احمد بن عثمان اودی (ابوعبدالله): تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
يكى از علما و بزرگان [[اهل‏ سنت]] كه [[حدیث غدیر]] را نقل كرده احمد بن عثمان بن حكيم اودى، ابوعبداللَّه (م ۲۶۱ يا ۲۶۲ ق) است.
يكى از علما و بزرگان [[اهل‏ سنت]] كه [[حدیث غدیر]] را نقل كرده احمد بن عثمان بن حكيم اودى، ابوعبداللَّه (م ۲۶۱ يا ۲۶۲ ق) است.


نسايى در «الخصائص» حديث غدير را در ماجراى [[احتجاج]] امیرالمؤمنین ‏علیه السلام در [[رحبه کوفه]] از احمد بن عثمان بن حكيم نقل كرده است.<ref>الخصائص: ص ۹۵. </ref>
نسايى در «الخصائص» حديث غدير را در ماجراى احتجاج امیرالمؤمنین ‏علیه السلام در [[رحبه کوفه]] از احمد بن عثمان بن حكيم نقل كرده است.<ref>الخصائص: ص ۹۵. </ref>


خطیب بغدادی و ذهبى و [[ابن حجر عسقلانی|ابن‏ حجر]]<ref>تاريخ بغداد: ج ۴ ص ۲۹۶. الكاشف: ج ۱ ص ۶۵ . تقريب التهذيب: ج ۱ ص ۲۱. </ref>: [[محمد بن اسماعیل بخاری (ابوعبدالله، صاحب صحیح)|بخاری]]، [[مسلم بن حجّاج|مسلم]]، نسايى، [[ابن ماجه قزوینی|ابن ‏ماجه]]، [[ابوحاتم رازی]]، ابوعبدالرحمن، محاملى، ابوعوانه، و ديگران از وى [[روایت]] كرده‏ اند. نسايى و عبدالرحمن بن خراش او را توثيق كرده‏ اند.
خطیب بغدادی و ذهبى و [[ابن حجر عسقلانی|ابن‏ حجر]]<ref>تاريخ بغداد: ج ۴ ص ۲۹۶. الكاشف: ج ۱ ص ۶۵ . تقريب التهذيب: ج ۱ ص ۲۱. </ref>: [[محمد بن اسماعیل بخاری (ابوعبدالله، صاحب صحیح)|بخاری]]، [[مسلم بن حجّاج|مسلم]]، نسايى، [[ابن ماجه قزوینی|ابن ‏ماجه]]، [[ابوحاتم رازی]]، ابوعبدالرحمن، محاملى، ابوعوانه، و ديگران از وى [[روایت]] كرده‏ اند. نسايى و عبدالرحمن بن خراش او را توثيق كرده‏ اند.

نسخهٔ ‏۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۵

روايت حديث غدير[۱]

يكى از علما و بزرگان اهل‏ سنت كه حدیث غدیر را نقل كرده احمد بن عثمان بن حكيم اودى، ابوعبداللَّه (م ۲۶۱ يا ۲۶۲ ق) است.

نسايى در «الخصائص» حديث غدير را در ماجراى احتجاج امیرالمؤمنین ‏علیه السلام در رحبه کوفه از احمد بن عثمان بن حكيم نقل كرده است.[۲]

خطیب بغدادی و ذهبى و ابن‏ حجر[۳]: بخاری، مسلم، نسايى، ابن ‏ماجه، ابوحاتم رازی، ابوعبدالرحمن، محاملى، ابوعوانه، و ديگران از وى روایت كرده‏ اند. نسايى و عبدالرحمن بن خراش او را توثيق كرده‏ اند.

پانویس

  1. چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۴۰.
  2. الخصائص: ص ۹۵.
  3. تاريخ بغداد: ج ۴ ص ۲۹۶. الكاشف: ج ۱ ص ۶۵ . تقريب التهذيب: ج ۱ ص ۲۱.