بنی عباس

دشمنى با غدير

پرونده سقیفه با پايان حکومت اموی مختومه اعلام شد، ولى بار ديگر سر از حكومت عباسی در آورد و بار ديگر به مبارزه با غدیر پرداخت.

گويا جلوه ‏هاى مختلف سقیفه به تناسب هر زمانى بايد به گونه‏ اى خودنمايى كند. پانصد سال دوران عباسيان هرگز روى خوشى به غديريان نشان ندادند و به قتل و شكنجه و زندان آنان پرداختند و امامان غدير را يكى پس از ديگرى به شهادت رساندند.

اما گذر زمان در راه باريكه‏ هايى كه براى تشیع باز بود غدير را هر روز بسيار فراتر از آنچه به نظر ديگران مى‏ آمد پيش برد، و از آن سوى مرزهاى اسلام نيز عاشقانى را به خود جذب كرد و كشتى نجاتى براى جويندگان صراط مستقیم در درياى متلاطم فتنه‏ هاى سقيفه شد.

اگر در روزهاى غصب خلافت فقط سه نفر از غديريان براى صاحب غدير ماندند، و در کربلا هيچ كَس! سقيفه ‏ای ها اينک برخيزند و ميلياردها غديرى در طول چهارده قرن و در سراسر جهان را ببينند.

آنجا كه غاصبين خيالش را هم نمى‏ كردند!!