آيه ۶ فتح و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
= | {{متن آیه | ||
| متن آیه = وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ ۚ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ ۖ وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلَعَنَهُمْ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا | |||
مَعاشِرَ النّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ اللَّه وَ لَعَنَهُ، وَ وَلِيُّنا كُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللَّه وَ احَبَّهُ: اى مردم، دشمن ما كسى است كه خداوند او را مورد مذمت و لعن قرار داده، و دوست ما هر كسى است كه خداوند او را مدح نموده و دوست بدارد.<ref>اسرار غدير: ص ۱۵۳ بخش ۷.</ref> | |||
| ترجمه = «و مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد می برند عذاب کند؛ پیشامد بد زمانه فقط بر خودشان باد. خدا بر آنان خشم گرفته، و لعنتشان کرده است و دوزخ را برای آنان آماده نموده و بد بازگشت گاهی است.» | |||
}} | |||
{{جعبه اطلاعات آیه | |||
| شماره آیه = ۶ | |||
| سوره = فتح | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح_تصویر = | |||
| شماره سوره = ۴۸ | |||
| جزء = ۲۶ | |||
| نزول = | |||
| شأن نزول = | |||
| مکان نزول = مدینه | |||
| موضوع = نفرین خداوند و دوزخ سرنوشت منافقین و مشرکین | |||
}} | |||
پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد دوست و دشمن [[معصومین علیهم السلام|اهل بیت علیهم السلام]] در [[قرآن]] در [[خطبه غدیر]] مى فرمايد<ref>فتح /۶؛ غدير در قرآن: ج ۲ ص ۳۰.</ref>: | |||
{{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ اللَّه وَ لَعَنَهُ، وَ وَلِيُّنا كُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللَّه وَ احَبَّهُ}}: اى مردم، دشمن ما كسى است كه خداوند او را مورد مذمت و لعن قرار داده، و دوست ما هر كسى است كه خداوند او را مدح نموده و دوست بدارد.<ref>اسرار غدير: ص ۱۵۳ بخش ۷.</ref> | |||
يكى از مواردى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به آنها اشاره دارد آيه لعنتِ [[منافقین]] و [[مشرکین]] است: | يكى از مواردى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به آنها اشاره دارد آيه لعنتِ [[منافقین]] و [[مشرکین]] است: | ||
{{قرآن|وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ ۚ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ ۖ وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلَعَنَهُمْ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا}}: | |||
«و مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد می برند عذاب کند؛ پیشامد بد زمانه فقط بر خودشان باد. خدا بر آنان خشم گرفته، و لعنتشان کرده است و دوزخ را برای آنان آماده نموده و بد بازگشت گاهی است.» | |||
آيا منافقين غير از آن دو رويانى بودند كه آنچه پيامبر صلى الله عليه و آله از آنان خواست پذيرفتند، ولى تا آن حضرت چشم از جهان فرو بست همه را زير پا گذاشتند و علناً و بى محابا فرامين حضرتش را نقض كردند و بناى [[سقیفه]] را چيدند؟ اگر خداوند اينان را لعنت نكرده و جهنم را برايشان آماده ننموده، پس براى چه كسى آماده فرموده است؟! | |||
از علی بن ابرهیم نقل شده که گفته است: منظور از آیه {{متن قرآن|الظَّانِّینَ بِاللهِ ظَنَّ السَّوءِ عَلیْهِمْ دَائِرَةُ السَّوءِ}} کسانی هستند که با پیمان صلح از سوی رسول خدا صلی الله علیه و آله مخالفت و آن حضرت را متّهم کردند.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۴۲۸؛ بحارالأنوار، ج۲۰، ص۳۵۳؛ القمی، ج۲، ص۳۱۵.</ref> | |||
از امام سجاد علیه السلام روایت شده که فرمود: همانا گروهی از مردم در دنیا و آخرت زیان می‌کنند، دنیا را برای دنیا ترک نموده و لذّت ریاست باطله را بر خوشی اموال و نعمت‌های مباح حلال ترجیح دادند و همه‌ی این‌ها را برای ریاست باطله رها نمودند، تا اینکه اگر به او گویند: «از خدا بترس، بزرگ‌منشی او را به گناه وامی‌دارد (عزّت ظاهری که با گناه به‌دست آورده او را می‌گیرد). دوزخ او را بس است و چه بد جایگاهی است!. و او بی‌هدف به هر دری می‌کوبد. اوّلین باطل او را به دورترین اهداف زیان و خسارت رهبری می‌کند، و پس از آنکه درخواست کار باطل را می‌کند خداوند متعال نیز او را در طغیان می‌کشاند، پس او حرام خدا را حلال داشته و حلال خداوند را حرام می‌کند، و اگر ریاستش همان که موجب بدبختی او شده سالم بماند دیگر برایش مهمّ نیست مطلبی از دینش فوت شود، این افراد همان‌هایی هستند که خداوند بر آنان غضب کرده و از رحمت خود دورشان ساخته و جهنّم را برای آنان آماده کرده است.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۴۲۸؛ بحارالأنوار، ج۲، ص۸۴ و ج۷۱، ص۱۸۴.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۸
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| سوره | سوره فتح (۴۸) |
| آیه | ۶ |
| جزء | ۲۶ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مدینه |
| موضوع | نفرین خداوند و دوزخ سرنوشت منافقین و مشرکین |
پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد دوست و دشمن اهل بیت علیهم السلام در قرآن در خطبه غدیر مى فرمايد[۱]:
«مَعاشِرَ النّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ اللَّه وَ لَعَنَهُ، وَ وَلِيُّنا كُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللَّه وَ احَبَّهُ»: اى مردم، دشمن ما كسى است كه خداوند او را مورد مذمت و لعن قرار داده، و دوست ما هر كسى است كه خداوند او را مدح نموده و دوست بدارد.[۲]
يكى از مواردى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به آنها اشاره دارد آيه لعنتِ منافقین و مشرکین است:
وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ الظَّانِّينَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ ۚ عَلَيْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ ۖ وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَلَعَنَهُمْ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ ۖ وَسَاءَتْ مَصِيرًا 
:
«و مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد می برند عذاب کند؛ پیشامد بد زمانه فقط بر خودشان باد. خدا بر آنان خشم گرفته، و لعنتشان کرده است و دوزخ را برای آنان آماده نموده و بد بازگشت گاهی است.»
آيا منافقين غير از آن دو رويانى بودند كه آنچه پيامبر صلى الله عليه و آله از آنان خواست پذيرفتند، ولى تا آن حضرت چشم از جهان فرو بست همه را زير پا گذاشتند و علناً و بى محابا فرامين حضرتش را نقض كردند و بناى سقیفه را چيدند؟ اگر خداوند اينان را لعنت نكرده و جهنم را برايشان آماده ننموده، پس براى چه كسى آماده فرموده است؟!
از علی بن ابرهیم نقل شده که گفته است: منظور از آیه الظَّانِّینَ بِاللهِ ظَنَّ السَّوءِ عَلیْهِمْ دَائِرَةُ السَّوءِ کسانی هستند که با پیمان صلح از سوی رسول خدا صلی الله علیه و آله مخالفت و آن حضرت را متّهم کردند.[۳]
از امام سجاد علیه السلام روایت شده که فرمود: همانا گروهی از مردم در دنیا و آخرت زیان می‌کنند، دنیا را برای دنیا ترک نموده و لذّت ریاست باطله را بر خوشی اموال و نعمت‌های مباح حلال ترجیح دادند و همه‌ی این‌ها را برای ریاست باطله رها نمودند، تا اینکه اگر به او گویند: «از خدا بترس، بزرگ‌منشی او را به گناه وامی‌دارد (عزّت ظاهری که با گناه به‌دست آورده او را می‌گیرد). دوزخ او را بس است و چه بد جایگاهی است!. و او بی‌هدف به هر دری می‌کوبد. اوّلین باطل او را به دورترین اهداف زیان و خسارت رهبری می‌کند، و پس از آنکه درخواست کار باطل را می‌کند خداوند متعال نیز او را در طغیان می‌کشاند، پس او حرام خدا را حلال داشته و حلال خداوند را حرام می‌کند، و اگر ریاستش همان که موجب بدبختی او شده سالم بماند دیگر برایش مهمّ نیست مطلبی از دینش فوت شود، این افراد همان‌هایی هستند که خداوند بر آنان غضب کرده و از رحمت خود دورشان ساخته و جهنّم را برای آنان آماده کرده است.[۴]