مرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
(اتمام عنوان مرگ)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
== اشاره به مرگ در خطبه غدير<ref>سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۴۰، ۱۳۷ - ۱۴۶، ۲۲۳ - ۲۳۱.</ref> ==
== اشاره به مرگ در خطبه غدير<ref>سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۳۷ - ۱۴۶ ، ۲۲۳ - ۲۳۱.</ref> ==
يكى از مسائل توحيدى كه [[پیامبر صلی الله علیه و آله]] در فرازى از بخش اول [[خطبه غدیر]] بيان فرمود اينكه [[حیات]] و مرگ و [[فقر]] و غنا، و [[خنده]] و [[گریه]]، و منع و عطا همه در يدِ قدرت اوست؛ و اين عبارات را با اشاره به آيه اول سوره مُلک به پايان برد كه «لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ».
يكى از مسائل توحيدى كه [[پیامبر صلی الله علیه و آله]] در فرازى از بخش اول [[خطبه غدیر]] بيان فرمود اين بود كه [[حیات]] و مرگ و [[فقر]] و غنا، و [[خنده]] و [[گریه]]، و منع و عطا همه در يدِ قدرت اوست؛ و اين عبارات را با اشاره به آيه اول سوره مُلک به پايان برد كه «لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ».


يُولِجُ اللَّيْلَ فِى النَّهارِ وَ يُولِجُ النَّهارَ فِى اللَّيْلِ، لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْعَزيزُ الْغَفّارُ. مُسْتَجيبُ الدُّعاءِ وَ مُجْزِلُ الْعَطاءِ، مُحْصِى الاَنْفاسِ وَ رَبُّ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ؛ الَّذى لا يُشْكِلُ عَلَيْهِ شَىْ‏ءٌ، وَ لا يُضْجِرُهُ صُراخُ الْمُسْتَصْرِخينَ، وَ لا يُبْرِمُهُ اِلْحاحُ الْمُلِحّينَ. الْعاصِمُ لِلصّالِحينَ، وَ الْمُوَفِّقُ لِلْمُفْلِحينَ، وَ مَوْلَى الْمُؤْمِنينَ وَ رَبُّ الْعالَمينَ؛ الَّذى اسْتَحَقَّ مِنْ كُلِّ مَنْ خَلَقَ اَنْ يَشْكُرَهُ وَ يَحْمَدَهُ عَلى كُلِّ حالٍ:
يُولِجُ اللَّيْلَ فِى النَّهارِ وَ يُولِجُ النَّهارَ فِى اللَّيْلِ، لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْعَزيزُ الْغَفّارُ. مُسْتَجيبُ الدُّعاءِ وَ مُجْزِلُ الْعَطاءِ، مُحْصِى الاَنْفاسِ وَ رَبُّ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ؛ الَّذى لا يُشْكِلُ عَلَيْهِ شَىْ‏ءٌ، وَ لا يُضْجِرُهُ صُراخُ الْمُسْتَصْرِخينَ، وَ لا يُبْرِمُهُ اِلْحاحُ الْمُلِحّينَ. الْعاصِمُ لِلصّالِحينَ، وَ الْمُوَفِّقُ لِلْمُفْلِحينَ، وَ مَوْلَى الْمُؤْمِنينَ وَ رَبُّ الْعالَمينَ؛ الَّذى اسْتَحَقَّ مِنْ كُلِّ مَنْ خَلَقَ اَنْ يَشْكُرَهُ وَ يَحْمَدَهُ عَلى كُلِّ حالٍ:
خط ۱۷: خط ۱۷:


== فرهنگ ‏سازى براى غدير در دعاى هنگام مردن<ref>تبليغ غدير در سيره معصومين‏ عليهم السلام: ص ۱۳۳.</ref> ==
== فرهنگ ‏سازى براى غدير در دعاى هنگام مردن<ref>تبليغ غدير در سيره معصومين‏ عليهم السلام: ص ۱۳۳.</ref> ==
دعايى كه براى حفظ عقيده در هنگام مرگ و عدول نكردن از آن تا آخرين لحظه وارد شده و دعاى «[[عدیله (دعا)|عدیله]]» نام دارد، براى حساس‏ترين موقعيتِ انسان است و يک دوره اعتقادى را تدارک ديده و در ضمن آن مسئله غدير را مطرح كرده است. جايگاه اين دعا هم يكى از موقعيت‏ هاى فرهنگ‏ ساز غدير است، كه با ياد سفر آخرت انسان را متوجه يكى از ابعاد مهمى مى‏ نمايد كه بايد در روز حساب پاسخگو باشد. عبارت دعا چنين است:
دعايى كه براى حفظ عقيده در هنگام مرگ و عدول نكردن از آن تا آخرين لحظه وارد شده و دعاى «[[عدیله (دعا)|عدیله]]» نام دارد، براى حساس‏ ترين موقعيتِ انسان است و يک دوره اعتقادى را تدارک ديده و در ضمن آن مسئله غدير را مطرح كرده است. جايگاه اين دعا هم يكى از موقعيت‏ هاى فرهنگ‏ ساز غدير است، كه با ياد سفر آخرت انسان را متوجه يكى از ابعاد مهمى مى‏ نمايد كه بايد در روز حساب پاسخگو باشد. عبارت دعا چنين است:


آمَنّا بِوَصِيِّهِ الَّذى نَصَبَهُ يَومَ الغَديرِ وَ اَشارَ بِقَولِهِ «هذا عَلِىٌّ» إِلَيهِ<ref>مفاتيح الجنان: ص ۸۵ .</ref>: ما [[ایمان]] مى‏ آوريم به جانشين پيامبر صلى الله عليه و آله كه او را در روز غدير منصوب كرد و با كلمه «اين على» به او اشاره كرد.
آمَنّا بِوَصِيِّهِ الَّذى نَصَبَهُ يَومَ الغَديرِ وَ اَشارَ بِقَولِهِ «هذا عَلِىٌّ» إِلَيهِ<ref>مفاتيح الجنان: ص ۸۵ .</ref>: ما [[ایمان]] مى‏ آوريم به جانشين پيامبر صلى الله عليه و آله كه او را در روز غدير منصوب كرد و با كلمه «اين على» به او اشاره كرد.


== پانویس ==
== پانویس ==
[[رده:خطابه غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۰۵

اشاره به مرگ در خطبه غدير[۱]

يكى از مسائل توحيدى كه پیامبر صلی الله علیه و آله در فرازى از بخش اول خطبه غدیر بيان فرمود اين بود كه حیات و مرگ و فقر و غنا، و خنده و گریه، و منع و عطا همه در يدِ قدرت اوست؛ و اين عبارات را با اشاره به آيه اول سوره مُلک به پايان برد كه «لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَديرٌ».

يُولِجُ اللَّيْلَ فِى النَّهارِ وَ يُولِجُ النَّهارَ فِى اللَّيْلِ، لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْعَزيزُ الْغَفّارُ. مُسْتَجيبُ الدُّعاءِ وَ مُجْزِلُ الْعَطاءِ، مُحْصِى الاَنْفاسِ وَ رَبُّ الْجِنَّةِ وَ النّاسِ؛ الَّذى لا يُشْكِلُ عَلَيْهِ شَىْ‏ءٌ، وَ لا يُضْجِرُهُ صُراخُ الْمُسْتَصْرِخينَ، وَ لا يُبْرِمُهُ اِلْحاحُ الْمُلِحّينَ. الْعاصِمُ لِلصّالِحينَ، وَ الْمُوَفِّقُ لِلْمُفْلِحينَ، وَ مَوْلَى الْمُؤْمِنينَ وَ رَبُّ الْعالَمينَ؛ الَّذى اسْتَحَقَّ مِنْ كُلِّ مَنْ خَلَقَ اَنْ يَشْكُرَهُ وَ يَحْمَدَهُ عَلى كُلِّ حالٍ:

شب را در روز و روز را در شب فرو مى‏ برد. نيست خدايى جز او كه با عزّت و آمرزنده است. اجابت كننده دعا، بسيار عطا كننده، شمارنده نَفَس ‏ها و پروردگار جنّ و بشر، كه هيچ امرى بر او مشكل نمى ‏شود، و فرياد دادخواهان او را منضجر نمى‏ كند، و پافشارى اصرار كنندگانش او را خسته نمى‏ نمايد. نگهدارنده صالحين و موفّق كننده رستگاران و صاحب اختيار مؤمنان و پروردگار عالميان. خدايى كه از آنچه خلق كرده مستحق است كه او را در هر حالى شكر و سپاس گويند.

همچنين پيامبر صلى الله عليه و آله در آخرين فراز از بخش دهم خطبه غدير سفارش به تقوی كرد و آيه اول سوره حج را براى ترساندن مردم از روز قیامت قرائت كرد: «اِنَّ زَلْزَلَةَ السّاعَةِ شَىْ‏ءٌ عَظيمٌ» و هشدار داد كه مرگ و معاد و حساب و میزان و حساب در پيشگاه خدا و ثواب و عذاب را به خاطر داشته باشيد كه ترازوى دقيق الهى در برابر شماست.

مَعاشِرَ النّاسِ، التَّقْوى، التَّقْوى، وَ احْذَرُوا السّاعَةَ كَما قالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «اِنَّ زَلْزَلَةَ السّاعَةِ شَىْ‏ءٌ عَظيمٌ».

اُذْكُرُوا الْمَماتَ وَ الْمَعادَ وَ الْحِسابَ وَ الْمَوازينَ وَ الْمُحاسَبَةَ بَيْنَ يَدَىْ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الثَّوابَ وَ الْعِقابَ. فَمَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ اُثيبَ عَلَيْها وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَيْسَ لَهُ فِى الْجِنانِ نَصيبٌ:

اى مردم، تقوى را، تقوى را. از قيامت بر حذر باشيد همان گونه كه خداى عز و جل فرموده: «اِنَّ زَلْزَلَةَ السّاعَةِ شَيْى‏ءٌ عَظيمٌ»: «زلزله قيامت شيئ عظيمى است».

مرگ و معاد و حساب و ترازوهاى الهى و حسابرسى در پيشگاه رب العالمين و ثواب و عقاب را به ياد آوريد. هر كس حسنه با خود بياورد طبق آن ثواب داده مى‏ شود، و هر كس گناه بياورد در بهشت او را نصيبى نخواهد بود.

فرهنگ ‏سازى براى غدير در دعاى هنگام مردن[۲]

دعايى كه براى حفظ عقيده در هنگام مرگ و عدول نكردن از آن تا آخرين لحظه وارد شده و دعاى «عدیله» نام دارد، براى حساس‏ ترين موقعيتِ انسان است و يک دوره اعتقادى را تدارک ديده و در ضمن آن مسئله غدير را مطرح كرده است. جايگاه اين دعا هم يكى از موقعيت‏ هاى فرهنگ‏ ساز غدير است، كه با ياد سفر آخرت انسان را متوجه يكى از ابعاد مهمى مى‏ نمايد كه بايد در روز حساب پاسخگو باشد. عبارت دعا چنين است:

آمَنّا بِوَصِيِّهِ الَّذى نَصَبَهُ يَومَ الغَديرِ وَ اَشارَ بِقَولِهِ «هذا عَلِىٌّ» إِلَيهِ[۳]: ما ایمان مى‏ آوريم به جانشين پيامبر صلى الله عليه و آله كه او را در روز غدير منصوب كرد و با كلمه «اين على» به او اشاره كرد.

پانویس

  1. سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۳۷ - ۱۴۶ ، ۲۲۳ - ۲۳۱.
  2. تبليغ غدير در سيره معصومين‏ عليهم السلام: ص ۱۳۳.
  3. مفاتيح الجنان: ص ۸۵ .