آيه ۱۸ هود و غدیر

آيه «وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّه كَذِباً أُولئِكَ يُعْرَضُونَ عَلى رَبِّهِمْ»

پيامبر صلى الله عليه و آله در مورد دوست و دشمن اهل ‏بیت ‏علیهم السلام در قرآن در خطبه غدیر فرمود:

«مَعاشِرَ النّاسِ، عَدُوُّنا مَنْ ذَمَّهُ اللَّه وَ لَعَنَهُ، وَ وَلِيُّنا كُلُّ مَنْ مَدَحَهُ اللَّه وَ احَبَّهُ»:

اى مردم، دشمن ما كسى است كه خداوند او را مورد مذمت و لعن قرار داده، و دوست ما هر كسى است كه خداوند او را مدح نموده و دوست بدارد.

يكى از مواردى كه پيامبر صلى الله عليه و آله به آنها اشاره دارد آيه لعنتِ منافقان است:

وَعَدَ اللَّه الْمُنافِقِينَ وَ الْمُنافِقاتِ وَ الْكُفَّارَ نارَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها، هِىَ حَسْبُهُمْ وَ لَعَنَهُمُ اللَّه وَ لَهُمْ عَذابٌ مُقِيمٌ :

«خداوند به مردان و زنان منافق و كافران آتش جهنم را وعده داده كه در آن دائمى خواهند بود، و آن برايشان كافى است، و خدا آنان را لعنت نموده و برايشان عذاب پابرجايى است» .

وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّه كَذِباً أُولئِكَ يُعْرَضُونَ عَلى رَبِّهِمْ وَ يَقُولُ الْأَشْهادُ هؤُلاءِ الَّذِينَ كَذَبُوا عَلى رَبِّهِمْ، أَلا لَعْنَةُ اللَّه عَلَى الظَّالِمِينَ :

«چه كسى ظالم ‏تر است از كسى كه بر خدا دروغ مى‏ بندد؟ اينان كسانى‏ اند كه بر پروردگار خود عرضه مى‏ شوند و شاهدان گواهى مى‏ دهند كه اينان بر پروردگار خود دروغ بستند.

آگاه باشيد كه لعنت خدا بر ظالمين است».

در حالى كه دروغ بستن بر پيامبر صلى الله عليه و آله دروغ بستن بر خداست:

آيا اهل سقیفه نگفتند: پيامبر گفته: نبوت و خلافت در يک خاندان جمع نمى‏ شود؟

آيا نگفتند: پيامبر گفته: پيامبران ارث نمى‏ گذارند؟

آيا ده ‏ها دروغ را به حضرتش نسبت ندادند تا خواسته‏ هاى خود را عملى كنند؟

آيا ظالم ‏تر از اينان كسى هست كه خداوند در قرآن لعنتشان كرده است؟

حذیفه از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل می‌کند: «خداوند متعال پنج چیز را بر بندگانش واجب گردانیده است، امّا مردم چهار چیز را پذیرفتند و یک مورد را رها کردند». پرسیدند: «آن چهار چیز چیست»؟ فرمود: «نماز و زکات و حج و روزه». پرسیدند: «آن یکی که رهایش کردند چه بود»؟ فرمود: «ولایت علیّ‌بن‌ابی‌طالب علیه السلام». پرسیدند: «آیا این مسئله را خداوند واجب گردانیده است»؟ فرمود: «بله! خداوند می‌فرماید: وَ یَقُولُ الْأَشْهادُ هؤُلاءِ الَّذِینَ کَذَبُوا عَلی رَبِّهِمْ ... أُولئِکَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما کانُوا یَفْتَرُونَ.

یزید به امام‌زین‌العابدین علیه السلام گفت: «پدرت چیزی طلب کرد که اهلش نبود؛ پس خدا او را به دست کسی که اهلش بود کشت. پس گناه من در این جریان چیست»؟ امام علیه السلام فرمود: «خداوند می‌فرماید: أَلا لَعْنَةُ الله عَلَی الظَّالِمِینَ ؛ به نظر تو آیا خدا در این آیه قاتل امام حسین علیه السلام را لعنت کرده یا خود ایشان را؟ یزید [از جواب‌دادن عاجز و] مبهوت شد».