وهابیت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
به عنوان نمونه سمهودى نقل كرده است: «در زمان دولت عثمانى سيل مقدارى از مسجد غدير خم را خراب كرد» .<ref>مفتاح الجناة (سيد محسن امين) : ج ۲ ص ۳۶. معالم مكة و المدينة بين الماضى و الحاضر (شيخ يوسف رغد العاملى) : ص ۲۵۳.</ref> | به عنوان نمونه سمهودى نقل كرده است: «در زمان دولت عثمانى سيل مقدارى از مسجد غدير خم را خراب كرد» .<ref>مفتاح الجناة (سيد محسن امين) : ج ۲ ص ۳۶. معالم مكة و المدينة بين الماضى و الحاضر (شيخ يوسف رغد العاملى) : ص ۲۵۳.</ref> | ||
حتى تا صد سال پيش نيز مسجد غدير بر پا بوده و با آنكه در منطقه مخالفين بوده ولى رسماً محل عبادت و به عنوان مسجد غدير معروف بوده است. تا آنكه آخرين ضربه را وهابى ها زده اند. | حتى تا صد سال پيش نيز مسجد غدير بر پا بوده و با آنكه در منطقه مخالفين بوده ولى رسماً محل [[عبادت]] و به عنوان مسجد غدير معروف بوده است. تا آنكه آخرين ضربه را وهابى ها زده اند. | ||
وهابیت حتى مراعات مسجد را هم نكرده و دو اقدام كينه توزانه و البته بى شرمانه براى از بين بردن مسجد غدير انجام داده اند: از يک سو مسجد را خراب كرده و آثار آن را از بين برده اند، و از سوى ديگر مسير جاده را طورى تغيير داده اند كه از منطقه غدير فاصله زيادى پيدا كرده است! | وهابیت حتى مراعات [[مسجد غدیر|مسجد]] را هم نكرده و دو اقدام كينه توزانه و البته بى شرمانه براى از بين بردن مسجد غدير انجام داده اند: از يک سو مسجد را خراب كرده و آثار آن را از بين برده اند، و از سوى ديگر مسير جاده را طورى تغيير داده اند كه از منطقه غدير فاصله زيادى پيدا كرده است! | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۱۶
تخريب مسجد غدیر[۱]
همانگونه كه «غدير» پرچمى بر بلنداى تاريخ است كه از آن نور سبز «على ولى اللَّه» مى درخشد، مسجد غدیر هم تيرى به چشم دشمنان ولایت بوده كه بناى گِل و آجرى آن به عنوان سندى زنده از غدير در قلب صحرا مى درخشيد.
از همين جاست كه دشمنان کینه توز على عليه السلام كه دربِ خانه اش را آتش زدند و تابعین آنان در طول قرن ها هرگز چشم ديدن چنين بناى اعتقادى - تاريخى را نداشتند.
آثار مسجد غدير كه توسط پيامبرصلى الله عليه وآله و اصحابش علامت گذارى شده بود، اولين بار به دست عمر بن الخطاب از ميان برده شد و علائم آن محو گرديد. ابن شهرآشوب در كتاب «مثالب» مى گويد: «آثار مسجد غدير را به دستور عمر مخفى كردند» .[۲]
مسجد غدير بار ديگر در زمان اميرالمؤمنين عليه السلام احیا شد. ولى پس از شهادت آن حضرت، معاویة بن ابی سفیان ساربانى را با دويست نفر فرستاد تا آثار غدير خم را با خاک يكسان كنند! ابن شهرآشوب در كتاب «مثالب» مى گويد: «صاحب اغانى ذكر كرده كه معاويه ساربانى را با دويست نفر از خوارج فرستاد تا آثار غدير خم را با خاک يكسان كنند».[۳]
در زمان هاى بعد بار ديگر مسجد غدیر بنا شد و از آنجا كه كنار جاده حجاج قرار داشت محلى معروف بود و حتى تاريخ نگاران و جغرافى نويسانِ مخالفين هم آن را نام برده و محل آن را تعيين كرده اند.
از آن به بعد خبرى از تخريب مسجد غدير در تاريخ به چشم نمى خورد. البته از آنجا كه مسجد غدير در مسير سيل بوده گاهى آسيب هاى طبيعى باعث خرابى آن شده است.
به عنوان نمونه سمهودى نقل كرده است: «در زمان دولت عثمانى سيل مقدارى از مسجد غدير خم را خراب كرد» .[۴]
حتى تا صد سال پيش نيز مسجد غدير بر پا بوده و با آنكه در منطقه مخالفين بوده ولى رسماً محل عبادت و به عنوان مسجد غدير معروف بوده است. تا آنكه آخرين ضربه را وهابى ها زده اند.
وهابیت حتى مراعات مسجد را هم نكرده و دو اقدام كينه توزانه و البته بى شرمانه براى از بين بردن مسجد غدير انجام داده اند: از يک سو مسجد را خراب كرده و آثار آن را از بين برده اند، و از سوى ديگر مسير جاده را طورى تغيير داده اند كه از منطقه غدير فاصله زيادى پيدا كرده است!