زید بن علی بن الحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== اتمام حجت با غدير<ref>چهارده قرن با غدير: ص ۱۰۶. اسرار غدير: ص ۲۹۳.</ref> == | == اتمام حجت با غدير<ref>چهارده قرن با غدير: ص ۱۰۶. اسرار غدير: ص ۲۹۳.</ref> == | ||
از نمونه هاى بارز [[اتمام حجت]] و [[استدلال]] و يادآورى هاى غدير، مواردى است كه توسط خود خداوند و | از نمونه هاى بارز [[اتمام حجت]] و [[استدلال]] و يادآورى هاى غدير، مواردى است كه توسط خود [[خداوند]] و [[معصومین علیهم السلام]] و اصحابشان صورت گرفته است. | ||
تمام راويانى كه در طول هزار و چهارصد سال [[حدیث غدیر]] را [[روایت]] كرده اند نيز به گونه اى جهاد خود را در مقابله با اهل [[سقیفه]] به نمايش گذاشته اند. | |||
يكى از اصحاب معصومين عليهم السلام كه با غدير اتمام حجت نموده زيد بن على بن الحسين است: | يكى از اصحاب معصومين عليهم السلام كه با غدير اتمام حجت نموده زيد بن على بن الحسين است: | ||
نزد زيد بن على بن الحسين عليه السلام كلام | نزد زيد بن على بن الحسين عليه السلام كلام [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] ذكر شد كه فرموده: | ||
«مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلَاهُ». زيد گفت: پيامبر صلى الله عليه و آله او را به عنوان علامتى منصوب فرمود كه حزب خداوند هنگام اختلاف شناخته شوند.<ref>اثبات الهداة: ج ۲ ص ۳۴ ح ۱۴۱.</ref> | |||
== منبع == | |||
دانشنامه غدیر،جلد ۱۱،صفحه ۲۵۲. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:حدیث غدیر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۷
اتمام حجت با غدير[۱]
از نمونه هاى بارز اتمام حجت و استدلال و يادآورى هاى غدير، مواردى است كه توسط خود خداوند و معصومین علیهم السلام و اصحابشان صورت گرفته است.
تمام راويانى كه در طول هزار و چهارصد سال حدیث غدیر را روایت كرده اند نيز به گونه اى جهاد خود را در مقابله با اهل سقیفه به نمايش گذاشته اند.
يكى از اصحاب معصومين عليهم السلام كه با غدير اتمام حجت نموده زيد بن على بن الحسين است:
نزد زيد بن على بن الحسين عليه السلام كلام پیامبر صلی الله علیه و آله ذكر شد كه فرموده:
«مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلَاهُ». زيد گفت: پيامبر صلى الله عليه و آله او را به عنوان علامتى منصوب فرمود كه حزب خداوند هنگام اختلاف شناخته شوند.[۲]
منبع
دانشنامه غدیر،جلد ۱۱،صفحه ۲۵۲.