سیّد مرتضی

(تغییرمسیر از مرتضی (سید، علم الهدی))

تأليف در غدير[۱]

همانطور كه در زمينه سند حدیث غدیر بحث‏ هاى مفصلى در كُتب شده است، در مورد متنِ حديث هم تأليفاتِ ارزنده ‏اى وجود دارد.

از قرن چهارم تحقيق و بحث در متن و سند حديث غدير آغاز شده، و قطعه اصلى خطبه غدیر -  كه جمله «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِىٌّ مَوْلَاهُ» است -  در مناظرات مطرح شده و رجال اسناد و ناقلين حديث غدير به دقت مورد بررسى قرار گرفته است. كتب شیخ صدوق و سید مرتضی و شیخ مفید بهترين شاهد بر اين مدعا هستند.

از جمله مؤلفين مشهور چهارده قرن كه در مورد غدير تألیف مستقل داشته ‏اند عالم جلیل‏ القدر سيد مرتضى علم ‏الهدى (م ۴۳۶ ق) است.[۲] کتابشناسی كتاب او از اين قرار است:

مسألة فى الجواب عن الشبهات الواردة لخبر الغدير، سيد على بن حسين موسوى (سيد مرتضى، علم ‏الهدى، م ۴۳۶ ق). عربى، چاپى. تحقيق: سيد احمد حسينى (اشكورى). تحقيق ديگر: سيد مهدى رجايى. دار القرآن الكريم، قم، سال ۱۴۰۵ ق، ۱۳۶۳ ش. وزيرى، ۴ ص.

چاپ معرفى شده در ضمن كتاب «رسائل الشريف المرتضى» و در ج ۳، ص ۲۵۱ - ۲۵۴، آمده است.

شعر عربى در غدير[۳]

در طول چهارده قرن، مسئله غدير در قالب اشعار عربی، فارسی، اردو، ترکی و غير آن به نظم كشيده شده است.

در اين بين عده ‏اى از علماى بزرگ نيز كه قريحه شعرى داشته ‏اند، اشعار رسايى درباره غدير سروده ‏اند كه از جمله آنان سيد مرتضى است.

پانویس

  1. غدير در آئينه كتاب: ص ۱۵. چهارده قرن با غدير: ص ۱۳۵، ۱۳۶، ۱۵۲. اسرار غدير: ص ۱۲۱.
  2. رسائل الشريف الرضى: ج ۳ ص ۲۵۱ - ۲۵۴. تراثنا: ش ۴۳ - ۴۴ ص ۳۰۰ ش ۷۳۷. تاريخ بغداد: ج ۱۱ ص ۴۰۲ ش ۶۲۸۸ . رجال النجاشى: ص ۲۷۰ ش ۴۰۲. الفهرست (شيخ طوسى): ص ۹۸ ش ۴۲۱. الغدير: ج ۴ ص ۲۶۴ - ۲۹۹. يتيمة الدهر (ثعالبى): ج ۴ ص ۶۹ ش ۴۹. دمية القصر (باخزرى): ج ۱ ص ۲۹۹. المجدى (عمرى): ص ۱۲۵.
  3. چهارده قرن با غدير: ص ۱۶۶.