دعوت

نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۲ توسط Modir (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

تبليغ غدير با موضوع دعوت ذوالعشيرة[۱]

يكى از موضوعاتى كه در رابطه با غدير بايد مورد توجه قرار گيرد و در تحقيق و تألیف درباره غدير نبايد از آنها غفلت شود -  اگر چه از نظر تحقيقى از موضوعات غدير نيستند -  ماجراى دعوت ذوالعشيرة از سوى پیامبر صلی الله علیه و آله در ابتداى رسالت و جوانب آن است.

دعوت همگانى براى حج و غدير[۲]

با در نظر گرفتن شيوه ‏هاى اطلاع رسانى در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله، بايد اقدامى بديع صورت مى ‏گرفت، تا خبر مهم‏ترين سخنرانى پيامبر صلى الله عليه و آله - كه همان خطبه غدیر بود -  در گسترده ‏ترين و سريع‏ ترين شكل ممكن منتشر شود و هيچ كس را ياراى كتمان آن نباشد.

پيشرفته ‏ترين شيوه همان بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله به كار گرفت كه تا امروز حيرت همه رسانه‏ ها را برانگيخته است.

اين اقدامات طى چند مرحله دست به دست هم داد و جلوه‏ هايى از عظمت تبليغ را نشان داد، كه فقط در آيه «يا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ» قابل ترسيم است، و جمله «واِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النّاسِ» مى‏ تواند آن را به تصوير كشد.

در مرحله اول فرستادن افرادى به اطراف مدينه و نامه نوشتن به مکّه و طائف و یمن درباره آمادگى مراسم حج براى مردمى كه اولين بار مى ‏خواستند اعمال حج ابراهيمى را بياموزند، باعث شد تا از قبايل و اقوام و گروه ‏هاى مختلف و از شهرها و روستاهاى مختلف از فدک تا یمن و از نجد و عمان تا سودان و حبشه براى مراسم حج بار سفر ببندند و زحمت اين سفر نسبتاً طولانى را بر خود استوار سازند.

جمعيت عظيمى كه گرد هم آوردن آنان در آن زمان تقريباً محال بود، و اگر عظمت و احترام پيامبر صلى الله عليه و آله از يک سو و اولين بار بودن حج مطرح نبود، اجتماع آنان امكان نداشت.

اكنون يكصد و بيست هزار مخاطب كه از مكان ‏هاى متفاوت با افكار گوناگون آماده شركت در مراسم غدير بودند، با يک فرمان پيامبر صلى الله عليه و آله به سوى غدير خم حركت مى‏ كردند؛ و اين زيباترين شيوه ‏اى بود كه توانست آن جمع عظيم انسان‏ ها را در برابر منبر غدير جمع نمايد.[۳]

پانویس

  1. غدير در آئينه كتاب: ص ۳۳،۳۲.
  2. سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۰. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۹.
  3. مقدمة الاصابة لابن حجر: ج ۱ ص ۱۶۱،۱۶۰،۱۴۱. الاصابة (ابن حجر): ج ۲ ص ۱۳.