جشن غدیر در آسمان ها: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۱۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در | غدیر عیدی است که نه تنها زمینی ها بلکه آسمانیها نیز آن را می شناسند، و بر اساس روایات هر ساله آن را جشن می گیرند، و جشن گرفتن آسمانیها در این روز دو نکته را روشن می کند، نخست اهمیت این روز با عظمت نزد آنها، و دیگر اهمیت برپایی جشن و سرور در این روز، در نتیجه نباید در بزرگداشت این روز و برپایی جشن و سرور کوتاهی نمود و در این مسأله از قافله آسمانیها عقب ماند. | ||
=== غدیر، | === نام غدیر، در آسمان ها === | ||
امام صادق علیه السلام | [[امام صادق علیه السلام|امام صادق علیه‌السلام]] فرمودند: | ||
« اسْمُهُ فِي السَّمَاءِ يَوْمُ الْعَهْدِ الْمَعْهُود »؛ «نام عید غدیر در آسمان‌ها روز عهد معهود است.» <ref>تهذيب الأحكام، ج۳، ص ۱۴۳. </ref> | |||
=== غدیر، روز عرضه ولایت بر اهل آسمان ها === | === غدیر، روز عرضه ولایت بر اهل آسمان ها === | ||
امام رضا | امام رضا علیه‌السلام فرمودند: | ||
« فِي يَوْمِ الْغَدِيرِ عَرَضَ اللَّهُ الْوَلَايَةَ عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ فَسَبَقَ إِلَيْهَا أَهْلُ السَّمَاءِ السَّابِعَةِ فَزَيَّنَ بِهَا الْعَرْشَ ثُمَّ سَبَقَ إِلَيْهَا أَهْلُ السَّمَاءِ الرَّابِعَةِ فَزَيَّنَهَا بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ ثُمَّ سَبَقَ إِلَيْهَا أَهْلُ السَّمَاءِ الدُّنْيَا فَزَيَّنَهَا بِالْكَوَاكِب »<ref>بحار الانوار: ج ۲۷، ص ۱۴۳.</ref> | |||
خداوند در روز عيد غدير ولایت را بر اهل آسمان‌ها عرضه كرد، و اهل آسمان هفتم در قبول آن از ديگران سبقت گرفتند. به همين جهت خداوند آسمان هفتم را به عرش خود مزين فرمود. سپس اهل آسمان چهارم بر ديگران سبقت گرفتند، و خداوند آن را به [[بیت المعمور]] مزين فرمود. سپس اهل آسمان اول سبقت گرفتند، و خداوند آن را به ستارگان مزين فرمود. | |||
== '''جشن غدیر در آسمان‌ها:''' == | |||
امام رضا عليه‌السلام فرمودند: | |||
« أَنَّ يَوْمَ الْغَدِيرِ فِي السَّمَاءِ أَشْهَرُ مِنْهُ فِي الْأَرْض » روز غدير نزد اهل آسمان مشهورتر از اهل زمين است. | |||
در | خداوند تعالى در [[بهشت]] قصرى خلق فرموده كه بناى آن خشتی از [[نقره]] و خشتی از [[طلا]] است. در آن قصر صد هزار اتاق سرخ رنگ و صد هزار خيمه سبز رنگ وجود دارد و خاک آن از مشک و عنبر است. در آن قصر چهار نهر جارى است: نهرى از شراب و نهرى از آب و نهرى از شير و نهرى از عسل. در كنارههاى اين نهرها درختانى از انواع ميوه‌ها قرار دارد، و بر آن درختان پرندگانی هستند كه بدنهاى آنها از [[لؤلؤ]] و بالهايشان از [[یاقوت]] است و به انواع صداها مىخوانند. روز غدير كه فرا مى رسد اهل آسمان‌ها وارد اين قصر مى شوند و تسبيح و تقديس و تهليل مى گويند. آن پرندگان هم به پرواز در مىآيند و خود را به آب مىزنند، و سپس در آن [[مُشک|مشک]] و [[عنبر]] مىغلطند.آنگاه كه [[ملائکه]] جمع شدند بار ديگر به پرواز در مى آيند و آن [[عطر|عطرها]] را بر آنان مىپاشند. ملائكه در روز غدير نثار فاطمه علیهاالسلام<ref>نثار فاطمه عليها السلام همان ميوه هاى درخت طوبى است كه در شب زفاف حضرت، به امر الهى از آن درخت در آسمان‌ها پخش شد و ملائكه آنها را به عنوان يادگار برداشتند. بحارالانوار: ج۴۳ ص۱۰۹.</ref> را به يكديگر [[هدیه]] مى دهند. وقتى آخرين ساعات روز غدير فرا مىرسد ندا مى‌آيد: به مراتب و درجات خود برگرديد كه به احترام محمد صلى الله عليه و آله و على عليه‌السلام تا سال آينده در چنين روزى، از لغزش و خطر در امان خواهيد بود.<ref>بحار الأنوار، ج۳۷، ص ۱۶۳.</ref> | ||
گفتنی است: به فرموده خداوند در قرآن کریم یکی از موهبت‌های بهشتی چهار نهر است که در آیه ۱۵ سوره محمد فرموده: | |||
{{قرآن|مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فيها أَنْهارٌ مِنْ ماءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَ أَنْهارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَ أَنْهارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبينَ وَ أَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى}} | |||
وصف بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده، چنين است: در آن نهرهايى از آب صاف و خالص، و نهرهايى از شير كه طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهايى از شراب [طهور] كه مايه‌ی لذّت نوشندگان است، و نهرهايى از عسل مصفاست. | |||
در روایتی نیز از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می‌خوانیم: | |||
{{متن عربی|فَلَمَّا دَخَلْتُ الْجَنَّةَ رَأَيْتُ فِي الْجَنَّةِ شَجَرَةَ طُوبَى...وَ يَجْرِي نَهَرٌ فِي أَصْلِ تِلْكَ الشَّجَرَةِ- يَنْفَجِرُ مِنْهَا الْأَنْهَارُ الْأَرْبَعَةُ، نَهَرٌ مِنْ ماءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَ نَهَرٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَ نَهَرٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ وَ نَهَرٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى}}. <ref>تفسير القمي، ج۲، ص ۳۳۷.</ref> | |||
چون وارد بهشت شدم در آنجا درخت طوبی را مشاهده نمودم و نهری از کنار آن جاری بود که از آن نهر چهار نهر می‌جوشید نهری از آبی که هرگز بدبو نمی‌شود، نهری از شیر که طعم آن تغییر نمی‌کند. و نهری از شراب که مایه‌ی لذّت نوشندگان می‌گردد و نهری از عسل خالص بود. | |||
== پانویس == | |||
<references /> | |||
== | |||
== فهرست منابع == | |||
# بحار الانوار، محمد باقر مجلسی، متوفی، ۱۱۱۰ ق، نشر دار إحياء التراث العربي، چاپ بيروت، سال چاپ ۱۴۰۳ ق. | |||
# تفسير القمي ، علی ابن ابراهیم قمی، متوفی قرن ۳، نشر دار الكتاب، سال چاپ: ۱۴۰۴ ق. | |||
# تهذيب الأحكام، محمد بن الحسن طوسى، متوفی: ۴۶۰ قمری، نشر دار الكتب الإسلاميه، سال چاپ: ۱۴۰۷ ق. | |||
[[رده:آداب غدیر]] | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۹
غدیر عیدی است که نه تنها زمینی ها بلکه آسمانیها نیز آن را می شناسند، و بر اساس روایات هر ساله آن را جشن می گیرند، و جشن گرفتن آسمانیها در این روز دو نکته را روشن می کند، نخست اهمیت این روز با عظمت نزد آنها، و دیگر اهمیت برپایی جشن و سرور در این روز، در نتیجه نباید در بزرگداشت این روز و برپایی جشن و سرور کوتاهی نمود و در این مسأله از قافله آسمانیها عقب ماند.
نام غدیر، در آسمان ها
امام صادق علیه‌السلام فرمودند:
« اسْمُهُ فِي السَّمَاءِ يَوْمُ الْعَهْدِ الْمَعْهُود »؛ «نام عید غدیر در آسمان‌ها روز عهد معهود است.» [۱]
غدیر، روز عرضه ولایت بر اهل آسمان ها
امام رضا علیه‌السلام فرمودند:
« فِي يَوْمِ الْغَدِيرِ عَرَضَ اللَّهُ الْوَلَايَةَ عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ فَسَبَقَ إِلَيْهَا أَهْلُ السَّمَاءِ السَّابِعَةِ فَزَيَّنَ بِهَا الْعَرْشَ ثُمَّ سَبَقَ إِلَيْهَا أَهْلُ السَّمَاءِ الرَّابِعَةِ فَزَيَّنَهَا بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ ثُمَّ سَبَقَ إِلَيْهَا أَهْلُ السَّمَاءِ الدُّنْيَا فَزَيَّنَهَا بِالْكَوَاكِب »[۲]
خداوند در روز عيد غدير ولایت را بر اهل آسمان‌ها عرضه كرد، و اهل آسمان هفتم در قبول آن از ديگران سبقت گرفتند. به همين جهت خداوند آسمان هفتم را به عرش خود مزين فرمود. سپس اهل آسمان چهارم بر ديگران سبقت گرفتند، و خداوند آن را به بیت المعمور مزين فرمود. سپس اهل آسمان اول سبقت گرفتند، و خداوند آن را به ستارگان مزين فرمود.
جشن غدیر در آسمان‌ها:
امام رضا عليه‌السلام فرمودند:
« أَنَّ يَوْمَ الْغَدِيرِ فِي السَّمَاءِ أَشْهَرُ مِنْهُ فِي الْأَرْض » روز غدير نزد اهل آسمان مشهورتر از اهل زمين است.
خداوند تعالى در بهشت قصرى خلق فرموده كه بناى آن خشتی از نقره و خشتی از طلا است. در آن قصر صد هزار اتاق سرخ رنگ و صد هزار خيمه سبز رنگ وجود دارد و خاک آن از مشک و عنبر است. در آن قصر چهار نهر جارى است: نهرى از شراب و نهرى از آب و نهرى از شير و نهرى از عسل. در كنارههاى اين نهرها درختانى از انواع ميوه‌ها قرار دارد، و بر آن درختان پرندگانی هستند كه بدنهاى آنها از لؤلؤ و بالهايشان از یاقوت است و به انواع صداها مىخوانند. روز غدير كه فرا مى رسد اهل آسمان‌ها وارد اين قصر مى شوند و تسبيح و تقديس و تهليل مى گويند. آن پرندگان هم به پرواز در مىآيند و خود را به آب مىزنند، و سپس در آن مشک و عنبر مىغلطند.آنگاه كه ملائکه جمع شدند بار ديگر به پرواز در مى آيند و آن عطرها را بر آنان مىپاشند. ملائكه در روز غدير نثار فاطمه علیهاالسلام[۳] را به يكديگر هدیه مى دهند. وقتى آخرين ساعات روز غدير فرا مىرسد ندا مى‌آيد: به مراتب و درجات خود برگرديد كه به احترام محمد صلى الله عليه و آله و على عليه‌السلام تا سال آينده در چنين روزى، از لغزش و خطر در امان خواهيد بود.[۴]
گفتنی است: به فرموده خداوند در قرآن کریم یکی از موهبت‌های بهشتی چهار نهر است که در آیه ۱۵ سوره محمد فرموده:
مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فيها أَنْهارٌ مِنْ ماءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَ أَنْهارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَ أَنْهارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبينَ وَ أَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى 
وصف بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده، چنين است: در آن نهرهايى از آب صاف و خالص، و نهرهايى از شير كه طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهايى از شراب [طهور] كه مايه‌ی لذّت نوشندگان است، و نهرهايى از عسل مصفاست.
در روایتی نیز از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می‌خوانیم:
«فَلَمَّا دَخَلْتُ الْجَنَّةَ رَأَيْتُ فِي الْجَنَّةِ شَجَرَةَ طُوبَى...وَ يَجْرِي نَهَرٌ فِي أَصْلِ تِلْكَ الشَّجَرَةِ- يَنْفَجِرُ مِنْهَا الْأَنْهَارُ الْأَرْبَعَةُ، نَهَرٌ مِنْ ماءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَ نَهَرٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَ نَهَرٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ وَ نَهَرٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى». [۵]
چون وارد بهشت شدم در آنجا درخت طوبی را مشاهده نمودم و نهری از کنار آن جاری بود که از آن نهر چهار نهر می‌جوشید نهری از آبی که هرگز بدبو نمی‌شود، نهری از شیر که طعم آن تغییر نمی‌کند. و نهری از شراب که مایه‌ی لذّت نوشندگان می‌گردد و نهری از عسل خالص بود.
پانویس
فهرست منابع
- بحار الانوار، محمد باقر مجلسی، متوفی، ۱۱۱۰ ق، نشر دار إحياء التراث العربي، چاپ بيروت، سال چاپ ۱۴۰۳ ق.
- تفسير القمي ، علی ابن ابراهیم قمی، متوفی قرن ۳، نشر دار الكتاب، سال چاپ: ۱۴۰۴ ق.
- تهذيب الأحكام، محمد بن الحسن طوسى، متوفی: ۴۶۰ قمری، نشر دار الكتب الإسلاميه، سال چاپ: ۱۴۰۷ ق.