۴٬۰۶۴
ویرایش
خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
== استهزاء ابوذر از سوى ابوبكر و منافقين در غدير<ref>واقعه قرآنى غدير: ص ۱۷۶ - ۱۸۲. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۴۴۲، ۴۵۲ - ۴۵۴.</ref> == | == استهزاء ابوذر از سوى ابوبكر و منافقين در غدير<ref>واقعه قرآنى غدير: ص ۱۷۶ - ۱۸۲. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۴۴۲، ۴۵۲ - ۴۵۴.</ref> == | ||
آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب | آنگاه كه پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام]] را در آن مقام مشهور و معروف بر پاداشت و معرفى كرد قبل از همه از نُه نفر بيعت گرفت و به آنان دستور داد برخيزند و با على عليه السلام بيعت كنند كه اول آنان [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] بودند. سپس به سران مهاجرين و انصار دستور [[بیعت]] داد و همه آنان بيعت كردند. | ||
در ادامه همگان شاهد معجزه اى بزرگ از اميرالمؤمنين عليه السلام بودند. ابوبكر همراه ديگر سران [[منافقین]] - كه از اين همه بزرگى و فضيلت به غيظ آمده بودند - اصحاب خاص پيامبر صلى الله عليه و آله و اميرالمؤمنين عليه السلام را [[استهزاء|تمسخر]] كردند، تا شايد كمى از غيظ و غضبشان كاسته شود. خداوند هم در آيات | در ادامه همگان شاهد معجزه اى بزرگ از اميرالمؤمنين عليه السلام بودند. ابوبكر همراه ديگر سران [[منافقین]] - كه از اين همه بزرگى و فضيلت به غيظ آمده بودند - اصحاب خاص پيامبر صلى الله عليه و آله و اميرالمؤمنين عليه السلام را [[استهزاء|تمسخر]] كردند، تا شايد كمى از غيظ و غضبشان كاسته شود. خداوند هم در آيات ذیل به اين حركت آنان اشاره نموده است.<ref>تفسير الامام العسكرى عليه السلام، ص ۱۱۱ - ۱۲۳؛ عوالم العلوم، ج ۳/۱۵ ص ۱۵۴ - ۱۶۱؛ بحار الانوار، ج ۳۰، ص ۲۲۳ - ۲۲۶ و ج ۳۷ ص ۱۴۲ - ۱۴۸؛ مدينة المعاجز، ج ۱، ص ۴۳۸؛ تأويل الآيات، ج ۱، ص ۴۰ ح ۱۱؛ تفسير البرهان، ج ۱، ص ۵۹ ح ۱؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۳ .</ref> | ||
كلام خداوند كه مى فرمايد: | كلام خداوند كه مى فرمايد:{{متن قرآن|وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا إِلَىٰ شَيَاطِينِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ}}<ref>بقره / ۱۴.</ref>: «هنگامى كه ايمان آورندگان را ملاقات كنند مى گويند ايمان آورديم، ولى وقتى با شياطينشان خلوت كنند مى گويند: ما با شماييم و ما مؤمنين را [[استهزاء]] مى كرديم. خداوند آنان را به مسخره مى گيرد و به آنان مهلت مى دهد كه در طغيان خود متحير بمانند». | ||
«هنگامى كه ايمان آورندگان را ملاقات كنند مى گويند ايمان آورديم، ولى وقتى با شياطينشان خلوت كنند مى گويند: ما با شماييم و ما مؤمنين را [[استهزاء]] مى كرديم. خداوند آنان را به مسخره مى گيرد و به آنان مهلت مى دهد كه در طغيان خود متحير بمانند». | |||
اين آيه درباره اين است كه وقتى اين بيعت شكنان كه بر مخالفت با على عليه السلام و مانع شدن [[جانشین|خلافت]] از او همپيمان شده بودند، با مؤمنين رو به رو مى شدند مى گفتند: ما هم مانند ايمان شما ايمان آورده ايم. | اين آيه درباره اين است كه وقتى اين بيعت شكنان كه بر مخالفت با على عليه السلام و مانع شدن [[جانشین|خلافت]] از او همپيمان شده بودند، با مؤمنين رو به رو مى شدند مى گفتند: ما هم مانند ايمان شما ايمان آورده ايم. | ||
خط ۱۳۱: | خط ۱۲۹: | ||
به خصوص [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] و بقيه نُه نفرى كه سرشناستر در نفاق بودند، گاهى كه در راه با سلمان و اصحابش رو به رو مى شدند از آنان احساس انزجار مى كردند و مى گفتند: | به خصوص [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] و بقيه نُه نفرى كه سرشناستر در نفاق بودند، گاهى كه در راه با سلمان و اصحابش رو به رو مى شدند از آنان احساس انزجار مى كردند و مى گفتند: | ||
«اينان اصحاب ساحر و احمق هستند»، كه منظورشان پيامبر و على | «اينان اصحاب ساحر و احمق هستند»، كه منظورشان پيامبر صلیه الله علیه و آله و على عليه السلام بود. سپس به يكديگر مى گفتند: | ||
«از اينان بپرهيزيد كه مبادا از گوشه هاى سخنانتان درباره [[کفّار|کفر]] محمد و آنچه درباره على گفته با اطلاع شوند و خبر آن را براى او ببرند و باعث هلاک شما شود». | «از اينان بپرهيزيد كه مبادا از گوشه هاى سخنانتان درباره [[کفّار|کفر]] محمد و آنچه درباره على گفته با اطلاع شوند و خبر آن را براى او ببرند و باعث هلاک شما شود». | ||
خط ۱۴۳: | خط ۱۴۱: | ||
او گفت: «زيرا او به بركت على برادرم گوينده توانايى است و در شرايط مختلف ثناخوان او و نسبت به مسخره كنندگان و دشمنان او سرزنش كننده و با اولياء و دوستان او مُوالى و دوست است، و به زودى خدا او را در بهشت از بهترين ساكنين آن قرار مى دهد و تعدادى كه عدد آن را جز خدا نمى داند از حوريان و غلمان و پسران بهشتى خدمتكار او خواهند بود...». | او گفت: «زيرا او به بركت على برادرم گوينده توانايى است و در شرايط مختلف ثناخوان او و نسبت به مسخره كنندگان و دشمنان او سرزنش كننده و با اولياء و دوستان او مُوالى و دوست است، و به زودى خدا او را در بهشت از بهترين ساكنين آن قرار مى دهد و تعدادى كه عدد آن را جز خدا نمى داند از حوريان و غلمان و پسران بهشتى خدمتكار او خواهند بود...». | ||
سلمان و اصحابش برخورد ظاهرى آنان را مى پذيرفتند همان گونه كه خدا امر فرموده بود، | سلمان و اصحابش برخورد ظاهرى آنان را مى پذيرفتند همان گونه كه خدا امر فرموده بود، از كنار آنان مى گذشتند. | ||
براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: [[منافقین]]. | آنگاه ابوبكر به اصحابش مى گفت: تمسخر من نسبت به اينان را چگونه ديديد؟ و چگونه شرّ آنان را از خودم و از شما دفع كردم؟ آنان در پاسخ او گفتند: هميشه راه خير را پيش بگيرى تا مادامى كه زنده هستى! ابوبكر در پاسخ آنان گفت: معامله شما با اينان بايد اين گونه باشد تا روزى كه فرصتى بدست آوريد، چرا كه عاقل فهميده كسى است كه غصه را گلوگير كند تا فرصتى به چنگ آورد!<ref>تفسير الامام العسكرى عليه السلام، ص ۱۱۱ - ۱۲۳؛ عوالم العلوم، ج ۳/۱۵ ص ۱۵۴ - ۱۶۱؛ بحار الانوار: ج ۶، ص ۳۰ و ج ۳۰ ص ۲۲۳ - ۲۲۶ و ج ۳۷ ص ۱۴۲ - ۱۴۸؛ مدينة المعاجز، ج ۱ ص ۴۳۸؛ تأويل الآيات، ج ۱ ص ۴۰، ح ۱۱؛ تفسير البرهان، ج ۱، ص ۵۹، ح ۱؛ اثبات الهداة؛ ج۳، ص۵۷۳. براى توضيح بيشتر مراجعه شود به عنوان: [[منافقین]].</ref> | ||
== افشاى نفاق منافقين در غدير<ref>واقعه قرآنى غدير: ص ۱۳۶. اسرار غدير: ص ۸۳ . غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۲۹.</ref> == | == افشاى نفاق منافقين در غدير<ref>واقعه قرآنى غدير: ص ۱۳۶. اسرار غدير: ص ۸۳ . غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۲۹.</ref> == |
ویرایش