آيه ۴۵ انعام و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
== «وَ إذ يَعِدُكُم اللَّهُ إحدَى الطائفَتَين أنَّها لَكُم وَ تَوَدّونَ أنَّ غَيرَ ذاتِ الشَوكَةِ...»<ref>انفال /  ۷. نگاهى بر زيارت غديريّه (صفاخواه، طالعى) : ص۱۱۱ - ۱۵۰.</ref> ==
{{جعبه اطلاعات آیه
يكى از مفاهيم عميق در [[زیارت غدیریه و صراط مستقیم|زیارت غدیریه]]، رابطه آيات قرآن با [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت]] و [[امامت]] و اميرالمؤمنين ‏عليه السلام است. يكى از آياتى كه در زيارت غديريه به آن استشهاد شده آيه ۷ سوره انفال است:
| عرض =  
| تصویر = آیه ۴۵ سوره انعام.png
| اندازه تصویر =
| توضیح_تصویر =
| عنوان = آيه ۴۵ انعام و غدیر
| سوره = انعام
| آیه = ۴۵
| جزء = ۷
| شأن نزول =  
| مکان نزول = مکه
| موضوع = برچیده‌شدن ظلم با رشادت‌های امیرالمؤمنین
| صوت = صوت ۴۵ انعام.mp3
| ترجمه صوتی = ترجمه ۴۵ انعام.mp3
}}


[[امام هادی ‏علیه السلام]] در ضمن بيان مواقف مشهور و روزهاى زبانزد زندگى پرافتخار على‏ عليه السلام به روز خيبر مى‏ رسد:
'''آیه ۴۵ سوره انعام''' آیه‌ای که در خطبه غدیریه امام هادی علیه السلام درباره رشادت‌های امیرالمؤمنین علیه السلام در [[خیبر|جنگ خیبر]] مورد استناد قرار گرفته است. آیه ۷ سوره انفال آیه‌ای دانسته شده که در خطبه غدیریه امام هادی علیه السلام به آن استناد شده است. بستر اتکا به این آیه در این خطبه چنین تحلیل شده است: يكى از مفاهيم عميق در زیارت غدیریه، رابطه آيات قرآن با [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت]] و [[امامت]] و اميرالمؤمنين ‏عليه السلام است.


و يوم خيبر اذ اظهر اللَّه خور المنافقين و قطع دابر الكافرين و الحمد للَّه رب العالمين:
[[امام هادی ‏علیه السلام]] در ضمن بيان لحظات مهم و برجسته در زندگى على‏ عليه السلام به رخدادهای روز جنگ خيبر مى‏‌رسد: {{متن عربی|وَ يَوْمَ خَيبرٍ إذ اَظْهَرَ اللَّهُ خَوِرَ المُنافِقينَ و فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ|ترجمه=و روز خيبر، كه خداوند سستى منافقان را ظاهر ساخت و ريشه كافران را قطع كرد. سپاس خداى راست، پروردگار جهانيان}}.


و روز خيبر، كه خداوند سستى [[منافقین]] را ظاهر ساخت وريشه كافران را قطع كرد. سپاس خداى راست، پروردگار جهانيان.
فتح خيبر رويدادى مهم بود؛ به‌دلیل ظهور دلاوری امیرالمؤمنین عليه السلام از يک سو، و ترس و فرار مدعيان از سوى ديگر. اما مهم‌‏تر از آن، ظهور و بروز حديثی از پیامبر بود كه حضرت در [[خیبر|جنگ خيبر]] فرمود: «فردا پرچم جنگ را به دست كسى خواهم داد كه خدا و رسولش را دوست دارد، و خدا و رسولش هم او را دوست دارند. پيش رونده‌ای است كه فرار نمی‌کند؛ باز نمى‌‏گردد تا آنگاه كه خدا فتح را به دست او عملى سازد».<ref>الغدير، ج۴، ص۹۴؛ الغدير، ج۷، ص۲۷۰.</ref>


فتح خيبر رويدادى مهم بود؛ از جهت رشادت و دلاورى مولى الموالى‏ عليه السلام از يک سو، و جبن و فرار مدعيان از سوى ديگر.
فردای آن روز، افرادى خود را نامزد گرفتن پرچم كردند، غافل از اينكه اين امرْ امری الهى است و پيامبر صلى الله عليه و آله نيز مجرى این فرمان الهی. معناى اين حديث آن است كه تنها كسى كه کاملاً محبّ و محبوب خدا و رسول‏ صلى الله عليه و آله است هجوم‌برنده و نترس است. چنین شخصی هم جز امیرالمؤمنین علیه السلام نيست.<ref>نگاهى بر زيارت غديریه، ص۱۱۱-۱۵۰.</ref>
 
اما مهم ‏تر از آن، ظهور و بروز حديث نبوى بود كه حضرتش در جنگ خيبر فرمود:
 
فردا رايت را به دست كسى خواهم داد كه خدا و رسولش را دوست دارد، و خدا و رسولش هم او را دوست دارند.
 
پيشروى است كه فرّار نيست. باز نمى ‏گردد تا آنگاه كه خدا فتح را به دست او عملى سازد.<ref>الغدير: ج ۷ ص ۲۰۰ - ۲۰۶.  و ج ۱ ص۳۸ - ۴۲.</ref>
 
فردايش افرادى خود را نامزد كردند، غافل از اينكه اين امر امر الهى است و پيامبر صلى الله عليه و آله نيز مجرى فرمان. معناى اين حديث آن است كه تنها كسى كه به تمام و كمال محبّ و محبوب خدا و رسول‏ صلى الله عليه و آله است هجوم برنده و غير فرّار است، و او جز حضرت اسداللَّه الغالب‏ عليه السلام كسى نيست.
 
به تعبير علامه شيخ محمدحسن مظفر: «أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًا كَمَنْ كَانَ فَاسِقاً...» ؟
 
به روايت مفسران، روزى وليد بن عقبه بر على ‏عليه السلام افتخار مى‏ كرد و مى ‏گفت: من خوش زبان‏تر از تو هستم، و شمشيرم از تو برنده ‏تر است.
 
حضرت فرمود: ساكت باش كه فاسقى. آيه شريفه نازل شد، و اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را مؤمن و وليد را فاسق معرفى كرد.<ref>الغدير: ج ۲ ص ۴۶ و ج ۸ ص۲۷۴ - ۲۷۶.</ref>
 
درباره اين آيه شريفه و اين مقايسه، هيچ نمى‏ گوئيم، مگر اشاره ‏اى به مظلوميت حضرت اميرالمؤمنين‏ عليه السلام.
 
آن هم از زبان وحى كه در كام حضرتش بود، كه در دردنامه شقشقيّه مى‏ فرمايد:
 
حَتَّى‏ صِرْتُ‏ أُقْرَنُ‏ إِلَى‏ هَذِهِ‏ النَّظَائِرِ<ref>نهج البلاغه: ص ۴۹، خطبه سوم.</ref>: كار به آنجا رسيد كه با اين اشخاص هم ‏رديف شده ‏ام!


== پانویس ==
== پانویس ==
<references />
{{پانویس}}
==منابع==
{{منابع}}
* '''الغدير في الكتاب و السنة و الأدب'''؛ عبدالحسین امینی، قم: مرکز الغدير للدراسات الإسلامية، ۱۴۱۶ق.
* '''نگاهی بر زیارت غدیریه: زیارت امیرالمومنین علیه السلام در روز عید غدیر به بیان امام هادی علیه السلام'''؛ محمدحسین صفاخواه و عبدالحسین طالعی، تهران: انتشارات سهاره، ۱۳۸۰ش.
{{پایان منابع}}
[[رده:قرآن و غدیر]]
[[رده:قرآن و غدیر]]
[[رده:امامان غدیر]]
[[رده:امامان غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۳

آيه ۴۵ انعام و غدیر
آيه ۴۵ انعام و غدیر
مشخصات آیه
نام سورهانعام
شماره آیه۴۵
جزء۷
محتوای آیه
مکان نزولمکه
موضوعبرچیده‌شدن ظلم با رشادت‌های امیرالمؤمنین
ترتیل آیه
ترجمه صوتی


آیه ۴۵ سوره انعام آیه‌ای که در خطبه غدیریه امام هادی علیه السلام درباره رشادت‌های امیرالمؤمنین علیه السلام در جنگ خیبر مورد استناد قرار گرفته است. آیه ۷ سوره انفال آیه‌ای دانسته شده که در خطبه غدیریه امام هادی علیه السلام به آن استناد شده است. بستر اتکا به این آیه در این خطبه چنین تحلیل شده است: يكى از مفاهيم عميق در زیارت غدیریه، رابطه آيات قرآن با ولایت و امامت و اميرالمؤمنين ‏عليه السلام است.

امام هادی ‏علیه السلام در ضمن بيان لحظات مهم و برجسته در زندگى على‏ عليه السلام به رخدادهای روز جنگ خيبر مى‏‌رسد: «وَ يَوْمَ خَيبرٍ إذ اَظْهَرَ اللَّهُ خَوِرَ المُنافِقينَ و فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ؛ و روز خيبر، كه خداوند سستى منافقان را ظاهر ساخت و ريشه كافران را قطع كرد. سپاس خداى راست، پروردگار جهانيان».

فتح خيبر رويدادى مهم بود؛ به‌دلیل ظهور دلاوری امیرالمؤمنین عليه السلام از يک سو، و ترس و فرار مدعيان از سوى ديگر. اما مهم‌‏تر از آن، ظهور و بروز حديثی از پیامبر بود كه حضرت در جنگ خيبر فرمود: «فردا پرچم جنگ را به دست كسى خواهم داد كه خدا و رسولش را دوست دارد، و خدا و رسولش هم او را دوست دارند. پيش رونده‌ای است كه فرار نمی‌کند؛ باز نمى‌‏گردد تا آنگاه كه خدا فتح را به دست او عملى سازد».[۱]

فردای آن روز، افرادى خود را نامزد گرفتن پرچم كردند، غافل از اينكه اين امرْ امری الهى است و پيامبر صلى الله عليه و آله نيز مجرى این فرمان الهی. معناى اين حديث آن است كه تنها كسى كه کاملاً محبّ و محبوب خدا و رسول‏ صلى الله عليه و آله است هجوم‌برنده و نترس است. چنین شخصی هم جز امیرالمؤمنین علیه السلام نيست.[۲]

پانویس

  1. الغدير، ج۴، ص۹۴؛ الغدير، ج۷، ص۲۷۰.
  2. نگاهى بر زيارت غديریه، ص۱۱۱-۱۵۰.

منابع

  • الغدير في الكتاب و السنة و الأدب؛ عبدالحسین امینی، قم: مرکز الغدير للدراسات الإسلامية، ۱۴۱۶ق.
  • نگاهی بر زیارت غدیریه: زیارت امیرالمومنین علیه السلام در روز عید غدیر به بیان امام هادی علیه السلام؛ محمدحسین صفاخواه و عبدالحسین طالعی، تهران: انتشارات سهاره، ۱۳۸۰ش.