احمد بن جعفر قطیعی: تفاوت میان نسخه‌ها

احمد بن جعفر قطیعی
اطلاعات فردی
نام کامل	بوبکر احمد بن جعفر بن حمدان بن مالک حنبلی
تولد	۲۷۳قمری
وفات	۳۶۸قمری
محل دفن	مقابر باب حرب نزدیک قبر احمد بن حنبل
اطلاعات علمی
استادان	إِبْرَاهِیم بْن إِسْحَاق، وإسحاق بْن الْحَسَن الحربیین، وبشر بْن مُوسَی الأسدی
شاگردان	دارقطنی، حاکم نیشابوری، ابونعیم اصفهانی
مذهب	حنبلی، اهل سنت
اطلاعات فرهنگی
زمینه فعالیت	فقیه و محدث

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۳۹

ابوبکر احمد بن جعفر بن حمدان بن مالک حنبلی، معروف به قطیعی،^[۱] محدث و مسند مشهوری در عراق بود. او بین سال‌های ۲۷۳–۳۶۸ هجری زندگی کرد و از راویان مسند امام احمد بن حنبل بود^[۲].

جایگاه علمی

بسیاری از علمای برجسته از او روایت کرده‌اند، از جمله دارقطنی، حاکم نیشابوری، ابن شاهین و ابونعیم اصفهانی^[۳]. دارقطنی او را توثیق کرده و او را «ثقه زاهد قدیم» توصیف کرده و اشاره کرده که شنیده است او مستجاب الدعوه بوده است^[۴].

با وجود توثیق برخی علما، درباره وضعیت او در اواخر عمرش تردیدهایی مطرح شده است^[۵]. برقانی گفته که او صدوق است، اما به وجود کمی سادگی در او اشاره کرده است. حاکم از او دفاع کرده زمانی که برقانی سعی کرده از شأن او بکاهد^[۶].

ذهبی در میزان الاعتدال اشاره کرده که قطیعی صدوق و فی نفسه مقبول بوده، اما در اواخر عمرش کمی تغییر کرده است^[۷]. او از خطیب بغدادی نقل کرده که ندیده کسی احتجاج به او را ترک کند^[۸].

سمعانی و ذهبی و حاکم نیشابوری:^[۹] او را توثیق و تمجید کرده‌اند. ابوعبداللَّه ابن بیّع (حاکم نیشابوری) و حافظ ابونعیم اصفهانی در شمار جماعت بسیاری اند که از او روایت می‌کنند و آخرینشان ابومحمد حسن بن علی جوهری است.

با وجود اختلاف نظر درباره وضعیت او در اواخر عمرش، به نظر می‌رسد اکثر علما او را ثقه و صدوق در نقل حدیث دانسته‌اند،^[۱۰] با در نظر گرفتن تغییراتی که در سال‌های آخر عمرش رخ داده است^[۱۱].

در سال ۳۶۸قمری هنگامی که از دنیا رفت، در مقابر باب حرب نزدیک قبر احمد بن حنبل دفن شد.^[۱۲]

روایت حدیث غدیر^[۱۳]

یکی از علما و بزرگان اهل سنت که حدیث غدیر را نقل کرده احمد بن جعفر بن حمدان قطیعی، ابوبکر (م ۳۶۸ ق) است. حاکم نیشابوری در «المستدرک علی الصحیحین» حدیث غدیر را در ماجرای نُه نفری که نزد ابن‌عباس آمدند و از امیرالمؤمنین علیه السلام سؤال کردند و او هم ضمن فضائل حضرت حدیث غدیر را بیان کرد، از قطیعی نقل کرده است.^[۱۴]

پانویس

↑ تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، جلد: 5 صفحه: 116
↑ وسمع إِبْرَاهِیم بْن إِسْحَاق، وإسحاق بْن الْحَسَن الحربیین، وبشر بْن مُوسَی الأسدی، وَأَبَا الْعَبَّاس الکدیمی، وَأَبَا مُسْلِم الکجی، وَعَبْد اللَّهِ بْن أَحْمَدَ بْن حنبل، تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، جلد: 5 صفحه: 116
↑ روی عنه الدَارقُطْنیّ، وابن شاهین، والحاکم، وأبو الحسن بن رزقویه، وأبو الفتح بن أبی الفوارس، وأبو بکر البَرْقَانی، وأبو نُعَیم، ومحمد بن الحسین بن بکیر، والحسن بن علی بن المذهّب، وآخر من روی عنه فی الدّنیا أبو محمد الجوهری. تاریخ الاسلام - الذهبی، شمس الدین، جلد: 26 صفحه: 390
↑ وَقَالَ السُّلَمِیُّ: سَأَلتُ الدَّارَقُطْنِیَّ عَنْهُ، فَقَالَ: ثِقَةٌ زَاهدٌ قدیمٌ، سَمِعْتُ أَنَّهُ مُجَابُ الدَّعْوَةِ. سیر اعلام النبلاء -الذهبی، شمس الدین، جلد: 12 صفحه: 263
↑ وَقَالَ أَبُو الحَسَنِ بنُ الفُرَاتِ: هُوَ کَثِیْرُ السَّمَاعِ، إلَّا أَنَّهُ خَلَط فِی آخِرِ عُمُرِهِ، وکُفَّ بَصَرُهُ وَخَرَّفَ، حَتَّی کَانَ لاَ یَعْرِفُ شَیْئاً مِمَّا یُقرأُ عَلَیْهِ. وَقَالَ الخَطِیْبُ: سَمِعْتُ الفَقِیْهَ أَحْمَدَ بنَ أَحْمَدَ القَصْرِیَّ یَقُوْلُ: قَالَ لِی ابْنُ اللَّبَّانِ الفَرَضِیُّ: لاَ تذهَبُوا إِلَی القَطِیْعِیِّ، قَدْ ضَعُفَ واختلَّ، وَقَدْ منعتُ ابنِی مِنَ السَّمَاعِ مِنْهُ. سیر اعلام النبلاء -الذهبی، شمس الدین، جلد: 12 صفحه: 263
↑ وَقَالَ البَرْقَانِیُّ: کَانَ صَالِحاً، وَلأَبِیهِ اتصَالٌ بِالدَّوْلَةِ، فَقرئَ لابنِ ذَلِکَ السُّلْطَانِ عَلَی عَبْدِ اللهِ بنِ أَحْمَدَ المُسْنَدَ، فَحَضرَ القَطِیْعِیُّ، ثُمَّ غرقَتْ قطعَةٌ مِنْ کُتُبِهِ بَعْدَ ذَلِکَ، فَنَسَخَهَا مِنْ کِتَابٍ ذَکَرُوا أَنَّهُ لَمْ یَکُنْ فِیْهِ سمَاعُهُ فَغَمَزُوهُ، وَثَبَتَ عِنْدِی أَنَّهُ صَدُوْقٌ، وَإِنَّمَا کَانَ فِیْهِ بَلَهٌ، وَقَدْ لیِّنْتُه عِنْدَ الحَاکِمِ، فَأَنکرَ عَلِیَّ، وَحَسَّنَ حَالَهُ، وَقَالَ: کَانَ شَیْخِی. سیر اعلام النبلاء -الذهبی، شمس الدین، جلد: 12 صفحه: 263
↑ وقال أبو الحسن محمد بن العبّاس بن الفرات: کان القَطِیعی [3] کثیر السّماع من عبدالله بن أحمد، إلّا أنّه خَلَطَ فی آخر عمره، وکُفَّ بَصَرُهُ، وخَرَّف، حتّی کان لا یعرف شیئًا مما یُقْرَأ علیه تاریخ الاسلام - الذهبی، شمس الدین، جلد: 26 صفحه: 390
↑ قال الخطیب: لم نر أحدا ترک الاحتجاج به. میزان الاعتدال، الذهبی، شمس الدین، جلد: 1 صفحه: 87
↑ الانساب: «القطیعی». العِبَر فی خبر من غَبَر: حوادث سال ۳۶۸. المستدرک علی الصحیحین: ج ۳ ص ۱۳۳.
↑ اللباب فی تهذیب الانساب، ابن الأثیر، عزالدین جلد: 3 صفحه: 48
↑ "أحمد" بن جعفر بن حمدان بن مالک أبو بکر القطیعی صدوق فی نفسه مقبول تغیر قلیلا قال الخطیب لا أعلم أحدا ترک الاحتجاج به وقال الحاکم ثقة مأمون. لسان المیزان، العسقلانی، ابن حجر، جلد: 1 صفحه: 145
↑ تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، جلد: 5 صفحه: 116
↑ چکیده عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص ۲۴۹.
↑ المستدرک علی الصحیحین: ج ۳ ص ۱۳۳.

[1] تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، جلد: 5 صفحه: 116

[2] وسمع إِبْرَاهِیم بْن إِسْحَاق، وإسحاق بْن الْحَسَن الحربیین، وبشر بْن مُوسَی الأسدی، وَأَبَا الْعَبَّاس الکدیمی، وَأَبَا مُسْلِم الکجی، وَعَبْد اللَّهِ بْن أَحْمَدَ بْن حنبل، تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، جلد: 5 صفحه: 116

[3] روی عنه الدَارقُطْنیّ، وابن شاهین، والحاکم، وأبو الحسن بن رزقویه، وأبو الفتح بن أبی الفوارس، وأبو بکر البَرْقَانی، وأبو نُعَیم، ومحمد بن الحسین بن بکیر، والحسن بن علی بن المذهّب، وآخر من روی عنه فی الدّنیا أبو محمد الجوهری. تاریخ الاسلام - الذهبی، شمس الدین، جلد: 26 صفحه: 390

[4] وَقَالَ السُّلَمِیُّ: سَأَلتُ الدَّارَقُطْنِیَّ عَنْهُ، فَقَالَ: ثِقَةٌ زَاهدٌ قدیمٌ، سَمِعْتُ أَنَّهُ مُجَابُ الدَّعْوَةِ. سیر اعلام النبلاء -الذهبی، شمس الدین، جلد: 12 صفحه: 263

[5] وَقَالَ أَبُو الحَسَنِ بنُ الفُرَاتِ: هُوَ کَثِیْرُ السَّمَاعِ، إلَّا أَنَّهُ خَلَط فِی آخِرِ عُمُرِهِ، وکُفَّ بَصَرُهُ وَخَرَّفَ، حَتَّی کَانَ لاَ یَعْرِفُ شَیْئاً مِمَّا یُقرأُ عَلَیْهِ. وَقَالَ الخَطِیْبُ: سَمِعْتُ الفَقِیْهَ أَحْمَدَ بنَ أَحْمَدَ القَصْرِیَّ یَقُوْلُ: قَالَ لِی ابْنُ اللَّبَّانِ الفَرَضِیُّ: لاَ تذهَبُوا إِلَی القَطِیْعِیِّ، قَدْ ضَعُفَ واختلَّ، وَقَدْ منعتُ ابنِی مِنَ السَّمَاعِ مِنْهُ. سیر اعلام النبلاء -الذهبی، شمس الدین، جلد: 12 صفحه: 263

[6] وَقَالَ البَرْقَانِیُّ: کَانَ صَالِحاً، وَلأَبِیهِ اتصَالٌ بِالدَّوْلَةِ، فَقرئَ لابنِ ذَلِکَ السُّلْطَانِ عَلَی عَبْدِ اللهِ بنِ أَحْمَدَ المُسْنَدَ، فَحَضرَ القَطِیْعِیُّ، ثُمَّ غرقَتْ قطعَةٌ مِنْ کُتُبِهِ بَعْدَ ذَلِکَ، فَنَسَخَهَا مِنْ کِتَابٍ ذَکَرُوا أَنَّهُ لَمْ یَکُنْ فِیْهِ سمَاعُهُ فَغَمَزُوهُ، وَثَبَتَ عِنْدِی أَنَّهُ صَدُوْقٌ، وَإِنَّمَا کَانَ فِیْهِ بَلَهٌ، وَقَدْ لیِّنْتُه عِنْدَ الحَاکِمِ، فَأَنکرَ عَلِیَّ، وَحَسَّنَ حَالَهُ، وَقَالَ: کَانَ شَیْخِی. سیر اعلام النبلاء -الذهبی، شمس الدین، جلد: 12 صفحه: 263

[7] وقال أبو الحسن محمد بن العبّاس بن الفرات: کان القَطِیعی [3] کثیر السّماع من عبدالله بن أحمد، إلّا أنّه خَلَطَ فی آخر عمره، وکُفَّ بَصَرُهُ، وخَرَّف، حتّی کان لا یعرف شیئًا مما یُقْرَأ علیه تاریخ الاسلام - الذهبی، شمس الدین، جلد: 26 صفحه: 390

[8] قال الخطیب: لم نر أحدا ترک الاحتجاج به. میزان الاعتدال، الذهبی، شمس الدین، جلد: 1 صفحه: 87

[9] الانساب: «القطیعی». العِبَر فی خبر من غَبَر: حوادث سال ۳۶۸. المستدرک علی الصحیحین: ج ۳ ص ۱۳۳.

[10] اللباب فی تهذیب الانساب، ابن الأثیر، عزالدین جلد: 3 صفحه: 48

[11] "أحمد" بن جعفر بن حمدان بن مالک أبو بکر القطیعی صدوق فی نفسه مقبول تغیر قلیلا قال الخطیب لا أعلم أحدا ترک الاحتجاج به وقال الحاکم ثقة مأمون. لسان المیزان، العسقلانی، ابن حجر، جلد: 1 صفحه: 145

[12] تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، جلد: 5 صفحه: 116

[13] چکیده عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص ۲۴۹.

[14] المستدرک علی الصحیحین: ج ۳ ص ۱۳۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-== <big>روايت حديث غدير</big><ref>چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص 249.</ref> ==
+{{جعبه اطلاعات شخص
-<big>يكى از علما و بزرگان اهل‏ سنت كه حديث غدير را نقل كرده احمد بن جعفر بن حمدان قطيعى، ابوبكر (م 368 ق) است. [[حاكم نيشابورى]] در «المستدرك على الصحيحين» حديث غدير را در ماجراى نُه نفرى كه نزد ابن ‏عباس آمدند و از اميرالمؤمنين‏ عليه السلام سؤال كردند و او هم ضمن فضائل حضرت [[حديث غدير]] را بيان كرد، از قطيعى نقل كرده است.<ref>المستدرك على الصحيحين: ج 3 ص 133. </ref>[[سمعانى]] و [[ذهبى]] و حاكم نيشابورى<ref>الانساب: «القطيعى» . العِبَر فى خبر من غَبَر: حوادث سال 368. المستدرك على الصحيحين: ج 3 ص 133. </ref>: او را توثيق و تمجيد كرده ‏اند.</big>
+ | عنوان = احمد بن جعفر قطیعی
+ | تصویر =
+ | اندازه تصویر =
+ | توضیح تصویر =
+ | نام کامل =بوبکر احمد بن جعفر بن حمدان بن مالک حنبلی
+ | سرشناسی =
+ | تولد =۲۷۳قمری
+ | وفات = ۳۶۸قمری
+ | استادان =إِبْرَاهِیم بْن إِسْحَاق، وإسحاق بْن الْحَسَن الحربیین، وبشر بْن مُوسَی الأسدی
+ | شاگردان =دارقطنی، حاکم نیشابوری، ابونعیم اصفهانی
+ | تالیفات =
+ | تحصیلات =
+ | مذهب = حنبلی، اهل سنت
+ | زمینه فعالیت =فقیه و محدث
+ | علت شهرت =
+ | خویشان سرشناس =
+ | نحوه درگذشت =
+ | محل دفن =مقابر باب حرب نزدیک قبر احمد بن حنبل
+ | وبگاه =
+}}
-<big>ابوعبداللَّه ابن ‏بيّع (حاكم نيشابورى) و حافظ ابونعيم اصفهانى در شمار جماعت بسيارى ‏اند كه از او روايت مى ‏كنند و آخرينشان ابومحمد حسن بن على جوهرى است.</big>
+'''ابوبکر احمد بن جعفر بن حمدان بن مالک حنبلی،''' معروف به قطیعی،<ref>تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، جلد: 5 صفحه: 116</ref> محدث و مسند مشهوری در عراق بود. او بین سال‌های ۲۷۳–۳۶۸ هجری زندگی کرد و از راویان مسند امام احمد بن حنبل بود<ref>وسمع إِبْرَاهِیم بْن إِسْحَاق، وإسحاق بْن الْحَسَن الحربیین، وبشر بْن مُوسَی الأسدی، وَأَبَا الْعَبَّاس الکدیمی، وَأَبَا مُسْلِم الکجی، وَعَبْد اللَّهِ بْن أَحْمَدَ بْن حنبل،
-== <big>پانویس</big> ==
+تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، جلد: 5 صفحه: 116</ref>.
+== جایگاه علمی ==
+بسیاری از علمای برجسته از او روایت کرده‌اند، از جمله دارقطنی، حاکم نیشابوری، ابن شاهین و ابونعیم اصفهانی<ref>روی عنه الدَارقُطْنیّ، وابن شاهین، والحاکم، وأبو الحسن بن رزقویه، وأبو الفتح بن أبی الفوارس، وأبو بکر البَرْقَانی، وأبو نُعَیم، ومحمد بن الحسین بن بکیر، والحسن بن علی بن المذهّب، وآخر من روی عنه فی الدّنیا أبو محمد الجوهری.
+تاریخ الاسلام - الذهبی، شمس الدین، جلد: 26 صفحه: 390</ref>. دارقطنی او را توثیق کرده و او را «ثقه زاهد قدیم» توصیف کرده و اشاره کرده که شنیده است او مستجاب الدعوه بوده است<ref>وَقَالَ السُّلَمِیُّ: سَأَلتُ الدَّارَقُطْنِیَّ عَنْهُ، فَقَالَ: ثِقَةٌ زَاهدٌ قدیمٌ، سَمِعْتُ أَنَّهُ مُجَابُ الدَّعْوَةِ.
+سیر اعلام النبلاء -الذهبی، شمس الدین، جلد: 12 صفحه: 263</ref>.
+با وجود توثیق برخی علما، درباره وضعیت او در اواخر عمرش تردیدهایی مطرح شده است<ref>وَقَالَ أَبُو الحَسَنِ بنُ الفُرَاتِ: هُوَ کَثِیْرُ السَّمَاعِ، إلَّا أَنَّهُ خَلَط فِی آخِرِ عُمُرِهِ، وکُفَّ بَصَرُهُ وَخَرَّفَ، حَتَّی کَانَ لاَ یَعْرِفُ شَیْئاً مِمَّا یُقرأُ عَلَیْهِ.
+وَقَالَ الخَطِیْبُ: سَمِعْتُ الفَقِیْهَ أَحْمَدَ بنَ أَحْمَدَ القَصْرِیَّ یَقُوْلُ: قَالَ لِی ابْنُ اللَّبَّانِ الفَرَضِیُّ: لاَ تذهَبُوا إِلَی القَطِیْعِیِّ، قَدْ ضَعُفَ واختلَّ، وَقَدْ منعتُ ابنِی مِنَ السَّمَاعِ مِنْهُ.
+سیر اعلام النبلاء -الذهبی، شمس الدین، جلد: 12 صفحه: 263</ref>. برقانی گفته که او صدوق است، اما به وجود کمی سادگی در او اشاره کرده است. حاکم از او دفاع کرده زمانی که برقانی سعی کرده از شأن او بکاهد<ref>وَقَالَ البَرْقَانِیُّ: کَانَ صَالِحاً، وَلأَبِیهِ اتصَالٌ بِالدَّوْلَةِ، فَقرئَ لابنِ ذَلِکَ السُّلْطَانِ عَلَی عَبْدِ اللهِ بنِ أَحْمَدَ المُسْنَدَ، فَحَضرَ القَطِیْعِیُّ، ثُمَّ غرقَتْ قطعَةٌ مِنْ کُتُبِهِ بَعْدَ ذَلِکَ، فَنَسَخَهَا مِنْ کِتَابٍ ذَکَرُوا أَنَّهُ لَمْ یَکُنْ فِیْهِ سمَاعُهُ فَغَمَزُوهُ، وَثَبَتَ عِنْدِی أَنَّهُ صَدُوْقٌ، وَإِنَّمَا کَانَ فِیْهِ بَلَهٌ، وَقَدْ لیِّنْتُه عِنْدَ الحَاکِمِ، فَأَنکرَ عَلِیَّ، وَحَسَّنَ حَالَهُ، وَقَالَ: کَانَ شَیْخِی.
+سیر اعلام النبلاء -الذهبی، شمس الدین، جلد: 12 صفحه: 263</ref>.
+ذهبی در میزان الاعتدال اشاره کرده که قطیعی صدوق و فی نفسه مقبول بوده، اما در اواخر عمرش کمی تغییر کرده است<ref>وقال أبو الحسن محمد بن العبّاس بن الفرات: کان القَطِیعی [3] کثیر السّماع من عبدالله بن أحمد، إلّا أنّه خَلَطَ فی آخر عمره، وکُفَّ بَصَرُهُ، وخَرَّف، حتّی کان لا یعرف شیئًا مما یُقْرَأ علیه
+تاریخ الاسلام - الذهبی، شمس الدین، جلد: 26 صفحه: 390</ref>. او از خطیب بغدادی نقل کرده که ندیده کسی احتجاج به او را ترک کند<ref>قال الخطیب: لم نر أحدا ترک الاحتجاج به.
+میزان الاعتدال، الذهبی، شمس الدین، جلد: 1 صفحه: 87</ref>.
+سمعانی و ذهبی و [[حاکم نیشابوری]]:<ref>الانساب: «القطیعی». العِبَر فی خبر من غَبَر: حوادث سال ۳۶۸. المستدرک علی الصحیحین: ج ۳ ص ۱۳۳.</ref> او را توثیق و تمجید کرده‌اند. ابوعبداللَّه ابن بیّع (حاکم نیشابوری) و حافظ [[ابونعیم اصفهانی]] در شمار جماعت بسیاری اند که از او روایت می‌کنند و آخرینشان ابومحمد حسن بن علی جوهری است.
+با وجود اختلاف نظر درباره وضعیت او در اواخر عمرش، به نظر می‌رسد اکثر علما او را ثقه و صدوق در نقل حدیث دانسته‌اند،<ref>اللباب فی تهذیب الانساب، ابن الأثیر، عزالدین جلد: 3 صفحه: 48</ref> با در نظر گرفتن تغییراتی که در سال‌های آخر عمرش رخ داده است<ref>"أحمد" بن جعفر بن حمدان بن مالک أبو بکر القطیعی صدوق فی نفسه مقبول تغیر قلیلا قال الخطیب لا أعلم أحدا ترک الاحتجاج به وقال الحاکم ثقة مأمون.
+لسان المیزان، العسقلانی، ابن حجر، جلد: 1 صفحه: 145</ref>.
+در سال ۳۶۸قمری هنگامی که از دنیا رفت، در مقابر باب حرب نزدیک قبر احمد بن حنبل دفن شد.<ref>تاریخ بغداد، الخطیب البغدادی، جلد: 5 صفحه: 116</ref>
+== روایت حدیث غدیر<ref>چکیده عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص ۲۴۹.</ref> ==
+یکی از [[علما]] و بزرگان [[اهل سنت]] که [[حدیث غدیر]] را نقل کرده احمد بن جعفر بن حمدان قطیعی، ابوبکر (م ۳۶۸ ق) است. [[حاکم نیشابوری]] در «[[المستدرک علی الصحیحین (کتاب)|المستدرک علی الصحیحین]]» حدیث غدیر را در ماجرای نُه نفری که نزد [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] آمدند و از [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علیه السلام]] [[پرسش و پاسخ|سؤال]] کردند و او هم ضمن فضائل حضرت حدیث غدیر را بیان کرد، از قطیعی نقل کرده است.<ref>المستدرک علی الصحیحین: ج ۳ ص ۱۳۳.</ref>
+== پانویس ==
+[[رده:اهل سنت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۳۹

جایگاه علمی

روایت حدیث غدیر[۱۳]

پانویس

روایت حدیث غدیر^[۱۳]