ارتباط ولایت با حب و بغض

از ویکی غدیر

  حدیث «هَل الدّينُ إلاّ الحُبّ وَ الْبُغض»[۱] از مهم‏ترين اركان اعتقادى ماست. ولايت اهل ‏بیت‏ علیهم السلام كه به معناى صاحب اختيار بودن آنان و اطاعت كامل مردم از ايشان است، لازمه ‏اش محبت داشتن نسبت به آنان و بغض و کینه نسبت به دشمنان ايشان است. در اين باره سه جنبه در خطبه غدیر بيان شده است:

اهميت حب و بغض اهل‏ بيت ‏عليهم السلام نزد خداوند

الف) هر كس على‏ عليه السلام را دوست بدارد خدا او را دوست مى‏ دارد، و هر كس على‏ عليه السلام را دشمن بدارد خدا او را دشمن مى‏ دارد. در واقع مسئله حب و بغض ايشان به حب وبغض نسبت به خود خداوند برمى ‏گردد.

ب) دشمن اهل ‏بیت‏ علیهم السلام مورد ذم و لعن خداوند است، و دوست ايشان مورد مدح خداوند است، و خدا او را دوست دارد.

ج) خداوند در يک وحی و خطاب خاص فرموده است: «هر كس با على دشمنى كند و ولايت او را نپذيرد لعنت و غضبم بر او باد».

حب اهل ‏بيت‏ عليهم السلام ضابطه و ترازوى سنجش اعمال است

كه در اين باره فرموده است: «پس هر يک از شما، طبق آنچه در قلبش از حب و بغض نسبت به على مى‏ يابد عمل كند»، يعنى هر كس قبل از عمل، بايد ببيند چه اندازه محبت يا بغض نسبت به امیرالمؤمنین ‏علیه السلام دارد و طبق آن عمل كند. از اين مطلب سه موضوع استفاده مى‏ شود:

الف) آنان كه حب اهل بيت ‏عليهم السلام را دارند قدرِ اين نعمت را بدانند، و به اقتضاى داشتن اين نعمت در اعمال حسنه كوشا باشند.

ب) محبّان و شيعيان در راهِ محبت اهل‏ بيت‏ عليهم السلام بيشتر كار كنند و عيار محبت خويش را بالا ببرند، و در راه ايشان و احياى امرشان فداكارى نمايند.

ج) دشمنانِ اهل‏ بيت‏ عليهم السلام بدانند كه تا ريشه و پايه را كه همان محبت ايشان است درست نكرده ‏اند بيهوده خود را به اعمالى مشغول داشته‏ اند كه نزد خداوند بدون محبت آنان ارزشى ندارد.

پس بهتر است اگر در فكر خودسازى و حركت در راه خدا هستند، اصلاح خود را از اين مرحله شروع كنند.

پيامبر صلى الله عليه و آله در حديثى مى‏ فرمايد: «اِنَّما يَكْتَفى أحَدكُم بِما يَجِدُ لِعَلىٍّ فى قَلْبِه»: «هر يک از شما فقط به آنچه نسبت به على در قلب خود مى‏ يابد اكتفا مى ‏كند».[۲]

حب اهل‏ بيت‏ عليهم السلام درّ گرانمايه ‏اى است كه به هر كس نمى ‏دهند

اگر كسى آن را پذيرفت نشانه سعادت و تقواى اوست، و اگر كسى نپذيرفت نشانگرِ شقاوت اوست، و سزاوار نيست انسان هاى شقى به اين گوهر ناب دست يابند.

منبع

اسرار غدير: ص ۲۱۲.

پانویس

  1. بحار الانوار: ج ۶۷ ص ۵۲ و ج ۶۸ ص ۶۳ و ج ۶۹ ص ۲۴۱.
  2. بحار الانوار: ج ۸ قديم ص ۳۴۵.