پرش به محتوا

ابن مکتوم قیسی

از ویکی غدیر
ابن مکتوم قیسی
اطلاعات فردی
نام کاملاحمد بن عبدالقادر بن احمد بن مکتوم بن احمد بن محمد بن سلیم القیسی الحنفی
سرشناسیعالم نحو، محدث و فقیه
تولداواخر ذی‌الحجه ۶۸۲ ه‍. ق، قاهره
وفات۲۷ رمضان ۷۴۹ ه‍. ق، قاهره
محل دفنقاهره
اطلاعات علمی
استادانبهاءالدین بن النحاس، ابوحیان، الدمیاطی، السروجی، اصحاب النجیب و ابن علاق
شاگردانابن رافع
مذهبحنفی
اطلاعات فرهنگی
زمینه فعالیتفقه، نحو، زبان عربی، حدیث
علت شهرتتصنیف و تدریس در فقه و نحو، آثار برجسته مانند تاریخ النحاة و الدر اللقیط من البحر المحیط


احمد بن عبدالقادر بن احمد بن مکتوم، معروف به تاج‌الدین ابومحمد القیسی، عالم و محدث مشهور بود که در اواخر سده هفتم هجری می‌زیست. او در ذی‌الحجه سال ۶۸۲ به دنیا آمد و در سال ۷۴۹ درگذشت.[۱] ابن مکتوم به جمع‌آوری و تألیف در زمینه‌های فقه، نحو و زبان عرب مشغول بود و از جمله آثار او می‌توان به تاریخ النحاة و الدر اللقیط من البحر المحیط اشاره کرد.

زندگی‌نامه

ابن مکتوم در مصر به سر می‌برد و به علم حدیث و فنون آن علاقه داشت. او از اساتیدی چون نجیب و ابن علاق روایت کرده است. وی همچنین به تألیف تاریخ نحویان پرداخت و کتاب الدر اللقیط من البحر المحیط را از تفسیر قرآن تألیف کرد.[۲] این کتاب که در دو مجلد بود، اعراب البحر المحیط شیخ اثیرالدین را دربرداشت و به شام رسید و نسخه‌های آن نقل شد.

ابن مکتوم در فقه، نحو و زبان پیشرفت کرد و به تدریس و قضاوت نیز پرداخت. او از البهاء بن النحاس، ابوحیان و السروجی روایت کرده است[۳]. روایات او ارزشمند بود و ابن رافع از او روایت کرده است. از آثار دیگر او می‌توان به الجمع بین العباب، المحکم فی اللغة، شرح الهدایة فی الفقه و الجمع المتناه فی أخبار اللغویین و النحاة اشاره کرد که ده مجلد داشت، اما مسودات آن پراکنده شد.

جایگاه علمی[۴]

ابن مکتوم از بزرگان اساطین و مشاهیر متبحرین بود[۵]. او به عنوان یک امام عالم نحوی[۶] و استاد شناخته شده است[۷]. محمد بن محمد الجزری در طبقات القراء از او به عنوان یک عالم نحوی و استاد یاد کرده است که در جامع الظاهری به تدریس می‌پرداخت. او در ۲۷ رمضان سال ۷۴۹ درگذشت[۸].

روایت حدیث غدیر[۹]

یکی از علما و بزرگان اهل سنت که حدیث غدیر را نقل کرده ابن مکتوم قیسی است.

ابن مکتوم حدیث غدیر را در تذکره اش آورده، که سیوطی در کتاب «الأزهار فیما عقده الشعراء من الآثار» نص عبارت او را آورده است.

پانویس

  1. حسینی میلانی، علی، الإمامة فی أهم الکتب الکلامیة، صفحه: ۴۸۳، الشریف الرضی، قم - ایران، 1372 ه‍. ش
  2. عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار؛ ج‏۹؛ ص۳۱۳
  3. جلال الدین سیوطی در «بغیة الوعاة فی طبقات اللغویین و النحاة» عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار؛ ج‏۹؛ ص۳۱۲ [احمد بن عبد القادر بن احمد بن مکتوم بن احمد بن محمد بن سلیم بن محمد القیسی تاج الدین ابو محمد الحنفی النحوی، قال فی «الدرر»: ولد فی آخر ذی الحجة سنة ثنتین و ثمانین و ستمائة، و أخذ النحو عن البهاء بن النحاس و لازم ابا حیان دهرا طویلا، و أخذ عن السروجی و غیره. و تقدم فی الفقه و النحو و اللغة، و درس و ناب فی الحکم‏. عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار ؛ ج‏۹؛ ص۳۱۱
  4. عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار ؛ ج‏۹؛ ص۳۱۰
  5. أثنی علیه کلّ من ترجم له، راجع: الدرر الکامنة ١٧٤/١ و حسن المحاضرة ٤٧/١ و طبقات القرّاء ٧٠/١ و الجواهر المضیّة فی طبقات الحنفیّة ٧٥/١ و غیرها. حسینی میلانی، علی، الرسائل العشر فی الأحادیث الموضوعة فی کتب السنة، صفحه: ۳۲، الحقائق، قم - ایران، 1428 ه‍.ق
  6. احمد بن عبد القادر بن مکتوم تاج الدین ابو محمد القیسی جمع الفقه و النحو و اللغة، و صنف «تاریخ النحاة» و «الدر اللقیط من البحر المحیط». ولد فی ذی الحجة سنة اثنتین و ثمانین و ستمائة، و مات سنة تسع و اربعین و سبعمائة حسن المحاضرة ج ۱/ ۴۷۰
  7. و قد أثنی علی ابن مکتوم و ترجم له الصفدی، و الجزری فی (طبقات القراء ٧٠/١) و جلال الدین السیوطی فی (طبقات النحاة) و (حسن المحاضرة فی تاریخ مصر و القاهرة ٤٧/١). و ذکره ابن حجر العسقلانی فقال: «کان قد تقدم فی الفقه و النحو و اللغة و درس و ناب فی الحکم، و جمع من تفسیر أبی حیان مجلدا سماه (الدر اللقیط من البحر المحیط) قصره علی مباحث مع ابن عطیة و الزمخشری» [١]. و قد ذکرنا ترجمته فی القسم الثانی من مجلد (حدیث الغدیر). حسینی میلانی، علی، نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الأنوار للعلم الحجة آیة الله السید حامد حسین اللکهنوی، جلد: ۳، صفحه: ۱۲۷، السید علی الحسینی المیلانی، [بی جا] - [بی جا]، 1414 ه‍. ق
  8. احمد بن عبد القادر بن احمد بن مکتوم بن احمد بن محمد بن سلیم بن مجلی تاج الدین القیسی الدمشقی ثم القاهری الحنفی، امام عالم نحوی استاذ، ولد فی أوائل ذی الحجة سنة ثلاث و ثمانین و ستمائة، قرأ علی البقی الصائغ و أبی حیان، و ببعض الروایات علی علی ابن یوسف الشطنوفی. و سمع الکثیر و کتب و جمع و تصدر للاقراء بالجامع الظاهری بالحسینیة بعد موسی بن علی القطبی. توفی فی السابع و العشرین من رمضان سنة تسع و اربعین و سبعمائة]. عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار؛ ج‏۹؛ ص۳۱۱
  9. چکیده عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص۲۷۷.