حيوانات

ولايت ائمه ‏عليهم السلام بر حيوانات

از جمله آياتى كه در سفر حجةالوداع و در غدير بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شده اين آيات است:

«وَ إِنْ يَكادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ . وَ ما هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ» :

«كسانى كه کافر شدند آنگاه كه ذكر را مى ‏شنوند از روى غضب نگاه ‏هاى تندى به تو مى ‏كنند و مى ‏گويند او ديوانه است . ولى آن جز ذكرى براى جهانيان نيست».

با توجه به اينكه در احاديث نزول اين آيه در غدير و پس از اهانت منافقین به پيامبر صلى الله عليه و آله بيان شده، و براى تبيين كاملِ آيه «وَ ما هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ» رواياتى مربوط به ولايت مطلقه معصومین ‏علیهم السلام و عموميت صاحب اختيارى ايشان نسبت به همه مخلوقات و نيز پذيرش تكوينى مخلوقات نسبت به ولايت ايشان و اقرار بسيارى از آنها به مقام با عظمت ايشان وارد شده است.

در اينجا احاديث مربوط به ولايت ائمه ‏عليهم السلام بر حيوانات و نباتات و جمادات را يادآور مى ‏شويم:

حيوانات و نباتات چون صامت هستند و بشر سخن آنان را نمى‏ فهمد در سايه معجزاتى كه با حضور معصومين‏ عليهم السلام درباره آنها اتفاق افتاده، به وضوح نشان داده اند كه تحت ولايت على الاطلاق ايشان قرار دارند.

وقايع بسيارى در انقياد حيواناتى نظير آهو، شتر، گوسفند، شیر، گرگ، سگ، سوسمار، مار، مرغابی، کلاغ، قرقاول و حتى ماهیان دريا وارد شده كه از معصومين ‏عليهم السلام اطاعت كرده و با ايشان سخن گفته‏ اند.

همچنين درباره گياهان و جماداتى نظير نخل و آفتاب و ماه و کوه و ساختمان و لباس و گوشت قضاياى زيادى وارد شده كه فرمان ايشان را اجرا كرده‏ اند و يا با ايشان سخن گفته ‏اند.

روايات خاصى هم به طور كلى ولایت معصومین ‏علیهم السلام بر حیوان و نبات و جماد را بيان كرده است كه دو نمونه ذكر مى ‏شود:

ولايت بر حيوانات و گياهان

امیرالمؤمنین ‏علیه السلام پيوند حياتى حيوان و نبات را با مقام ولايت چنين بيان مى ‏فرمايد:

انَّ اللَّه تَبارَكَ وَ تَعالى اخَذَ عَقْدَ مَوَدَّتِنا عَلى كُلِّ حَيْوانٍ وَ نَبْتٍ:

خداوند تبارک و تعالى پيمان دوستى ما را بر هر حيوان و گياهى قرار داده است.

ولايت تمام عيار بر حيوانات

امام باقر علیه السلام سيطره مقام ولايت بر جزئيات مسايل حيوانات را چنين بيان مى ‏فرمايد:

انّى لاَعْرِفُ مَنْ لَوْ قامَ عَلى شاطِئِ الْبَحْرِ لَنَدَبَ بِدَوابِّ الْبَحْرِ وَ بِأُمَّهاتِها وَ عَمّاتِها وَ خالاتِها:

من كسى را مى‏ شناسم (منظور خود حضرت است) كه اگر بر ساحل دريا بايستد موجودات دريا را با نامشان و نام مادر و عمه و خاله‏ شان صدا مى ‏زند!