احمد بن فضل مکی (ابن باکثیر): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
يكى از علما و بزرگان [[اهل سنت]] كه [[حدیث غدیر]] را نقل كرده احمد بن فضل بن محمد باكثير مكّى شافعى، ابن باكثير است. | يكى از علما و بزرگان [[اهل سنت]] كه [[حدیث غدیر]] را نقل كرده احمد بن فضل بن محمد باكثير مكّى شافعى، ابن باكثير است. | ||
ابن باكثير مكّى در «وسيلة المآل فى عَدِّ مناقب الآل عليهم السلام» حديث غدير را در چندين مورد، از جمله با اشاره به ماجراى غدير و نيز ماجراى اقرار عمر در زمان خلافت خود، از [[ابن عقده]] در «الموالاة» و ابوموسى در «الصحابة» و ابوالفتوح عِجلى در | ابن باكثير مكّى در «وسيلة المآل فى عَدِّ مناقب الآل عليهم السلام» حديث غدير را در چندين مورد، از جمله با اشاره به ماجراى غدير و نيز ماجراى اقرار عمر در زمان خلافت خود، از [[ابن عقده]] در «الموالاة» و ابوموسى در «الصحابة» و ابوالفتوح عِجلى در «[[فضائل الصحابة (کتاب)|فضائل الصحابة]]» و [[علی بن عمر دارَقُطنی (ابوالحسن، بغدادی)|دارقطنی]] در «الفضائل» [[فرهنگ غدیر در تاریخ|روایت]] كرده است.<ref>وسيلة المآل فى عَدِّ مناقب الآل عليهم السلام (مخطوط).</ref> محبّى<ref>خلاصة الاثر: ج ۱ ص ۲۷۱. </ref>: او را بسيار ستوده است. | ||
== روايتِ ماجراى كامل حارث فهرى در غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۴۹۹. </ref> == | == روايتِ ماجراى كامل حارث فهرى در غدير<ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۴۹۹. </ref> == | ||
از جمله دلايل قطعى بر [[دلالت حدیث غدیر۱|دلالت حدیث غدیر]] بر [[امامت]] امیرالمؤمنین علیه | از جمله دلايل قطعى بر [[دلالت حدیث غدیر۱|دلالت حدیث غدیر]] بر [[امامت]] [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علیه السلام]]، ماجراى [[حارث بن نعمان فهری]] و عذاب الهی با [[سنگ آسمانی]] و نزول آياتى از سوره معارج است. | ||
اين ماجرا را شمارى از بزرگان اهل سنت نقل كرده اند، كه از جمله آنان احمد بن فضل بن محمد باكثير مكّى شافعى (م ۱۰۴۷ ق) است. | اين ماجرا را شمارى از بزرگان [[اهل سنت]] نقل كرده اند، كه از جمله آنان احمد بن فضل بن محمد باكثير مكّى شافعى (م ۱۰۴۷ ق) است. | ||
وى در «وسيلة المآل فى عدّ مناقب الآل عليهم السلام» نزول آيات | وى در «وسيلة المآل فى عدّ مناقب الآل عليهم السلام» نزول آيات سوره معارج و ماجراى [[حارث بن نعمان فهری|حارث]] را از [[احمد بن محمد ثعلبى (ابواسحاق، نيشابورى)|ثعلبی]] روايت كرده است.<ref>وسيلة المآل فى عدّ مناقب الآل عليهم السلام (مخطوط).</ref> | ||
محمدامين محبّى و رضى الدين محمد بن على بن حيدر<ref>خلاصة الاثر فى اعيان القرن الحادى عشر: ج ۱ ص۲۷۱-۲۷۳. تنضید العقود السنیّة بتمهید الدولة الحسینیة.</ref>وى را توثيق كرده و بسيار ستوده اند. | محمدامين محبّى و رضى الدين محمد بن على بن حيدر<ref>خلاصة الاثر فى اعيان القرن الحادى عشر: ج ۱ ص۲۷۱-۲۷۳. تنضید العقود السنیّة بتمهید الدولة الحسینیة.</ref> وى را توثيق كرده و بسيار ستوده اند. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:حدیث غدیر]] | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۵
روايت حديث غدير[۱]
يكى از علما و بزرگان اهل سنت كه حدیث غدیر را نقل كرده احمد بن فضل بن محمد باكثير مكّى شافعى، ابن باكثير است.
ابن باكثير مكّى در «وسيلة المآل فى عَدِّ مناقب الآل عليهم السلام» حديث غدير را در چندين مورد، از جمله با اشاره به ماجراى غدير و نيز ماجراى اقرار عمر در زمان خلافت خود، از ابن عقده در «الموالاة» و ابوموسى در «الصحابة» و ابوالفتوح عِجلى در «فضائل الصحابة» و دارقطنی در «الفضائل» روایت كرده است.[۲] محبّى[۳]: او را بسيار ستوده است.
روايتِ ماجراى كامل حارث فهرى در غدير[۴]
از جمله دلايل قطعى بر دلالت حدیث غدیر بر امامت امیرالمؤمنین علیه السلام، ماجراى حارث بن نعمان فهری و عذاب الهی با سنگ آسمانی و نزول آياتى از سوره معارج است.
اين ماجرا را شمارى از بزرگان اهل سنت نقل كرده اند، كه از جمله آنان احمد بن فضل بن محمد باكثير مكّى شافعى (م ۱۰۴۷ ق) است.
وى در «وسيلة المآل فى عدّ مناقب الآل عليهم السلام» نزول آيات سوره معارج و ماجراى حارث را از ثعلبی روايت كرده است.[۵]
محمدامين محبّى و رضى الدين محمد بن على بن حيدر[۶] وى را توثيق كرده و بسيار ستوده اند.
پانویس
- ↑ چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۸۹.
- ↑ وسيلة المآل فى عَدِّ مناقب الآل عليهم السلام (مخطوط).
- ↑ خلاصة الاثر: ج ۱ ص ۲۷۱.
- ↑ چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۴۹۹.
- ↑ وسيلة المآل فى عدّ مناقب الآل عليهم السلام (مخطوط).
- ↑ خلاصة الاثر فى اعيان القرن الحادى عشر: ج ۱ ص۲۷۱-۲۷۳. تنضید العقود السنیّة بتمهید الدولة الحسینیة.