آيه ۱۵ بقره و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه
| عرض =
| تصویر =آیه ۱۵ سوره بقره.png
| اندازه تصویر =
| توضیح_تصویر =
| عنوان =آیه ۱۵ بقره و غدیر
| سوره =بقره
| آیه =۱۵
| جزء =۱
| شأن نزول =
| مکان نزول =مدینه
| موضوع =مسخره‌کردن منافقان توسط خدا و رهاکردن آنان برای غرق‌شدن در طغیان خود
| صوت =صوت آیه ۱۵ سوره بقره.mp3
| توضیح صوت =ترتیل آیه ۱۵ سوره بقره با صدای شهریار پرهیزگار
}}
'''آیه ۱۵ سوره بقره''' آیه‌ای که در پاسخ به منافقینی که مؤمنان غدیر را مسخره می‌کردند نازل شد. در این آیه خداوند خود منافقان را مورد تمسخر قرار داد و آنان را رها کرد تا در طغیان خود غرق شوند.


برخی محققان بستر استفاده از آیه ۱۵ سوره بقره را در جریان غدیر چنین توصیف کرده‌اند:<ref>واقعه قرآنى غدير، ص۱۷۶-۱۸۲.</ref> يكى از برنامه‌هاى [[منافقین]] اين بود كه وقتى با [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]]، [[مقداد بن عمرو کندی|مقداد]]، [[ابوذر غفاری|ابوذر]] و [[عمار بن یاسر عنسی (ابوالیقظان)|عمار]] ملاقات مى‏‌كردند به آنان مى‌‏گفتند: «ما به محمد ايمان آورده‌‏ايم و در برابر [[بیعت]] على و فضيلت او سر تسليم فرود آورده‏‌ايم و مانند شما اوامر او را اجرا مى‌كنيم». به‌خصوص ابوبكر و عمر و بقيه نُه نفرى كه سرشناس‌‏تر در نفاق بودند، گاهى كه در راه با سلمان و اصحابش رو‌به‌رو مى‏‌شدند از آنان احساس انزجار مى‏‌كردند و مى‏‌گفتند: «اينان اصحاب ساحر و احمق هستند»، كه منظورشان پيامبر صلى الله عليه و آله و امیرمؤمنان على ‏عليه السلام بود. سپس به يكديگر مى‏‌گفتند: «از اينان بپرهيزيد كه مبادا از گوشه‏‌هاى سخنان‌تان درباره كفر محمد و آنچه درباره على گفته با اطلاع شوند و خبر آن را براى او ببرند و باعث هلاک شما شود». آنگاه ابوبكر به اصحاب منافقش مى‌گفت: «اينک مرا بنگريد كه چگونه آنان را به مسخره مى‌‏گيرم و شر آنان را از شما دفع مى‏‌كنم». در ادامه منافقين با سلمان، ابوذر و مقداد روبه‌رو شدند و از روى نفاق مطالبى در فضائل آنان گفتند.
برخی محققان بستر نزول آیه ۱۵ سوره بقره را در جریان غدیر چنین توصیف کرده‌اند:<ref>واقعه قرآنى غدير، ص۱۷۶-۱۸۲.</ref> يكى از برنامه‌هاى [[منافقین]] اين بود كه وقتى با [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]]، [[مقداد بن عمرو کندی|مقداد]]، [[ابوذر غفاری|ابوذر]] و [[عمار بن یاسر عنسی (ابوالیقظان)|عمار]] ملاقات مى‏‌كردند به آنان مى‌‏گفتند: «ما به محمد ايمان آورده‌‏ايم و در برابر [[بیعت]] على و فضيلت او سر تسليم فرود آورده‏‌ايم و مانند شما اوامر او را اجرا مى‌كنيم». به‌خصوص ابوبكر و عمر و بقيه نُه نفرى كه سرشناس‌‏تر در نفاق بودند، گاهى كه در راه با سلمان و اصحابش رو‌به‌رو مى‏‌شدند از آنان احساس انزجار مى‏‌كردند و مى‏‌گفتند: «اينان اصحاب ساحر و احمق هستند»، كه منظورشان پيامبر صلى الله عليه و آله و امیرمؤمنان على ‏عليه السلام بود. سپس به يكديگر مى‏‌گفتند: «از اينان بپرهيزيد كه مبادا از گوشه‏‌هاى سخنان‌تان درباره كفر محمد و آنچه درباره على گفته با اطلاع شوند و خبر آن را براى او ببرند و باعث هلاک شما شود». آنگاه ابوبكر به اصحاب منافقش مى‌گفت: «اينک مرا بنگريد كه چگونه آنان را به مسخره مى‌‏گيرم و شر آنان را از شما دفع مى‏‌كنم». در ادامه منافقين با سلمان، ابوذر و مقداد روبه‌رو شدند و از روى نفاق مطالبى در فضائل آنان گفتند.


در اين شرایط بود كه خداوند فرمود: يا محمد {{قرآن|اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ|ترجمه=خدا اينان را مسخره مى‌‏كند}}: و به سزاى مسخرکردنشان آنان را در دنيا و آخرت مجازات مى‏‌كند. {{قرآن|وَ يَمُدُّهُمْ فى طُغْيانِهِمْ|ترجمه=و آنان را در ادامه طغيانشان آزاد مى‏‌گذارد}} و به آنان مهلت مى‌دهد و با مداراى خود به درنگ با آنان رفتار مى‏‌كند و به توبه دعوتشان مى‌‏نمايد.
در اين شرایط بود كه خداوند فرمود: يا محمد {{قرآن|اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ|ترجمه=خدا اينان را مسخره مى‌‏كند}}: و به سزاى مسخرکردنشان آنان را در دنيا و آخرت مجازات مى‏‌كند. {{قرآن|وَ يَمُدُّهُمْ فى طُغْيانِهِمْ|ترجمه=و آنان را در ادامه طغيانشان آزاد مى‏‌گذارد}} و به آنان مهلت مى‌دهد و با مدارا خود به توبه دعوتشان مى‌‏نمايد. اگر هم سراغ مغفرت آيند به آنان وعده‏‌هاى نيک مى‌دهد. اما آنان متحيرند و از كار قبيح خود دست بر نمى‏‌دارند و از هر اذيتى نسبت به محمد صلى الله عليه و آله و على ‏عليه السلام  كوتاهى نمى‌‏كنند. آن روز منافقينى كه با پيامبر و على‏ عليهما السلام براى ديدن آن معجزات بيرون مدينه رفته بودند بازگشتند، در حالى كه آن آيات مفصل سوره بقره درباره ‏ایشان نازل شده بود.<ref>بحارالانوار، ج۶، ص۳۰؛ بحارالانوار، ج۳۰، ص۲۲۳-۲۶۶؛ بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۴۲-۱۴۸؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۱۵۴-۱۶۱.</ref>
 
اگر هم سراغ مغفرت آيند به آنان وعده‏ هاى نيک مى ‏دهد. اما آنان متحيرند و از كار قبيح خود دست بر نمى‏ دارند و از هر اذيتى نسبت به محمد صلى الله عليه و آله و على ‏عليه السلام -  كه برايشان ممكن باشد -  كوتاهى نمى ‏كنند.
 
آن روز منافقينى كه با پيامبر و على‏ عليهما السلام براى ديدن آن معجزات بيرون مدينه رفته بودند بازگشتند، در حالى كه آن آيات مفصل سوره بقره درباره ‏ایشان نازل شده بود.<ref>بحار الانوار: ج ۶ ص ۳۰ و ج ۳۰ ص ۲۲۳ - ۲۶۶ و ج ۳۷ ص ۱۴۲ - ۱۴۸. عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۱۵۴ - ۱۶۱.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
خط ۱۳: خط ۲۵:
==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
{{پایان منابع}}
* '''بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار'''؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
* '''عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال'''؛ عبدالله بن نورالله‏ بحرانى اصفهانى‏،  تحقیق: محمدباقر موحد ابطحى اصفهانى‏، قم: مؤسسة الإمام المهدى علیه السلام، ۱۳۸۲ش.
* '''واقعه قرآنی غدیر: گزارش سفر یک‌ماهه پیامبر برای اعلان ولایت در سایه آیات قرآنی'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.{{پایان منابع}}
[[رده:قرآن و غدیر]]
[[رده:قرآن و غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۳

آیه ۱۵ بقره و غدیر
آيه ۱۵ بقره و غدیر
مشخصات آیه
نام سورهبقره
شماره آیه۱۵
جزء۱
محتوای آیه
مکان نزولمدینه
موضوعمسخره‌کردن منافقان توسط خدا و رهاکردن آنان برای غرق‌شدن در طغیان خود
ترتیل آیه

آیه ۱۵ سوره بقره آیه‌ای که در پاسخ به منافقینی که مؤمنان غدیر را مسخره می‌کردند نازل شد. در این آیه خداوند خود منافقان را مورد تمسخر قرار داد و آنان را رها کرد تا در طغیان خود غرق شوند.

برخی محققان بستر نزول آیه ۱۵ سوره بقره را در جریان غدیر چنین توصیف کرده‌اند:[۱] يكى از برنامه‌هاى منافقین اين بود كه وقتى با سلمان، مقداد، ابوذر و عمار ملاقات مى‏‌كردند به آنان مى‌‏گفتند: «ما به محمد ايمان آورده‌‏ايم و در برابر بیعت على و فضيلت او سر تسليم فرود آورده‏‌ايم و مانند شما اوامر او را اجرا مى‌كنيم». به‌خصوص ابوبكر و عمر و بقيه نُه نفرى كه سرشناس‌‏تر در نفاق بودند، گاهى كه در راه با سلمان و اصحابش رو‌به‌رو مى‏‌شدند از آنان احساس انزجار مى‏‌كردند و مى‏‌گفتند: «اينان اصحاب ساحر و احمق هستند»، كه منظورشان پيامبر صلى الله عليه و آله و امیرمؤمنان على ‏عليه السلام بود. سپس به يكديگر مى‏‌گفتند: «از اينان بپرهيزيد كه مبادا از گوشه‏‌هاى سخنان‌تان درباره كفر محمد و آنچه درباره على گفته با اطلاع شوند و خبر آن را براى او ببرند و باعث هلاک شما شود». آنگاه ابوبكر به اصحاب منافقش مى‌گفت: «اينک مرا بنگريد كه چگونه آنان را به مسخره مى‌‏گيرم و شر آنان را از شما دفع مى‏‌كنم». در ادامه منافقين با سلمان، ابوذر و مقداد روبه‌رو شدند و از روى نفاق مطالبى در فضائل آنان گفتند.

در اين شرایط بود كه خداوند فرمود: يا محمد Ra bracket.png اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ؛ خدا اينان را مسخره مى‌‏كند La bracket.png: و به سزاى مسخرکردنشان آنان را در دنيا و آخرت مجازات مى‏‌كند. Ra bracket.png وَ يَمُدُّهُمْ فى طُغْيانِهِمْ؛ و آنان را در ادامه طغيانشان آزاد مى‏‌گذارد La bracket.png و به آنان مهلت مى‌دهد و با مدارا خود به توبه دعوتشان مى‌‏نمايد. اگر هم سراغ مغفرت آيند به آنان وعده‏‌هاى نيک مى‌دهد. اما آنان متحيرند و از كار قبيح خود دست بر نمى‏‌دارند و از هر اذيتى نسبت به محمد صلى الله عليه و آله و على ‏عليه السلام  كوتاهى نمى‌‏كنند. آن روز منافقينى كه با پيامبر و على‏ عليهما السلام براى ديدن آن معجزات بيرون مدينه رفته بودند بازگشتند، در حالى كه آن آيات مفصل سوره بقره درباره ‏ایشان نازل شده بود.[۲]

پانویس

  1. واقعه قرآنى غدير، ص۱۷۶-۱۸۲.
  2. بحارالانوار، ج۶، ص۳۰؛ بحارالانوار، ج۳۰، ص۲۲۳-۲۶۶؛ بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۴۲-۱۴۸؛ عوالم العلوم، ج۲/۱۵، ص۱۵۴-۱۶۱.

منابع

  • بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
  • عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال؛ عبدالله بن نورالله‏ بحرانى اصفهانى‏، تحقیق: محمدباقر موحد ابطحى اصفهانى‏، قم: مؤسسة الإمام المهدى علیه السلام، ۱۳۸۲ش.
  • واقعه قرآنی غدیر: گزارش سفر یک‌ماهه پیامبر برای اعلان ولایت در سایه آیات قرآنی؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.