غدير» امور و جوانب مختلفى در نظر گرفته شده است كه با مراعات آن ها گوشه اى از ماهيتِ فكرى تشيع به جهانيان معرفى مى ‏شود.
از آنجا كه هر قومى با چگونگى عيد گرفتن، ماهيتِ فرهنگى و عقيدتى خود را نشان مى‏ دهند، لذا در مذهب اهل‏ بيت‏ عليهم السلام هم براى عيد گرفتنِ «غدير» امور و جوانب مختلفى در نظر گرفته شده است كه با مراعات آن ها گوشه اى از ماهيتِ فكرى تشيع به جهانيان معرفى مى ‏شود.