۲۱٬۹۷۲
ویرایش
(قرار دادن ابراهیم بن عبدالله وصابی) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
<big>وصابى شافعى حديث مناشده را از عبدالرحمن بن ابى ليلى و زيد بن ارقم و عمير بن سعيد روايت كرده، و سپس مى گويد: عبداللَّه فرزند امام احمد در زوائد «المسند» و [[ابويَعلى]] در «المسند» و [[ابن جرير]] در «تهذيب الآثار» و خطيب در تاريخش و ضياء در «[[المختارة]]» و [[طَبَرانى]] در «[[المعجم الكبير]]» و «[[المعجم الاوسط]]» آورده است.<ref>الاكتفاء فى فضل الأربعة الخلفاء (مخطوط).</ref></big> | <big>وصابى شافعى حديث مناشده را از عبدالرحمن بن ابى ليلى و زيد بن ارقم و عمير بن سعيد روايت كرده، و سپس مى گويد: عبداللَّه فرزند امام احمد در زوائد «المسند» و [[ابويَعلى]] در «المسند» و [[ابن جرير]] در «تهذيب الآثار» و خطيب در تاريخش و ضياء در «[[المختارة]]» و [[طَبَرانى]] در «[[المعجم الكبير]]» و «[[المعجم الاوسط]]» آورده است.<ref>الاكتفاء فى فضل الأربعة الخلفاء (مخطوط).</ref></big> | ||
== <big>روایت ماجرای سنگ آسمانی در غدیر<ref>چکیدۀ عبقات الانوار (حدیث غدیر): ص495.</ref></big> == | |||
<big>از جمله دلايل قطعى بر دلالت حديث غدير بر امامت اميرالمؤمنين عليه السلام، ماجراى [[حارث فهرى]] و [[عذاب الهى]] با [[سنگ آسمانى]] و نزول آياتى از سوره معارج است.</big> | |||
<big>اين ماجرا را شمارى از بزرگان اهل سنت نقل كرده اند، كه از جمله آنان ابراهيم بن عبداللَّه يمنى وصابى است. وى ماجراى حارث بن نعمان را از [[ثعلبى]] در تفسيرش نقل كرده است.</big> | |||
<big>كتاب «الاكتفاء فى فضل الأربعة الخلفاء» اثر يمنى وصابى نزد اهل سنت از كتاب هاى مشهور است. [[محمدمحبوب]] در جاهايى از «[[تفسير شاهى]]» از اين كتاب نقل كرده است.<ref>تفسیر شاهی: ذیل آیۀ 9 از سورۀ توبه. ذخیرة المآل (مخطوط).</ref></big> | |||
== <big>پانویس</big> == | == <big>پانویس</big> == |