بشیر بن سعید: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== | == اتمام حجت بر بشير با غدير<ref>چهارده قرن با غدير: ص ۴۱. اسرار غدير: ۲۶۳-۲۷۲ .</ref>== | ||
بار اول كه [[امیرالمؤمنین (لقب)|امیرالمؤمنین علیه السلام]] را به اجبار براى [[بیعت]] با [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] آوردند و آن حضرت امتناع فرمود و احتجاجاتى نمود، بشير بن سعيد - يا بشير بن سعد - و عده اى از انصار كه طرفدار ابوبکر بودند گفتند: اى اباالحسن، اگر [[انصار]] اين سخنان را قبل از بيعت با ابوبكر از تو مى شنيدند، حتى دو نفر در [[امامت]] تو اختلاف نمى كردند. | |||
حضرت در پاسخ فرمود: ... به خدا قسم هرگز ترس آن نداشتم كه كسى براى [[جانشین|خلافت]] خود را بالا بگيرد و با ما اهل بيت در آن نزاع كند و آنچه شما انجام داديد [[حلال]] به شمارد! | |||
گمان ندارم پيامبر صلى الله عليه و آله در روز [[غدیر|غدیر خم]] براى احدى حجتى و براى گوينده اى سخنى باقى گذاشته باشد. | |||
قسم مى دهم كسانى را كه از پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير خم شنيدند كه مى فرمود: | |||
«مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ..»، برخيزند و به آنچه شنيده اند شهادت دهند. | |||
دوازده نفر از اهل بدر برخاستند و به ماجراى غدیر شهادت دادند، و ساير مردم هم در اين باره مطالبى گفتند و سر و صدا بلند شد. | |||
[[عمر بن خطاب|عمر]] ترسيد مردم سخنان [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علیه السلام]] را بپذيرند، و لذا مجلس را تعطيل كرد!!<ref>بحار الانوار: ج ۲۸ ص ۱۸۶. اثبات الهداة: ج ۲ ص ۱۱۵. </ref> | |||
== منبع == | |||
دانشنامه غدیر،جلد ۵،صفحه ۸۹. | |||
== پانویس == | |||
<references /> | |||
[[رده:اشخاص مرتبط با غدیر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۴۲
اتمام حجت بر بشير با غدير[۱]
بار اول كه امیرالمؤمنین علیه السلام را به اجبار براى بیعت با ابوبکر آوردند و آن حضرت امتناع فرمود و احتجاجاتى نمود، بشير بن سعيد - يا بشير بن سعد - و عده اى از انصار كه طرفدار ابوبکر بودند گفتند: اى اباالحسن، اگر انصار اين سخنان را قبل از بيعت با ابوبكر از تو مى شنيدند، حتى دو نفر در امامت تو اختلاف نمى كردند.
حضرت در پاسخ فرمود: ... به خدا قسم هرگز ترس آن نداشتم كه كسى براى خلافت خود را بالا بگيرد و با ما اهل بيت در آن نزاع كند و آنچه شما انجام داديد حلال به شمارد!
گمان ندارم پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدیر خم براى احدى حجتى و براى گوينده اى سخنى باقى گذاشته باشد.
قسم مى دهم كسانى را كه از پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير خم شنيدند كه مى فرمود:
«مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ..»، برخيزند و به آنچه شنيده اند شهادت دهند.
دوازده نفر از اهل بدر برخاستند و به ماجراى غدیر شهادت دادند، و ساير مردم هم در اين باره مطالبى گفتند و سر و صدا بلند شد.
عمر ترسيد مردم سخنان امیرالمؤمنین علیه السلام را بپذيرند، و لذا مجلس را تعطيل كرد!![۲]
منبع
دانشنامه غدیر،جلد ۵،صفحه ۸۹.