بشیر بن سعید: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
== <big>اتمام حجت بر بشير با غدير<ref>چهارده قرن با غدير: ص ۴۱. اسرار غدير: ۲۶۳-۲۷۲ .</ref></big> ==
== اتمام حجت بر بشير با غدير<ref>چهارده قرن با غدير: ص ۴۱. اسرار غدير: ۲۶۳-۲۷۲ .</ref>==
<big>بار اول كه اميرالمؤمنين ‏عليه السلام را به اجبار براى بيعت با ابوبكر آوردند و آن حضرت امتناع فرمود و احتجاجاتى نمود، بشير بن سعيد -  يا بشير بن سعد -  و عده ‏اى از انصار كه طرفدار ابوبكر بودند گفتند: اى اباالحسن، اگر انصار اين سخنان را قبل از بيعت با ابوبكر از تو مى ‏شنيدند، حتى دو نفر در امامت تو اختلاف نمى ‏كردند.</big>
بار اول كه [[امیرالمؤمنین (لقب)|امیرالمؤمنین ‏علیه السلام]] را به اجبار براى [[بیعت]] با [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] آوردند و آن حضرت امتناع فرمود و احتجاجاتى نمود، بشير بن سعيد -  يا بشير بن سعد -  و عده ‏اى از انصار كه طرفدار ابوبکر بودند گفتند: اى اباالحسن، اگر [[انصار]] اين سخنان را قبل از بيعت با ابوبكر از تو مى ‏شنيدند، حتى دو نفر در [[امامت]] تو اختلاف نمى ‏كردند.


<big>حضرت در پاسخ فرمود: ... به خدا قسم هرگز ترس آن نداشتم كه كسى براى خلافت خود را بالا بگيرد و با ما اهل ‏بيت در آن نزاع كند و آنچه شما انجام داديد حلال به شمارد! گمان ندارم پيامبرصلى الله عليه وآله در روز غدير خم براى احدى حجتى و براى گوينده ‏اى سخنى باقى گذاشته باشد. قسم مى ‏دهم كسانى را كه از پيامبرصلى الله عليه وآله در روز غدير خم شنيدند كه مى ‏فرمود: «من كنت مولاه فهذا على مولاه، اللهم وال من والاه و عادِ من عاداه وانصر من نصره و اخذل من خذله» ، برخيزند و به آنچه شنيده ‏اند شهادت دهند.</big>
حضرت در پاسخ فرمود: ... به خدا قسم هرگز ترس آن نداشتم كه كسى براى [[جانشین|خلافت]] خود را بالا بگيرد و با ما اهل ‏بيت در آن نزاع كند و آنچه شما انجام داديد [[حلال]] به شمارد!  


<big>دوازده نفر از اهل بدر برخاستند و به ماجراى غدير شهادت دادند، و ساير مردم هم در اين باره مطالبى گفتند و سر و صدا بلند شد. عمر ترسيد مردم سخنان اميرالمؤمنين‏ عليه السلام را بپذيرند، و لذا مجلس را تعطيل كرد!!<ref>بحار الانوار: ج ۲۸ ص ۱۸۶. اثبات الهداة: ج ۲ ص ۱۱۵. </ref></big>
گمان ندارم پيامبر صلى الله عليه و آله در روز [[غدیر|غدیر خم]] براى احدى حجتى و براى گوينده ‏اى سخنى باقى گذاشته باشد.  


== <big>پانویس</big> ==
قسم مى ‏دهم كسانى را كه از پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير خم شنيدند كه مى ‏فرمود:
 
«مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ..»، برخيزند و به آنچه شنيده ‏اند شهادت دهند.
 
دوازده نفر از اهل بدر برخاستند و به ماجراى غدیر شهادت دادند، و ساير مردم هم در اين باره مطالبى گفتند و سر و صدا بلند شد.
 
[[عمر بن خطاب|عمر]] ترسيد مردم سخنان [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین‏ علیه السلام]] را بپذيرند، و لذا مجلس را تعطيل كرد!!<ref>بحار الانوار: ج ۲۸ ص ۱۸۶. اثبات الهداة: ج ۲ ص ۱۱۵. </ref>
 
== منبع ==
دانشنامه غدیر،جلد ۵،صفحه ۸۹.
 
== پانویس ==
<references />
[[رده:اشخاص مرتبط با غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۲

اتمام حجت بر بشير با غدير[۱]

بار اول كه امیرالمؤمنین ‏علیه السلام را به اجبار براى بیعت با ابوبکر آوردند و آن حضرت امتناع فرمود و احتجاجاتى نمود، بشير بن سعيد -  يا بشير بن سعد -  و عده ‏اى از انصار كه طرفدار ابوبکر بودند گفتند: اى اباالحسن، اگر انصار اين سخنان را قبل از بيعت با ابوبكر از تو مى ‏شنيدند، حتى دو نفر در امامت تو اختلاف نمى ‏كردند.

حضرت در پاسخ فرمود: ... به خدا قسم هرگز ترس آن نداشتم كه كسى براى خلافت خود را بالا بگيرد و با ما اهل ‏بيت در آن نزاع كند و آنچه شما انجام داديد حلال به شمارد!

گمان ندارم پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدیر خم براى احدى حجتى و براى گوينده ‏اى سخنى باقى گذاشته باشد.

قسم مى ‏دهم كسانى را كه از پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير خم شنيدند كه مى ‏فرمود:

«مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ..»، برخيزند و به آنچه شنيده ‏اند شهادت دهند.

دوازده نفر از اهل بدر برخاستند و به ماجراى غدیر شهادت دادند، و ساير مردم هم در اين باره مطالبى گفتند و سر و صدا بلند شد.

عمر ترسيد مردم سخنان امیرالمؤمنین‏ علیه السلام را بپذيرند، و لذا مجلس را تعطيل كرد!![۲]

منبع

دانشنامه غدیر،جلد ۵،صفحه ۸۹.

پانویس

  1. چهارده قرن با غدير: ص ۴۱. اسرار غدير: ۲۶۳-۲۷۲ .
  2. بحار الانوار: ج ۲۸ ص ۱۸۶. اثبات الهداة: ج ۲ ص ۱۱۵.