آيه ۷۱ احزاب و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی غدیر
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۴: خط ۱۴:
| ترجمه صوتی = ترجمه ۷۱ احزاب.mp3
| ترجمه صوتی = ترجمه ۷۱ احزاب.mp3
}}
}}
پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از يازدهمين و آخرين بخش از [[خطبه غدیر]]، پذيرفتن [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت]] و [[بیعت]] در غدير را مساوى [[بهشت]] بيان كرد.
برخی محققان بستر استفاده از آيه ۷۱ سوره احزاب در رخداد غدیر را چنین توصیف کرده‌اند: پيامبر صلى الله عليه و آله در قسمتی از يازدهمين و آخرين بخش از [[خطبه غدیر]]، پذيرفتن [[ولایت ائمه علیهم السلام|ولایت]] و [[بیعت]] در غدير را مساوى [[بهشت]] دانست.  


در آخرين بخش از خطبه غدير، مردم همچنان تشنه زلال غدير گوش جان به كلام جاودانه محمدى سپرده بودند.
در آخرين بخش از خطبه غدير، مردم همچنان در حال شنیدن خطبه حضرت بودند. پایان‌بندی اين خطابه بلند، بيان چکیده‌ای کلی از فضايل على بن ابى‌‏طالب‏ عليه السلام بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله در يک جمله بالاترين فضيلت را براى امیرالمؤمنین علیه السلام با استفاده از قرآن بيان كرد: از يک سو، نزول فضائل على‏ عليه السلام در قرآن را به‌ميان آورد و از سوى ديگر مناقب آن حضرت را فراتر از آن دانست كه در يک مجلس قابل ذكر باشد. سپس با توجه به گستردگى فضايل على ‏عليه السلام، دستور پذيرفتن آنها را از اصحاب معرفت به ما داد.


مسک الختام اين خطابه بلند، بيان جامع الجوامع فضايل على بن ابى ‏طالب‏ عليه السلام بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله در يک جمله پر معنى بالاترين فضيلت را براى شخص دوم عالم وجود با ارتباط آن به قرآن بيان كرد.
بعد از آن، بار ديگر با اشاره به قسمتی از آيه ۷۱ سوره احزاب {{قرآن|وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظيماً|ترجمه=و هركس خدا و پيامبرش را فرمان برد، قطعاً به رستگارى بزرگى نايل آمده است.}} بر اطاعت، ولايت‌پذيرى و تسليم در برابر خدا، رسولش، امیرالمؤمنین و امامان علیهم السلام تأكيد كردند: {{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ عَلِيّاً وَ الاَئِمَّةَ الَّذينَ ذَكَرْتُهُمْ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظيماً|ترجمه=اى مردم، هركس خدا و رسولش و على و امامانى را كه ذكر كردم اطاعت كند به رستگارى بزرگ دست يافته است}}.<ref>واقعه قرآنى غدير، ص۱۰۸؛ سخنرانى استثنائى غدير، ص۲۳۳-۲۴۲.</ref>
 
از يک سو نزول فضائل على‏ عليه السلام در قرآن را به ميان آورد، و از سوى ديگر درياى مناقب آن حضرت را فراتر از آن دانست كه در يک مجلس قابل ذكر باشد.
 
سپس با توجه به گستردگى فضايل على ‏عليه السلام، دستور پذيرفتن آنها را از اصحاب معرفت به ما داد.
 
بعد از آن بار ديگر با اشاره به آيه ۷۱ سوره احزاب{{قرآن|وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظيماً}} بر اطاعت و ولايت پذيرى و تسليم در برابر خدا و رسول و على و امامان بعد از او تأكيد كردند.
 
سپس با اشاره به آيه ۲۰ و ۲۱ سوره توبه{{قرآن|الَّذينَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فى سَبيلِ اللَّهِ بِاَمْوالِهِمْ وَ اَنْفُسِهِمْ اَعْظَمُ دَرَجَةْ عِنْدَ اللَّهِ وَ اُولئِكَ هُمُ الْفائِزونَ يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَ رِضْوانٍ وَ جَنّاتٍ فيها نَعيمٌ مُقيمٌ}}، به سبقت گيرندگان در امر مهم ولايت نشان بهشت عنايت كرد:
 
{{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ عَلِيّاً وَ الاَئِمَّةَ الَّذينَ ذَكَرْتُهُمْ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظيماً}}.
 
{{متن عربی|مَعاشِرَ النّاسِ، السّابِقُونَ اِلى مُبايَعَتِهِ وَ مُوالاتِهِ وَ التَّسْليمِ عَلَيْهِ بِإِمْرَةِ الْمُؤْمِنينَ اوُلئِكَ هُمُ الْفائِزُونَ فى جَنّاتِ النَّعيمِ}}:
 
اى مردم، هر كس خدا و رسولش و على و امامانى را كه ذكر كردم اطاعت كند به رستگارى بزرگ دست يافته است.
 
اى مردم، كسانى كه براى [[بیعت]] با او و قبول ولايت او و سلام كردن به عنوان «اميرالمؤمنین» با او، سبقت بگيرند آنان رستگارانند و در باغ‏ هاى نعمت خواهند بود.<ref>واقعه قرآنى غدير، ص۱۰۸؛ سخنرانى استثنائى غدير، ص۲۳۳-۲۴۲.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۲ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۳۸

آيه ۷۱ احزاب و غدیر
آيه ۷۱ احزاب و غدیر
مشخصات آیه
نام سورهاحزاب
شماره آیه۷۱
جزء۲۲
محتوای آیه
مکان نزولمدینه
ترتیل آیه
ترجمه صوتی

برخی محققان بستر استفاده از آيه ۷۱ سوره احزاب در رخداد غدیر را چنین توصیف کرده‌اند: پيامبر صلى الله عليه و آله در قسمتی از يازدهمين و آخرين بخش از خطبه غدیر، پذيرفتن ولایت و بیعت در غدير را مساوى بهشت دانست.

در آخرين بخش از خطبه غدير، مردم همچنان در حال شنیدن خطبه حضرت بودند. پایان‌بندی اين خطابه بلند، بيان چکیده‌ای کلی از فضايل على بن ابى‌‏طالب‏ عليه السلام بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله در يک جمله بالاترين فضيلت را براى امیرالمؤمنین علیه السلام با استفاده از قرآن بيان كرد: از يک سو، نزول فضائل على‏ عليه السلام در قرآن را به‌ميان آورد و از سوى ديگر مناقب آن حضرت را فراتر از آن دانست كه در يک مجلس قابل ذكر باشد. سپس با توجه به گستردگى فضايل على ‏عليه السلام، دستور پذيرفتن آنها را از اصحاب معرفت به ما داد.

بعد از آن، بار ديگر با اشاره به قسمتی از آيه ۷۱ سوره احزاب Ra bracket.png وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظيماً؛ و هركس خدا و پيامبرش را فرمان برد، قطعاً به رستگارى بزرگى نايل آمده است. La bracket.png بر اطاعت، ولايت‌پذيرى و تسليم در برابر خدا، رسولش، امیرالمؤمنین و امامان علیهم السلام تأكيد كردند: «مَعاشِرَ النّاسِ، مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ عَلِيّاً وَ الاَئِمَّةَ الَّذينَ ذَكَرْتُهُمْ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظيماً؛ اى مردم، هركس خدا و رسولش و على و امامانى را كه ذكر كردم اطاعت كند به رستگارى بزرگ دست يافته است».[۱]

پانویس

  1. واقعه قرآنى غدير، ص۱۰۸؛ سخنرانى استثنائى غدير، ص۲۳۳-۲۴۲.

منابع

  • سخنرانی استثنائی غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.
  • واقعه قرآنی غدیر: گزارش سفر یک‌ماهه پیامبر برای اعلان ولایت در سایه آیات قرآنی؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۶ش.