آيات ۴ و ۵ ناس و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
از جمله اين آيات آيه ۴ و ۵ سوره ناس است: {{قرآن|مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ، الَّذِى يُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ النَّاسِ|ترجمه=(به خدا پناه می‌برم) از شرّ وسوسه‌گر نهانى، آن كس كه در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌كند}}. | از جمله اين آيات آيه ۴ و ۵ سوره ناس است: {{قرآن|مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ، الَّذِى يُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ النَّاسِ|ترجمه=(به خدا پناه می‌برم) از شرّ وسوسه‌گر نهانى، آن كس كه در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌كند}}. | ||
== متن | == متن آیات در روایت == | ||
در منابع، متن آیه ۴ و ۵ سوره ناس در روایت چنین آمده است: {{قرآن|مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ الَّذِى يُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ النَّاسِ}}{{متن عربی| يَوْمَ الْغَديرِ لَمّا اقامَ اميرَالْمُؤْمِنينَ عليه السلام النَّبِىّ صلى الله عليه وآله لِلنّاسِ، وَ كانَ (عُمَرُ) اذا خَلا قالَ لِلنّاسِ: ما يَأْلُو انْ يُذِلَّ قُرَيْشَ لابْنِ ابى طالِبٍ وَ وُلْدِهِ|ترجمه=آيات ۴ و۵ سوره ناس درباره روز غدير است كه پيامبر صلى الله عليه و آله اميرالمؤمنين عليه السلام را براى مردم منصوب فرمود. در آنجا عمر در خلوت به مردم مى‌گفت: از اينكه قريش را براى پسر ابوطالب و فرزندانش ذليل كند هيچ كوتاهى نمی‌كند}}.<ref>غدیر در قرآن، ج۲، ص۴۲۹.</ref> | در منابع، متن آیه ۴ و ۵ سوره ناس در روایت چنین آمده است: {{قرآن|مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ الَّذِى يُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ النَّاسِ}}{{متن عربی| يَوْمَ الْغَديرِ لَمّا اقامَ اميرَالْمُؤْمِنينَ عليه السلام النَّبِىّ صلى الله عليه وآله لِلنّاسِ، وَ كانَ (عُمَرُ) اذا خَلا قالَ لِلنّاسِ: ما يَأْلُو انْ يُذِلَّ قُرَيْشَ لابْنِ ابى طالِبٍ وَ وُلْدِهِ|ترجمه=آيات ۴ و۵ سوره ناس درباره روز غدير است كه پيامبر صلى الله عليه و آله اميرالمؤمنين عليه السلام را براى مردم منصوب فرمود. در آنجا عمر در خلوت به مردم مى‌گفت: از اينكه قريش را براى پسر ابوطالب و فرزندانش ذليل كند هيچ كوتاهى نمی‌كند}}.<ref>غدیر در قرآن، ج۲، ص۴۲۹.</ref> | ||
== موقعيت تاريخى استفاده از آیات == | |||
خطابه | موقعیت تاریخی استفاده از آیات ۴ و ۵ سوره ناس چنین تصویر شده است: پس از پایان خطابه غدیر و انتظار مردم برای مراسم بيعت يكصد و بيست هزار نفری با امیرالمؤمنین علیه السلام، عده‌اى و در رأس آنان خلیفه دوم شروع به شايعه‌پراكنى و شبهه‌آفرینی کرد. [[منافقین|منافقان]] هم که مراسم بیعت موجب خشم آنان شده بود در این شایعه‌افکنی فعال شدند. آنان براى تخريب اذهان مردم و بر هم زدن برنامه غدیر چند راه را در پيش گرفتند: اولين شيوه وسوسه‌اندازى در قلب‌های مردم بود كه قابل اجرا در جاى‌جاى بيابان غدير در ميان تجمعات مردم بود. در رأس اين توطئه [[عمر بن خطاب]] بود كه هرگاه گروهى از مردم را به دور از چشم پيامبر صلى الله عليه و آله و اصحاب با وفايش مىيافت، براى سستسازى اعتقاد آنان مى‌گفت: «از اينكه قريش را براى پسر ابوطالب و فرزندانش ذليل كند هيچ كوتاهى نمىكند». آيات ۴ و ۵ سوره ناس درباره اوست كه مىفرمايد: «بگو به خدا پناه می‌برم از شر وسوسه‌اندازى كه از ياد خدا باز گرفته شده و در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌كند».<ref>غدیر در قرآن، ج۲، ص۴۲۹.</ref> | ||
== تحلیل اعتقادی آیات در روایت با استفاده از روایت امام صادق علیه السلام == | |||
[[امام صادق علیه السلام]] اين قسمت ماجراى غدير را ضمن تفسير آيات ۴ و ۵ سوره ناس چنين بيان مىفرمايد: هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير اميرالمؤمنين عليه السلام را براى مردم منصوب فرمود، دومى شروع به وسوسه‌اندازى كرد. او وقتى در خلوت عده‌اى از مردم را پيدا مىكرد به آنان مى‌گفت: از اينكه قريش را در برابر پسر ابى‌طالب و فرزندانش خوار كند هيچ كوتاهى نمىكند. و اين است معناى: «(به خدا پناه مىبرم) از شر وسوسه‌انداز خنّاس (منقبض‌شونده از ذكر خدا) كه در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌كند».<ref>غدیر در قرآن، ج۲، ص۴۲۹-۴۳۰.</ref> | |||
در اين بيان امام صادق عليه السلام به دو جهت از اوصاف خلیفه دوم اشاره شده است: يكى {{قرآن|وَسْواس}} و ديگرى {{قرآن|خَنّاس}}. ایجاد شک در بین مردم و شايعه‌پراكنى و شبههاندازى ابزارى بود منافقان و در رأس آنان عمر، در طول زندگى براى انحراف مردم از ولایت به‌كار گرفتند. اين بدان جهت است كه تصريح به كفر هميشه باعث رفتن آبروى منافق است، اما ايجاد شک در دلها راهکاری مؤثر است. صفت «خَنّاس»، كه درباره شيطان هم به كار رفته، به‌معناى كسى است كه وقتى ياد خدا را مىشنود گرفته مىشود و تحملش تمام مىگردد. اين صفتى است كه امام صادق عليه السلام درباره خلیفه دوم فرموده و آيه قرآن را به او تفسير كرده است. تنفر او از نام على عليه السلام، غدير، دين، اتمام نعمت در هيچ‌كس يافت نمىشود. بهترين شاهد اين مدعا كلماتى است كه او و يارانش در غدير بر زبان جارى كردند: | |||
* هرگز در مقابل سخن او تسليم نخواهيم شد.<ref>بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۵۴.</ref> | |||
* چشمان او را بنگريد كه همچون دیوانگان مىچرخد.<ref>بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۶۰؛ بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۷۲.</ref> | |||
* اگر محمد درگذرد، دین او را خراب خواهیم کرد.<ref>بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۶۳.</ref> | |||
* هرگز گفتار محمد را تصديق نمىكنيم و به ولايت على اقرار نمىنماييم.<ref>بحارالانوار، ج۳۷، ص۱۱۱.</ref> | |||
او | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۶۸: | خط ۴۳: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* ''' | * '''بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار'''؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | ||
* ''' | * '''غدیر در قرآن، قرآن در غدیر'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.{{پایان منابع}} | ||
{{پایان منابع}} | |||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] | ||
نسخهٔ ۸ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۴
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| نام سوره | ناس |
| شماره آیه | ۴ و ۵ |
| جزء | ۳۰ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مکه |
آیاتی در وصف دشمنان غدیر
آیات ۴ و ۵ سوره ناس از جمله آیاتی است که در روز غدیر برای دشمنان غدیر استفاده شده است. بستر استفاده از این آیات چنین توصیف شده است: على بن ابى‌طالب عليه السلام آن امامى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله او را سبب امتحان امت قرار داد: «اى على، اگر تو نبودى، مؤمنان بعد از من شناخته نمىشدند». پيامبر صلى الله عليه و آله قسمتی از خطبه غدیر را به دشمنان ائمه عليهم السلام و ترسیم آینده آنان اختصاص داد. ۱۵ آیه به‌صورت اقتباس و تضمين در این قسمت قرار گرفت.
در اين آيات از يک سو وصف اعداء اهل بیت علیهم السلام در دنيا مطرح شده، كه ثابت قدم نبودن آنان در ايمان، گفت‌وگوهاى نارواى آنان و متكبر بودن آنان ذكر شده است. از سوى ديگر، جزاى اعتقاد و عملشان در دنيا و آخرت بيان شده كه سقوط ارزش اعمالشان و استحقاق آتش ابدى بدون تخفيف و مهلت و بدون شفاعت، آن هم عذاب فوقالعادهاى در پايينترين درجه جهنم با شنيدن صداى جوشش آن و ديدن شعلههاى آتش نمونههاى آن است.[۱]
از جمله اين آيات آيه ۴ و ۵ سوره ناس است: 
مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ، الَّذِى يُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ النَّاسِ؛ (به خدا پناه می‌برم) از شرّ وسوسه‌گر نهانى، آن كس كه در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌كند 
.
متن آیات در روایت
در منابع، متن آیه ۴ و ۵ سوره ناس در روایت چنین آمده است: مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ الَّذِى يُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ النَّاسِ «يَوْمَ الْغَديرِ لَمّا اقامَ اميرَالْمُؤْمِنينَ عليه السلام النَّبِىّ صلى الله عليه وآله لِلنّاسِ، وَ كانَ (عُمَرُ) اذا خَلا قالَ لِلنّاسِ: ما يَأْلُو انْ يُذِلَّ قُرَيْشَ لابْنِ ابى طالِبٍ وَ وُلْدِهِ؛ آيات ۴ و۵ سوره ناس درباره روز غدير است كه پيامبر صلى الله عليه و آله اميرالمؤمنين عليه السلام را براى مردم منصوب فرمود. در آنجا عمر در خلوت به مردم مى‌گفت: از اينكه قريش را براى پسر ابوطالب و فرزندانش ذليل كند هيچ كوتاهى نمی‌كند».[۲]
موقعيت تاريخى استفاده از آیات
موقعیت تاریخی استفاده از آیات ۴ و ۵ سوره ناس چنین تصویر شده است: پس از پایان خطابه غدیر و انتظار مردم برای مراسم بيعت يكصد و بيست هزار نفری با امیرالمؤمنین علیه السلام، عده‌اى و در رأس آنان خلیفه دوم شروع به شايعه‌پراكنى و شبهه‌آفرینی کرد. منافقان هم که مراسم بیعت موجب خشم آنان شده بود در این شایعه‌افکنی فعال شدند. آنان براى تخريب اذهان مردم و بر هم زدن برنامه غدیر چند راه را در پيش گرفتند: اولين شيوه وسوسه‌اندازى در قلب‌های مردم بود كه قابل اجرا در جاى‌جاى بيابان غدير در ميان تجمعات مردم بود. در رأس اين توطئه عمر بن خطاب بود كه هرگاه گروهى از مردم را به دور از چشم پيامبر صلى الله عليه و آله و اصحاب با وفايش مىيافت، براى سستسازى اعتقاد آنان مى‌گفت: «از اينكه قريش را براى پسر ابوطالب و فرزندانش ذليل كند هيچ كوتاهى نمىكند». آيات ۴ و ۵ سوره ناس درباره اوست كه مىفرمايد: «بگو به خدا پناه می‌برم از شر وسوسه‌اندازى كه از ياد خدا باز گرفته شده و در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌كند».[۳]
تحلیل اعتقادی آیات در روایت با استفاده از روایت امام صادق علیه السلام
امام صادق علیه السلام اين قسمت ماجراى غدير را ضمن تفسير آيات ۴ و ۵ سوره ناس چنين بيان مىفرمايد: هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير اميرالمؤمنين عليه السلام را براى مردم منصوب فرمود، دومى شروع به وسوسه‌اندازى كرد. او وقتى در خلوت عده‌اى از مردم را پيدا مىكرد به آنان مى‌گفت: از اينكه قريش را در برابر پسر ابى‌طالب و فرزندانش خوار كند هيچ كوتاهى نمىكند. و اين است معناى: «(به خدا پناه مىبرم) از شر وسوسه‌انداز خنّاس (منقبض‌شونده از ذكر خدا) كه در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌كند».[۴]
در اين بيان امام صادق عليه السلام به دو جهت از اوصاف خلیفه دوم اشاره شده است: يكى وَسْواس و ديگرى خَنّاس . ایجاد شک در بین مردم و شايعه‌پراكنى و شبههاندازى ابزارى بود منافقان و در رأس آنان عمر، در طول زندگى براى انحراف مردم از ولایت به‌كار گرفتند. اين بدان جهت است كه تصريح به كفر هميشه باعث رفتن آبروى منافق است، اما ايجاد شک در دلها راهکاری مؤثر است. صفت «خَنّاس»، كه درباره شيطان هم به كار رفته، به‌معناى كسى است كه وقتى ياد خدا را مىشنود گرفته مىشود و تحملش تمام مىگردد. اين صفتى است كه امام صادق عليه السلام درباره خلیفه دوم فرموده و آيه قرآن را به او تفسير كرده است. تنفر او از نام على عليه السلام، غدير، دين، اتمام نعمت در هيچ‌كس يافت نمىشود. بهترين شاهد اين مدعا كلماتى است كه او و يارانش در غدير بر زبان جارى كردند:
- هرگز در مقابل سخن او تسليم نخواهيم شد.[۵]
- چشمان او را بنگريد كه همچون دیوانگان مىچرخد.[۶]
- اگر محمد درگذرد، دین او را خراب خواهیم کرد.[۷]
- هرگز گفتار محمد را تصديق نمىكنيم و به ولايت على اقرار نمىنماييم.[۸]
پانویس
منابع
- بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- غدیر در قرآن، قرآن در غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.