آیه ۶ احزاب و غدیر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{متن آیه | |||
| متن آیه = النَّبِيُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ ۗ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَىٰ أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا | |||
| ترجمه = «پیامبر، نسبت به مؤمنان از خودشان اولی و سزاوارتر است، و همسرانش [حرمت ازدواج به منزله] مادران آنانند، و بر طبق کتاب خدا دارندگان قرابت نسبی [در میراث بردنِ] از یکدیگر از مؤمنان و مهاجران [که پیش از این بر پایه ایمان و هجرت میراث می بردند] سزاوارترند، مگر اینکه بخواهید [در وصیت کردن به پرداخت ارث] درباره دوستانتان احسان کنید که این امری ثبت شده در کتاب [خدا] ست.» | |||
}} | |||
{{جعبه اطلاعات آیه | |||
| شماره آیه = ۶ | |||
| سوره = احزاب | |||
| تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح_تصویر = | |||
| شماره سوره = ۳۳ | |||
| جزء = ۲۱ | |||
| نزول = | |||
| شأن نزول = | |||
| مکان نزول = مدینه | |||
| موضوع = ولایت مطلقه پیامبر صلی الله علیه و آله بر همه مؤمنین | |||
}} | |||
پيامبر صلى الله عليه و آله در غدير با يادآورى آيه{{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلى بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى بِبَعْضٍ في كِتابِ اللهِ مِنَ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُهاجِرينَ إِلاَّ أَنْ تَفْعَلُوا إِلى أَوْلِيائِكُمْ مَعْرُوفاً كانَ ذلِكَ فِي الْكِتابِ مَسْطُوراً}}»<ref>احزاب/۶.</ref> درباره ولايت خود از مردم اقرار گرفت، و سپس ضمن معنى كردن اين ولايت، ادامه اين صاحب اختيارى را درباره اميرالمؤمنين و امام حسن و امام حسين عليهم السلام با ظرافت كامل بيان فرمود، به گونه اى كه ولايت آنان استمرار ولايت نبوى به شمار آيد و از متن قرآن استخراج شود.<ref>غدیر در قرآن: ج۱ ص۲۶.</ref> | |||
پيامبر صلى الله عليه و آله بر فراز [[سخنرانی|منبر]] بود، عمر بن ابی سلمه، [[اسامة بن زید کلبی|اسامة بن زید]]، [[سعد بن ابی وقاص (ابواسحاق)|سعد بن ابی وقاص]]، [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان فارسی]]، [[ابوذر غفاری|ابوذر]]، [[مقداد بن عمرو کندی|مقداد]]، [[زبیر بن عوام قرشی|زبیر]] و... در مقابل او قرار آن حضرت قرار داشتند<ref>يعنى در بين جمعيت ۱۲۰۰۰۰ نفرى غدير در مقابل منبر بوديم.</ref> | |||
در آن لحظه حضرت فرمود: | در آن لحظه حضرت فرمود: | ||
{{متن عربی|الَسْتُ اوْلى بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ انْفُسِهِمْ}}: «آيا من نسبت به مؤمنان از خودشان صاحب اختيارتر نيستم»؟ گفتيم: بلى، يا رسول اللَّه. فرمود: آيا همسران من مادران شما نيستند؟ گفتيم: بلى، يا رسول اللَّه. | |||
فرمود: | فرمود:{{متن عربی|مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ}}: «هركس من صاحب اختيار او هستم على صاحب اختيار اوست و بر او از خودش بيشتر اختيار دارد» - و با دست مبارک بر شانه على عليه السلام زد - و فرمود: {{متن عربی|اللهم والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ}} | ||
سپس فرمود: اى مردم، من نسبت به مؤمنين از خودشان صاحب اختيارترم و با بودن من آنان را امرى و اختيارى نيست. بعد از من على نسبت به مؤمنين از خودشان صاحب اختيارتر است و با بودن او آنان را امرى و اختيارى نيست. سپس پسرم حسن نسبت به مؤمنين از خودشان صاحب اختيارتر است و با بودن او آنان را امرى و اختيارى نيست. | سپس فرمود: اى مردم، من نسبت به مؤمنين از خودشان صاحب اختيارترم و با بودن من آنان را امرى و اختيارى نيست. بعد از من على نسبت به مؤمنين از خودشان صاحب اختيارتر است و با بودن او آنان را امرى و اختيارى نيست. سپس پسرم حسن نسبت به مؤمنين از خودشان صاحب اختيارتر است و با بودن او آنان را امرى و اختيارى نيست. | ||
سپس بار ديگر بر سر مطلب بازگشت و فرمود: اى مردم، وقتى من به شهادت رسيدم على بر شما از خودتان صاحب اختيارتر است، و آنگاه كه على به شهادت برسد پسرم حسن بر مؤمنين صاحب اختيارتر است، و آنگاه كه حسن به شهادت برسد پسرم حسين بر مؤمنين از خودشان صاحب اختيارتر است.<ref>كتاب سليم: ص | سپس بار ديگر بر سر مطلب بازگشت و فرمود: اى مردم، وقتى من به شهادت رسيدم على بر شما از خودتان صاحب اختيارتر است، و آنگاه كه على به شهادت برسد پسرم حسن بر مؤمنين صاحب اختيارتر است، و آنگاه كه حسن به شهادت برسد پسرم حسين بر مؤمنين از خودشان صاحب اختيارتر است.<ref>كتاب سليم: ص ۳۶۲؛ عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۷۱؛ الغدير: ج ۱ ص ۱۹۹.</ref> | ||
سلیمبنقیس هلالی گوید: از عبداللَّهبنجعفرطیّار شنیدم که میگفت: «من و حسن و حسین علیهم السلام و عبداللَّهبنعبّاس و عمربنابیسلمة و اسامة بنزید نزد معاویه بودیم و حدیثی را که ما بین آنها بحث شده بود، یاد میکرد و اینکه به معاویة بنابیسفیان گفته است که از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که میفرمود: «من از مؤمنان بر خودشان اولی هستم، سپس برادرم علی علیه السلام اولای به مؤمنان از خودشان است و آنگاه که شهید شود حسن علیه السلام اولای به مؤمنان از خودشان است، سپس فرزندم حسین علیه السلام اولای به مؤمنان از خودشان است و چون شهید شود، فرزندش علیّ علیه السلام اولای به مؤمنان از خودشان خواهد بود و تو ای علی! او را خواهی دید، سپس فرزندش محمّدبنعلی علیه السلام اولای به مؤمنان از خودشان خواهد بود و تو ای حسین او را خواهی دید، سپس دوازده امام را کامل کرد و نه تن آنها از فرزندان حسین علیه السلام هستند». | |||
عبداللَّهبنجعفر گوید: «سپس از حسن و حسین علیهم السلام و عبداللَّهبنعبّاس و عمربنأبیسلمه و اسامةبنزید گواهی خواستم و آنان نزد معاویه برایم شهادت دادند»، من از سلمان و ابوذر و مقداد و اسامة بنزید نیز این حدیث را شنیدم و آنها هم گفتند که آن را از رسول خدا شنیدهاند.<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۲۶؛ بحار الأنوار، ج۳۶، ص۲۳۱</ref> | |||
در مورد این قسمت از آیه {{متن قرآن|وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلی بِبَعْضٍ}} هم در روایات آمده است که مقصود امیرالمؤمنین علیه السلام و امام حسن و امام حسین علیهم السلام هستند. به عنوان مثال مطابق روایتی محمّدبنزید غلام امام باقر گوید: «از مولایم دربارهی آیهی {{متن قرآن|وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلی بِبَعْضٍ}} پرسیدم فرمود: «منظور علی علیه السلام است».<ref>تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۲، ص۲۴؛ تأویل الآیات الظاهرة، ص۴۴۰.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۴۳
مشخصات آیه | |
---|---|
سوره | سوره احزاب (۳۳) |
آیه | ۶ |
جزء | ۲۱ |
محتوای آیه | |
مکان نزول | مدینه |
موضوع | ولایت مطلقه پیامبر صلی الله علیه و آله بر همه مؤمنین |
پيامبر صلى الله عليه و آله در غدير با يادآورى آيه النَّبِيُّ أَوْلى بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى بِبَعْضٍ في كِتابِ اللهِ مِنَ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُهاجِرينَ إِلاَّ أَنْ تَفْعَلُوا إِلى أَوْلِيائِكُمْ مَعْرُوفاً كانَ ذلِكَ فِي الْكِتابِ مَسْطُوراً »[۱] درباره ولايت خود از مردم اقرار گرفت، و سپس ضمن معنى كردن اين ولايت، ادامه اين صاحب اختيارى را درباره اميرالمؤمنين و امام حسن و امام حسين عليهم السلام با ظرافت كامل بيان فرمود، به گونه اى كه ولايت آنان استمرار ولايت نبوى به شمار آيد و از متن قرآن استخراج شود.[۲]
پيامبر صلى الله عليه و آله بر فراز منبر بود، عمر بن ابی سلمه، اسامة بن زید، سعد بن ابی وقاص، سلمان فارسی، ابوذر، مقداد، زبیر و... در مقابل او قرار آن حضرت قرار داشتند[۳]
در آن لحظه حضرت فرمود:
«الَسْتُ اوْلى بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ انْفُسِهِمْ»: «آيا من نسبت به مؤمنان از خودشان صاحب اختيارتر نيستم»؟ گفتيم: بلى، يا رسول اللَّه. فرمود: آيا همسران من مادران شما نيستند؟ گفتيم: بلى، يا رسول اللَّه.
فرمود:«مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ»: «هركس من صاحب اختيار او هستم على صاحب اختيار اوست و بر او از خودش بيشتر اختيار دارد» - و با دست مبارک بر شانه على عليه السلام زد - و فرمود: «اللهم والِ مَنْ والاهُ وَ عادِ مَنْ عاداهُ»
سپس فرمود: اى مردم، من نسبت به مؤمنين از خودشان صاحب اختيارترم و با بودن من آنان را امرى و اختيارى نيست. بعد از من على نسبت به مؤمنين از خودشان صاحب اختيارتر است و با بودن او آنان را امرى و اختيارى نيست. سپس پسرم حسن نسبت به مؤمنين از خودشان صاحب اختيارتر است و با بودن او آنان را امرى و اختيارى نيست.
سپس بار ديگر بر سر مطلب بازگشت و فرمود: اى مردم، وقتى من به شهادت رسيدم على بر شما از خودتان صاحب اختيارتر است، و آنگاه كه على به شهادت برسد پسرم حسن بر مؤمنين صاحب اختيارتر است، و آنگاه كه حسن به شهادت برسد پسرم حسين بر مؤمنين از خودشان صاحب اختيارتر است.[۴]
سلیمبنقیس هلالی گوید: از عبداللَّهبنجعفرطیّار شنیدم که میگفت: «من و حسن و حسین علیهم السلام و عبداللَّهبنعبّاس و عمربنابیسلمة و اسامة بنزید نزد معاویه بودیم و حدیثی را که ما بین آنها بحث شده بود، یاد میکرد و اینکه به معاویة بنابیسفیان گفته است که از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که میفرمود: «من از مؤمنان بر خودشان اولی هستم، سپس برادرم علی علیه السلام اولای به مؤمنان از خودشان است و آنگاه که شهید شود حسن علیه السلام اولای به مؤمنان از خودشان است، سپس فرزندم حسین علیه السلام اولای به مؤمنان از خودشان است و چون شهید شود، فرزندش علیّ علیه السلام اولای به مؤمنان از خودشان خواهد بود و تو ای علی! او را خواهی دید، سپس فرزندش محمّدبنعلی علیه السلام اولای به مؤمنان از خودشان خواهد بود و تو ای حسین او را خواهی دید، سپس دوازده امام را کامل کرد و نه تن آنها از فرزندان حسین علیه السلام هستند».
عبداللَّهبنجعفر گوید: «سپس از حسن و حسین علیهم السلام و عبداللَّهبنعبّاس و عمربنأبیسلمه و اسامةبنزید گواهی خواستم و آنان نزد معاویه برایم شهادت دادند»، من از سلمان و ابوذر و مقداد و اسامة بنزید نیز این حدیث را شنیدم و آنها هم گفتند که آن را از رسول خدا شنیدهاند.[۵]
در مورد این قسمت از آیه وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلی بِبَعْضٍ هم در روایات آمده است که مقصود امیرالمؤمنین علیه السلام و امام حسن و امام حسین علیهم السلام هستند. به عنوان مثال مطابق روایتی محمّدبنزید غلام امام باقر گوید: «از مولایم دربارهی آیهی وَ أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلی بِبَعْضٍ پرسیدم فرمود: «منظور علی علیه السلام است».[۶]