ساربانان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== رسيدن خبر غدير به ساربانان<ref>ژرفاى غدير: ص ۷۳.</ref> == | == رسيدن خبر غدير به ساربانان<ref>ژرفاى غدير: ص ۷۳.</ref> == | ||
يكى از اقشارى كه خبر غدير را منتشر كردند ساربانان بودند. پس از سه روز كه مراسم غدير پايان يافت، آن روزها با عنوان | يكى از اقشارى كه خبر غدير را منتشر كردند ساربانان بودند. پس از سه روز كه مراسم غدير پايان يافت، آن روزها با عنوان «[[ایام الولایة]]» در ذهن ها و بر صفحه [[تاریخ]] نقش بست. | ||
گروه ها و قبايل [[عرب]]، با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند. | |||
در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى اسلام وحشت داشتند و چشم طمع به ايام بعد از رحلت پيامبر صلى الله عليه | [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] نيز عازم [[مدینه]] شد در حالى كه [[کاروان]] [[اسلام]] را به سر منزل مقصود رسانده بود. | ||
خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظيم، در شهرها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد. | |||
بدون شک اين خبر مهم توسط مسافران و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند. | |||
در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى اسلام وحشت داشتند و چشم طمع به ايام بعد از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على عليه السلام نقشه هاى خود را بر آب ديدند.<ref>بصائر الدرجات: ص ۵۴، ۲۰۱. اقبال الاعمال: ص ۴۵۳، ۴۵۹ . مختصر بصائر الدرجات: ص ۱۰۹. الاختصاص: ص ۲۷۲. مناقب آل ابى طالب: ج ۳ ص ۴۰. فيض القدير: ج ۶ ص ۲۸۱. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . كشف المهم: ص ۱۰۹. احقاق الحق: ج ۲ ص ۴۷۴ و ج ۶ ص ۳۵۸ و ج ۱۲ ص ۹.</ref> | |||
== منبع == | |||
دانشنامه غدیر،جلد ۱۱،صفحه ۲۵۴. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:تبلیغ غدیر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۱
رسيدن خبر غدير به ساربانان[۱]
يكى از اقشارى كه خبر غدير را منتشر كردند ساربانان بودند. پس از سه روز كه مراسم غدير پايان يافت، آن روزها با عنوان «ایام الولایة» در ذهن ها و بر صفحه تاریخ نقش بست.
گروه ها و قبايل عرب، با دنيايى از معارف اسلام، پس از وداع با پيامبرشان و معرفت كامل به جانشينِ او، راهىِ ديار خود شدند.
پیامبر صلی الله علیه و آله نيز عازم مدینه شد در حالى كه کاروان اسلام را به سر منزل مقصود رسانده بود.
خبر غدير و سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در آن مجمع عظيم، در شهرها منتشر شد، و به سرعت شايع گرديد و به گوش همگان رسيد.
بدون شک اين خبر مهم توسط مسافران و ساربانان و بازرگانان تا اقصى نقاط عالم آن روز يعنى ايران و روم و چين پخش شد، و غير مسلمانان هم از آن با اطلاع شدند.
در بُعد ديگر، پادشاهان ممالک كه از قدرت نوپاى اسلام وحشت داشتند و چشم طمع به ايام بعد از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله دوخته بودند، با شنيدن خبر تعيين جانشينى چون على عليه السلام نقشه هاى خود را بر آب ديدند.[۲]
منبع
دانشنامه غدیر،جلد ۱۱،صفحه ۲۵۴.
پانویس
- ↑ ژرفاى غدير: ص ۷۳.
- ↑ بصائر الدرجات: ص ۵۴، ۲۰۱. اقبال الاعمال: ص ۴۵۳، ۴۵۹ . مختصر بصائر الدرجات: ص ۱۰۹. الاختصاص: ص ۲۷۲. مناقب آل ابى طالب: ج ۳ ص ۴۰. فيض القدير: ج ۶ ص ۲۸۱. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۳۶ و ج ۳۹ ص ۳۳۶ و ج ۴۱ ص ۲۲۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۶۸ . كشف المهم: ص ۱۰۹. احقاق الحق: ج ۲ ص ۴۷۴ و ج ۶ ص ۳۵۸ و ج ۱۲ ص ۹.