بشیر بن سعید
اتمام حجت بر بشير با غدير[۱]
بار اول كه امیرالمؤمنین علیه السلام را به اجبار براى بیعت با ابوبکر آوردند و آن حضرت امتناع فرمود و احتجاجاتى نمود، بشير بن سعيد - يا بشير بن سعد - و عده اى از انصار كه طرفدار ابوبکر بودند گفتند: اى اباالحسن، اگر انصار اين سخنان را قبل از بيعت با ابوبكر از تو مى شنيدند، حتى دو نفر در امامت تو اختلاف نمى كردند.
حضرت در پاسخ فرمود: ... به خدا قسم هرگز ترس آن نداشتم كه كسى براى خلافت خود را بالا بگيرد و با ما اهل بيت در آن نزاع كند و آنچه شما انجام داديد حلال به شمارد!
گمان ندارم پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدیر خم براى احدى حجتى و براى گوينده اى سخنى باقى گذاشته باشد.
قسم مى دهم كسانى را كه از پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير خم شنيدند كه مى فرمود:
«مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ..»، برخيزند و به آنچه شنيده اند شهادت دهند.
دوازده نفر از اهل بدر برخاستند و به ماجراى غدیر شهادت دادند، و ساير مردم هم در اين باره مطالبى گفتند و سر و صدا بلند شد.
عمر ترسيد مردم سخنان امیرالمؤمنین علیه السلام را بپذيرند، و لذا مجلس را تعطيل كرد!![۲]
منبع
دانشنامه غدیر،جلد ۵،صفحه ۸۹.