اسناد خطبه کوتاه پیامبر در غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

اسناد خطبه کوتاه پیامبر در غدیر (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۸

۸٬۳۱۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۰ اوت ۲۰۲۲

بدون خلاصۀ ویرایش

Modir

دیوان‌سالاران، developer، مدیران رابط کاربری، مدیران

۲۱٬۹۷۵

ویرایش

@@ خط ۹۹: / خط ۹۹: @@
 حدثنا محمد بن موسى بن المتوكل رضى اللَّه عنه<ref>محمد بن موسى بن المتوكل. الخلاصة (حلى) : ص ۱۴۹: ثقة، و ان السيد بن طاووس فى «فلاح السائل»الفصل التاسع ‏عشر، ص ۱۵۸، ادعى الاتفاق على وثاقته، حيث قال عند ذكره رواية فى سندها محمد بن موسى بن المتوكل: و رواة الحديث ثقات بالاتفاق. اقول: هو من مشايخ الاربعة الذين نقل عنهم الصدوق كثيراً فى آثاره. هم: ابيه على بن الحسين، و ابن الوليد، و محمد بن موسى بن المتوكل و محمد بن على الماجيلويه، فلا شك فى وثاقتهم عندنا.  </ref>، قال: حدثنا على بن الحسين السعدآبادى<ref>اين راوى تنها راوى مذكور در اسناد اين خطبه است كه وثاقت آن ثابت نيست. وى از روات كامل الزيارات است. </ref>، عن احمد بن ابى‏ عبداللَّه البرقى<ref>   احمد بن ابى‏عبداللَّه البرقى. الفهرست (نجاشى): ص ۷۷ : و كان ثقة فى نفسه، يروى عن الضعفاء و اعتمد المراسيل. الفهرست (طوسى): ص ۵۳ : كان ثقة فى نفسه، غير انه اكثر الرواية عن الضعفاء و اعتمد المراسيل. ابن ‏الغضائرى: ج ۱ ص ۳۹: طعن القميون عليه. و ليس الطعن فيه، انما الطعن فى من يروى عنه؛ فانه كان لا يبالى عمن يأخذ على طريقة اهل الاخبار. و كان احمد بن محمد بن عيسى ابعده عن قم، ثم اعاده اليها و اعتذر اليه. الرجال (ابن‏ داوود) : ص ۴۰: و يقوى عندى ثقته. الخلاصة (حلى) : ص ۱۵: ثقة، غير انه اكثر الرواية عن الضعفاء و اعتمد المراسيل... . عندى ان روايته مقبولة. </ref>، عن ابيه<ref>    ابيه: محمد بن خالد البرقى: رجال الطوسى: ص ۳۶۳: ثقة. الخلاصة (حلى) : ص ۱۳۹: ثقة، و... . قال النجاشى: انه ضعيف الحديث و الاعتماد عندى، على قول الشيخ ابى‏ جعفر الطوسى من تعديله.  </ref>، عن محمد بن ابى‏ عمير، عن ... (مانند سند اول ).
-==== '''ه  .. بررسى سند چهارم:''' ====
+==== '''ه  ..'''  ====
+بررسى اسناد خطبه كوتاه غدير
+اينك يك به يك اسناد اين خطبه را مورد بررسى رجالى قرار مى‏دهيم:
+بررسى سند اول:
+يكايك روات اين سند را مورد بررسى رجالى قرار مى‏دهيم:
+محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد:
+فهرست النجاشى: ص 383: شيخ القميين و فقيههم و متقدمهم و وجههم.
+فهرست الطوسى: ص 442: جليل القدر، عارف بالرجال، موثوق به.
+رجال الطوسى: ص 439: جليل القدر، بصير بالفقه، ثقة.
+محمد بن الحسن الصفار:
+فهرست النجاشى: ص 354: كان وجهاً فى اصحابنا القميين، ثقة عظيم القدر.
+محمد بن الحسين بن ابى‏الخطاب:
+اختيار الرجال )كشّى( : ص 508 : قال ابوعمرو: قد روى عنه الفضل و ابوه و يونس و محمد بن عيسى العبيدى و محمد بن الحسين بن ابى‏الخطاب و الحسن و الحسين ابنا سعيد الاهوازيان ابنا دندان و ايوب بن نوح، و غيرهم من العدول و الثقات من اهل العلم.
+فهرست النجاشى: ص 334: جليل من اصحابنا عظيم القدر كثير الرواية، ثقة، عين، حسن التصانيف، مسكون الى روايته.
+فهرست الطوسى: ص 400: ثقة.
+رجال الطوسى: ص 391 379: ثقة.
+يعقوب بن يزيد:
+فهرست الطوسى: ص 508 : كثير الرواية، ثقة.
+رجال الطوسى: ص 393: ثقة.
+فهرست النجاشى: ص 450: كان ثقة صدوقاً.
+محمد بن ابى‏عمير:
+رجال الكشى: ص 556 : اجمع اصحابنا على تصحيح ما يصحّ عن هؤلاه و تصديقهم، و اقرّوا لهم بالفقه و العلم، و هم ستة نفر. آخر دون الستة نفر الذين ذكرناهم فى اصحاب ابى‏عبداللَّه‏عليه السلام. منهم يونس بن عبدالرحمن و صفوان بن يحيى بياع السابرى و محمد بن ابى‏عمير و عبداللَّه بن المغيرة و الحسن بن محبوب و احمد بن محمد بن ابى‏نصر.
+فهرست النجاشى: ص 327: جليل القدر عظيم المنزلة فينا.
+رجال الطوسى: ص 365: ثقة.
+فهرست الطوسى: ص 405: كان من اوثق الناس عند الخاصة و العامة.
+عبداللَّه بن سنان:
+فهرست النجاشى: ص 214: ثقة من اصحابنا، جليل، لا يطعن عليه فى شى‏ء.
+رجال الكشى: ص 410: عن الفضل بن شاذان، عن ابيه، عن يونس بن عبدالرحمن، عن عبداللَّه بن سنان. و كان رحمه اللَّه من ثقات رجال ابى‏عبداللَّه‏عليه السلام.
+فهرست الطوسى: ص 291: ثقة.
+معروف بن خرَّبوذ:
+رجال الكشى: ص 238: اجتمعت العصابة على تصديق هؤلاء الاولين من اصحاب ابى‏جعفر و ابى‏عبداللَّه، و انقادوا لهم بالفقه فقالوا: افقه الاولين ستة: زرارة و معروف بن خربوذ و بريد و ابوبصير الاسدى و الفضيل بن يسار و محمد بن مسلم الطائفى ... .
+رجال ابن‏داوود: ص 348: ... ثقته اصح.
+ابوالطفيل عامر بن واثله××× 1 ابوالطفيل در حالى كه كم سن و سال بوده است رسول‏اللَّه‏صلى الله عليه وآله را درك كرده است. از اين رو اهل‏تسنن او را از صحابه و عادل مى‏شمارند. او از ياران خاص امامان شيعه )اميرالمؤمنين و امام حسن و امام حسين و امام سجادعليهم السلام( شمرده شده است. او با مختار شمشير زد، و در قتل قتله سيدالشهداءعليه السلام شركت جست. با توجه به مصاحبت او با امام سجادعليه السلام و بر شمرده شدنش در زمره اصحاب آن امام، احتمال كيسانى بودن او كاملاً مردود است. ×××:
+ثقة على التحقيق.
+معجم رجال الحديث: ج 9 ص 204: و عدّه البرقى من خواص اصحاب اميرالمؤمنين‏عليه السلام من مضرّ، و من اصحاب السجاد ايضاً ... ، و عدّه ابن‏شهرآشوب فى المناقب الجزء 4 فصل فى المفردات، من اصحاب الحسن‏عليه السلام الذين هم من خواص ابيه.
+اقول: روى بسند صحيح عن ابى‏جعفرعليه السلام: صدق ابوالطفيل رحمه اللَّه ... . فهذا الكلام يدلّ على ان اباالطفيل و حذيفة بن اسيد الغفارى الصادقان اللذان صدّقهما المعصوم‏عليه السلام. فلولا تثبت هذه الرواية الصحيحة وثاقتهما على كل حال، فانها تثبت وثاقتهما فى نقل هذه الخطبة على الاقل. و ايضاً ان اباالطفيل ثقة عندنا على التحقيق.
+حذيفة بن اسيد الغفارى:
+ثقة، و شأنه مغن عن التوثيق الصريح.
+اختيار معرفة الرجال )كشّى( : ص 10: ثم ينادى المنادى: اين حوارى الحسن‏عليه السلام بن على‏عليه السلام بن فاطمه‏عليها السلام بنت محمد بن عبداللَّه رسول‏اللَّه‏صلى الله عليه وآله؟ فيقوم سفيان بن ابى‏ليلى الهمدانى و حذيفة بن اسيد الغفارى. اقول: هذا حديث صحيح. فانه من حوارى الحسن المجتبى‏عليه السلام و من أوثق اصحابه و اعوانه، فلا شك فى وثاقته.
+در نتيجه اين سند صحيح است.
+بررسى سند دوم:
+سند دوم نيز -  كه تقرير امام باقرعليه السلام است -  صحيح مى‏باشد. رجال اين سند تا معروف بن خربوذ همان رجال سند اول است كه بررسى شد. معروف بن خربوذ عبارات اين خطبه را به تأييد امام باقرعليه السلام رسانده است.
+بررسى سند سوم:
+ابى: على بن الحسين بن موسى بن بابويه:
+فهرست النجاشى: ص 262، و الخلاصة )حلّى( : ص 94: شيخ القميين فى عصره و متقدمهم و فقيههم و ثقتهم.
+رجال الطوسى: ص 432: ثقة.
+فهرست الطوسى: ص 274: كان فقيهاً جليلاً ثقة.
+على بن ابراهيم القمى:
+فهرست النجاشى: ص 260: ثقة فى الحديث، ثبت، معتمد، صحيح المذهب.
+ابيه؛ ابراهيم بن هاشم القمى الكوفى:
+ان السيد بن طاوس فى »فلاح السائل« الفصل التاسع‏عشر الصفحه 158، ادعى الاتفاق على وثاقته؛ حيث قال عند ذكره رواية عن امالى الصدوق فى سندها ابراهيم بن هاشم: و رواه الحديث ثقات بالاتفاق.
+الخلاصة )حلى( : ص 5 : اصحابنا يقولون انه اول من نشر حديث الكوفيين بقم.
+لم اقف لاحد من اصحابنا على قول فى القدح فيه و لا على تعديله بالتنصيص. و الروايات عنه كثيرة. و الارجح قبول قوله.
+معجم رجال الحديث: ج 1 ص 316: لا ينبغى الشك فى وثاقه ... . القميون قد اعتمدوا على رواياته، و فيهم من هو مستصعب فى امر الحديث. فلو كان فيه شائبة الغمز لم يكن يتسالم على اخذ الرواية عنه و قبول قوله.
+ما بقى رجال اين سند نيز همانند سند اول است. در نتيجه اين روايت نيز صحيح است.
+بررسى سند چهارم:
 جعفر بن محمد بن مسرور:
@@ خط ۱۲۵: / خط ۲۵۱: @@
 پس از مرحوم صدوق، حيى بن الحسن بن الحسين معروف به ابن بِطريق )ت 553 -  م 600 ق(××× 2 يحيى بن الحسن بن الحسين بن على بن محمد بن البطريق، ابوالحسين الاسدى الحلى: باحث، من فقهاء الامامية، من اهل الحلة )فى العراق( . سكن بغداد مدة، و نزل بواسط. و كان فى حلب سنة 596 ق. له كتب، منها »العمدة فى عيون صحاح الاخبار فى مناقب الامام على بن ابى‏طالب7» و »اتفاق صحاح الاثر فى امامة الائمة الاثنى‏عشر« و »الردّ على اهل النظر فى تصفح ادلة القضاء و القدر« . الاعلام )زركلى( : ج 8 ص 141. ××× از فقهاى عالى رتبه اماميه در كتاب »عمدة عيون صحاح الاخبار فى مناقب امام الابرار« گونه ديگرى از ضبط خطبه كوتاه را به نقل از »المناقب« ابن‏مغازلى شافعى نقل كرده است.