علم

تمام علم نزد ائمه‏ عليهم السلام

بزرگ‏ترين احتياجِ جامعه و حل كننده بسيارى از مشكلات، و آنچه كه هيچ جامعه ‏اى نمى ‏تواند از آن بى‏ نياز باشد «علم» است. خداى تعالى براى آينده مسلمين بالاترين فرض ممكن در كيفيت بر آوردنِ اين نياز را به مردم ارزانى داشته است.

تمامِ علوم را -  از هر رشته ‏اى و در هر موضوعى بلا استثناء، چه علومى كه نتيجه ‏اش به دنياى مردم برمى ‏گردد و چه علومى كه ثمره ‏اش به دين و آخرت مربوط مى‏ شود -  همه را به پيامبرش آموخته و به او سپرده است.

بعد از پيامبر صلى الله عليه و آله، جميع آن علوم به على بن ابى‏ طالب ‏عليه السلام منتقل شده است. بعد از اميرالمؤمنين ‏عليه السلام به امام بعد از او منتقل شده، و اين درياى بى ‏پايان علم به امامان‏ عليهم السلام - يكى پس از ديگرى -  منتقل شده، تا كنون كه نزد قائم آل محمد حضرت صاحب العصر و الزمان سلام اللَّه عليه و عجل اللَّه فرجه است.

در خطبه غدير، گذشته از علم حلال و حرام و تفسير قرآن كه خصوصاً ذكر شده، چندين مورد تصريح شده كه هر علمى نزد ايشان است، و در اين باره به دو نكته مهم اشاره شده است:

كيفيت و ارزش علم ايشان

الف) علم آنان موهبت الهى است و از جانب خداوند به ايشان اعطا شده است و به درياى بى ‏پايان علم الهى متصل است.

ب) هيچ كس ديگرى نمى ‏تواند در چنين علمى راه داشته باشد، و پيامبر صلى الله عليه و آله اين علم را فقط به ايشان سپرده است، و هر كس جز ايشان چنين ادعائى كند كذّاب است.

نتيجه وسعت علم ايشان

الف) هر چه از ايشان بپرسيد به شما پاسخ مى ‏دهند.

ب) آنچه نمى‏ دانيد به شما مى‏ فهمانند و تبيين مى‏ كنند. به اين معنى كه اگر نپرسيد هم ايشان ابتدائاً به شما مى ‏فهمانند، و نيز اگر در مواردى ابهام پيش آمد و يا اشتباه فهميديد براى شما روشن می‏كنند.

علمِ صاحب اختيار

یكى از مفاهيمى كه در كلمه «صاحب اختيار» -  كه در خطبه غدير آمده -  نهفته است پاسخگويى به نيازهاى علمى مردم است، كه البته لازمه ‏اش علم به جميع ما يحتاج مردم است. اين مطلب با تعابير در بر دارنده علم رسول و بيان كننده بعد از او و جانشين و خليفه او بر تفسير قرآن خاطر نشان شده است.

حلال و حرام فقط نزد ائمه ‏عليهم السلام

در فرازى از بخش سوم خطبه غدیر، پس از آنكه پيامبر صلى الله عليه وآله وجوب اطاعت ائمه ‏عليهم السلام را بيان كرد، نتيجه‏ گيرى رسمى از اين اتصال حجت ‏هاى الهى نمود، و ابلاغ اوامر و نواهى الهى را فقط به اين طريق اختصاص داده فرمود:

«هيچ حلال و حرامى نيست مگر آنچه خدا و رسول و دوازده امام براى شما تعيين كنند»، و دليل آن را هم ذكر كرد كه خداوند علم آن را فقط به من عنايت كرده و من هم فقط به دوازده امام سپرده ‏ام و هيچ كس را در اين باره شريک آنان قرار نداده ‏ام.

لا حَلالَ اِلاَّ ما اَحَلَّهُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ هُمْ، وَ لا حَرامَ اِلاَّ ما حَرَّمَهُ اللَّهُ عَلَيْكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ هُمْ، وَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَرَّفَنِىَ الْحَلالَ وَ الْحَرامَ وَ اَنَا اَفْضَيْتُ بِما عَلَّمَنى رَبّى مِنْ كِتابِهِ وَ حَلالِهِ وَ حَرامِهِ اِلَيْهِ:

حلالى نيست مگر آنچه خدا و رسولش و امامان حلال كرده باشند، و حرامى نيست مگر آنچه خدا و رسولش و امامان بر شما حرام كرده باشند. خداوند عز و جل حلال و حرام را به من شناسانده است، و آنچه پروردگارم از كتابش و حلال و حرامش به من آموخته به او سپرده ‏ام.

رشد علم، تجلى غدير در عصر ظهور

نجات از جاهلیت در انواع آن و هدایت به راه درست در سايه علم صحيح و رسيدن به صراط مستقيم با يقين و اطمينان قلبى، همه از ره آورده اى عصر ظهور و تجلّى تمام نماى غدير در آن است.

در همين زمينه، مسئله رشد علوم و دست يافتن سريع به سخن حق در هر موضوعى و قرار گرفتن پايه ‏هاى فكرى صحيح در هر زمينه ‏اى، راه صحيحى است كه سعادتمندى بشر را به سرعت يک بر هزار می‏رساند.

علم پيامبر صلى الله عليه و آله و ائمه ‏عليهم السلام

از جمله معارفى كه در خطبه غدير به آن اشاره شده اينكه هيچ علمى نيست مگر آنكه خداوند آن را به پيامبر صلى الله عليه و آله و ائمه‏ عليهم السلام آموخته و در قلب آنان قرار داده است. همچنين به مفهوم پاسخگويى به نيازهاى علمى مردم، كه لازمه ‏اش علم به جميع ما يحتاج مردم است اشاره شده، و اين مطلب به تعابير زير آمده است:

او در بر دارنده علم من است، و بعد از من به شما مى ‏فهماند و براى شما بيان مى‏ كند.

جانشين و خليفه من بر تفسیر قرآن است.

پس كسى مى‏ تواند صاحب اختيار مطلق مردم باشد كه نه تنها گناه نكند و شيطان و هواى نفس بر او مسلط نشود، بلكه اشتباه هم نكند تا باعث هلاكت جمعيتى نشود. خداوند كسانى را صاحب اختيار مردم قرار داده كه داراى عصمت مطلق ‏اند و از هرگونه بدى و پليدى به هر معنى كه باشد پاك‏اند. گذشته از آن عِلمشان را به منبع بى‏ پايان علم خود متصل كرده است تا جوابگوى انواع احتياجات مردم باشند.

تعيين و تخصيص چهارده معصوم ‏عليهم السلام به عنوان صاحب اختيار مردم و كسانى كه امرشان بر هر موجودى نافذ است فقط بايد از جانب حق تعالى باشد، زيرا اوست كه به وجود آورنده مخلوقات است و بهترين ‏ها را او خلق كرده، و فقط اوست كه مى‏تواند سپردن اختيار تام مردم به دست كسى را ضمانت كند. اين پيامبر صلى الله عليه وآله است كه از جانب خدا به عنوان پُشتوانه و ضامِن اين مقام درباره امامان ‏عليهم السلام ايشان را به مردم معرفى كرده است.

پروردگارِ مهربان در نظامِ خلقت به اين هم اكتفا نكرده است، بلكه صاحبان اختيار مردم را كسانى قرار داده كه از نور خلق شده‏ اند و آنان را در قالب انسان قرار داده است. معصومين‏ عليهم السلام كسانى ‏اند كه قبل از خلقتِ عالم خلق شده ‏اند و همه جهان به بركت وجود آنان خلق شده است.

خداوند مردم را به چنين وجودهاى نورانى سپرده و خواسته است كه مردم او را از اين طريق عبادت كنند و هدايت را از ايشان بگيرند، و لذا از هر طريق ديگرى باشد در پيشگاه خداوند مردود است.

اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در بيان واقعه غدير مى ‏فرمايد: ... وَ كانَتْ عَلى وِلايَتى وِلايَةُ اللَّهِ، وَ عَلى عَداوَتى عَداوَةُ اللَّهِ... . فَكانَتْ وِلايَتى كَمالُ الدّينِ وَ رِضَى الرَّبِّ تَبارَكَ وَ تَعالى: ولايت خداوند از طريق ولايت من شناخته مى ‏شود و عداوت با خداوند نيز از راه عداوت با من شناخته مى ‏شود ... . لذا ولايت من كمال دين و رضایت خداوند تبارک و تعالى خوانده شد.

همچنين امام عسكرى‏ عليه السلام در اين باره مى‏ فرمايد: آنگاه كه خداوند با منصوب كردن اولياى خود بعد از پيامبرش بر شما منت گذاشت به پيامبرصلى الله عليه وآله خطاب كرد: «اَلْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ دينَكُمْ وَ اَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتى وَ رَضيتُ لَكُمُ الاِسْلامَ ديناً»، و براى اوليائش حقوقى را بر شما واجب كرد و به شما دستور داد تا آن حقوق را نسبت به ايشان ادا كنيد تا آنچه نزد شما از همسران و اموال و خوراک داريد بر شما حلال شود و نمو و بركت و ثروت را به شما نشان دهد، و تا معلوم شود كه چه كسى از خداوند اطاعت مى ‏كند... .

علم حضرت مهدى‏ عليه السلام در خطبه غدير

در ضمن مطالبى كه در خطبه غدیر درباره حضرت مهدى‏ عليه السلام آمده، به دو جهت اساسى در مورد علم آن حضرت اشاره شده است:

او وارث هر علمى است و علمش به همه چيز احاطه دارد.

علم او به درياى عميق علم الهى اتصال دارد.

پيامبر صلى الله عليه وآله در فرازى از بخش هشتم خطبه غدير درياى علم حضرت مهدى‏ عليه السلام را يادآور شد كه برگرفته از علم بى‏ پايان الهى است، و در اين زمينه آن حضرت را ميراث‏دار و محيط بر هر علمى معرفى كرد كه هر چه بگويد از پروردگارش خبر مى ‏دهد، و در اين زمينه هر حقى را همراه او و هر نورى را نزد او دانست؛ و از همين نقطه اشاره كرد كه او ارزش علمى آحاد مردم را در حد خودشان مورد توجه قرار خواهد داد:

اَلا اِنَّهُ وارِثُ كُلِّ عِلْمٍ وَ الْمُحيطُ بِكُلِّ فَهْمٍ. اَلا اِنَّهُ الْمُخْبِرُ عَنْ رَبِّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الْمُشَيِّدُ لاَمْرِ آياتِهِ. اَلا اِنَّهُ الرَّشيدُ السَّديدُ. اَلا اِنَّهُ الْمُفَوَّضُ اِلَيْهِ. اَلا اِنَّهُ قَدْ بَشَّرَ بِهِ مَنْ سَلَفَ مِنَ الْقُرُونِ بَيْنَ يَدَيْهِ. اَلا اِنَّهُ الْباقى حُجَّةً وَ لا حُجَّةَ بَعْدَهُ وَ لا حَقَّ اِلاّ مَعَهُ وَ لا نُورَ اِلاّ عِنْدَهُ:

اوست وارث هر علمى و احاطه دارنده به هر فهمى. بدانيد كه اوست خبر دهنده از پروردگارش، و بالا برنده آيات الهى. اوست هدايت يافته محكم بنيان. اوست كه كارها به او سپرده شده است. اوست كه پيشينيان به او بشارت داده ‏اند، اوست كه به عنوان حجت باقى مى ‏ماند و بعد از او حجتى نيست. هيچ حقى نيست مگر همراه او، و هيچ نورى نيست مگر نزد او.

علم خداوند در خطبه غدير

يكى از مسائل توحيدى كه پيامبرصلى الله عليه وآله در دو فراز از بخش اول خطبه غدير بيان فرمود، اشاراتى بود كه به علم خداوند متعال داشت، كه از باطن و خفاياى امور اطلاع دارد و غلبه مطلق از آنِ اوست؛ و خلق او بدون هيچ سابقه و نمونه‏اى از خلقت بوده است.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

الْحَمْدُ للَّه الَّذى عَلا فى تَوَحُّدِهِ وَ دَنا فى تَفَرُّدِهِ وَ جَلَّ فى سُلْطانِهِ وَ عَظُمَ فى اَرْكانِهِ، وَ اَحاطَ بِكُلِّ شَىْ‏ءٍ عِلْماً وَ هُوَ فى مَكانِهِ... .

قَدْ فَهِمَ السَّرائِرَ وَ عَلِمَ الضَّمائِرَ، وَ لَمْ تَخْفَ عَلَيْهِ الْمَكْنُوناتُ وَ لا اشْتَبَهَتْ عَلَيْهِ الْخَفِيّاتُ. لَهُ الاِحاطَةُ بِكُلِّ شَىْ‏ءٍ وَ الْغَلَبَةُ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ وَ الْقُوَّةُ فى كُلِّ شَىْ‏ءٍ وَ الْقُدْرَةُ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ، وَ لَيْسَ مِثْلَهُ شَىْ‏ءٌ. وَ هُوَ مُنْشِئُ الشَّىْ‏ءِ حينَ لا شَىْ‏ءَ، دائِمٌ حَىٌّ وَ قائِمٌ بِالْقِسْطِ، لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ:

به نام خداوند بخشنده مهربان

حمد و سپاس خدايى را كه در يگانگى خود بلند مرتبه، و در تنهايى و فرد بودنش نزديک است. در قدرت و سلطه خود با جلالت و در اركان خود عظيم است. علم او به همه چيز احاطه دارد در حالى كه در جاى خود است... .

باطن‏ها و سريره ‏ها را مى‏ فهمد و ضماير را مى ‏داند، و پنهان ‏ها بر او مخفى نمى ‏ماند و مخفى ‏ها بر او مشتبه نمى ‏شود. او راست احاطه بر هر چيزى و غلبه بر همه چيز و قوّت در هر چيزى و قدرت بر هر چيزى، و مانند او شيئى نيست. اوست به وجود آورنده شيئ (چيز) هنگامى كه چيزى نبود. دائم و زنده است، و به قسط و عدل قائم است. نيست خدايى جز او كه با عزّت و حكيم است.

معدن علم

تأكيدى كه در غدير براى مقام امامت بود اطمينان دادن به مردم درباره اتصال علم اهل ‏بيت‏ عليهم السلام به علم الهى بود. پيداست نيازهاى علمى مردم گستره‏اى به وسعت زمان‏ ها و مكان‏ ها و موضوعات مختلف دارد، و با توجه به بى‏ نهايت بودن علم جا دارد سؤالات علمى را هم نامتناهى تعبير كنيم.

در برابر چنين نيازى جز درياى بيكران علم كه سرچشمه آن علم خداوند باشد و هم از سوى او به عنوان علم لدنّى به ايشان عطا شده باشد راه ديگرى نيست، چرا كه بشر عادى محدود و گنجايش علمش معين است.

در غدير پاسخى بلند به اين نياز عظيم داده شد و خداوند با ضمانت خويش، پيامبر و دوازده امام‏ عليهم السلام را معادن علم خود توصيف كرد و تأكيد نمود كه در هر باره‏اى نياز داشتيد از ايشان سؤال كنيد، و آنان هيچ نيازى به علم و عالم ندارند.

نشر دانش در عيد غدير

از موارد بسيار مهم در مورد روز و عيد غدير، اعمال و آداب عيد غدير است. به علت اهمیت اين روز، اعمال و آدابى ذكر شده كه با هيچ روزى برابرى نمى‏ كند و مختص به قشر خاص و سن معينى نيست، و داراى ابعاد اعتقادى و عبادى مختلفى است. از جمله نشر دانش است:

قال الرضا عليه السلام: هم يوم نشر العلم: روز غدير، روز نشر علم است.