حدیث قرطاس: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «حديث قرطاس××× 2 واقعه قرآنى غدير: ص 206. ××× در روزهاى آخر عمر پيامبرصلى الله...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
حديث | == حديث قرطاس<ref>واقعه قرآنى غدير: ص ۲۰۶.</ref> == | ||
در روزهاى آخر عمر [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] پس از مسموميت، پس از ماجراى تخلف [[منافقین]] از [[لشکر اسامه]] و فتنه نماز جماعت [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و آمدن پیامبر صلی الله علیه و آله به [[مسجد]] و بيان [[ثقلین(حدیث)|حدیث ثقلین]]، حضرت از [[سخنرانی|منبر]] پايين آمد و به منزل رفت. | |||
ابوبكر و همراهانش هم ديگر به چشم مردم ديده نشدند تا در ساعات آخر عمر پيامبر صلى الله عليه و آله بار ديگر عمر و همدستانش در خانه [[عایشه بنت ابی بکر|عایشه]] كنار بستر پيامبر صلى الله عليه و آله خود را حاضر ساختند. | |||
در آن لحظات فتنه ديگرى از [[منافقین]] به وقوع پيوست و خير عظيمى را از دست همه مسلمانان گرفت. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: | |||
«كتفى بياوريد تا براى شما چيزى بنويسم كه بعد از من هرگز گمراه نشويد و اختلاف نكنيد». | |||
عمر و همراهانش سر و صدا به راه انداختند و در اين ميان عمر گفت: «آوردن كتف را رها كنيد، پيامبر [[هذیان]] مى گويد»!! پيامبر صلى الله عليه و آله از اين سخن [[عمر بن خطاب|عمر]] غضب كرده فرمود: | |||
در | «مى بينم در حالى كه من زنده هستم با من مخالفت مى كنيد! پس بعد از مرگ من چه خواهيد كرد»؟! | ||
حضرت نوشتن كتف را رها كرد و مردم و آن منافقين برخاسته از حضور [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] رفتند و [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین]] و [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا]] و [[امام حسن مجتبی علیه السلام|امام حسن]] و [[امام حسین علیه السلام|امام حسین علیهم السلام]] ماندند، و به اشاره اميرالمؤمنين عليه السلام [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]] و [[ابوذر غفاری|ابوذر]] و [[مقداد بن عمرو کندی|مقداد]] نيز نرفتند. | |||
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «برادرم، نشنيدى دشمن خدا چه گفت؟ [[جبرئیل]] كمى قبل از اين بر من نازل شد و به من خبر داد كه او [[سامری]] اين امت و رفيقش ([[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]]) گوساله آن است. | |||
همچنين [[جبرئیل]] به من دستور داد بنويسم آنچه مى خواستم در كتف بنويسم و اين سه نفر را بر آن شاهد بگيرم. برايم ورقه اى بياوريد». | |||
براى پيامبر صلى الله عليه و آله ورقه اى آوردند، و آن حضرت نام دوازده امام [[هدایت]] كننده بعد از خود را يكى يكى املا فرمود و اميرالمؤمنين على عليه السلام به دست خويش آن را نوشت. | |||
حضرت در توصيف [[امام زمان علیه السلام|حضرت مهدی علیه السلام]] پر شدن زمين از عدالت را پس از ظلم و جور ذكر كرد، و اين در واقع خلاصه اى از غدير بود كه در اين سند ابدى ثبت شد. | |||
آنگاه فرمود: | |||
من شما را شاهد مى گيرم كه برادرم و وزيرم و وارثم و خليفه ام در امتم على بن ابى طالب عليه السلام است، و سپس حسن و بعد حسين و بعد از آنان نُه نفر از فرزندان حسين عليهم السلام هستند. | |||
سپس فرمود: «من خواستم اين را بنويسم و سپس آن را به مسجد ببرم و عموم مردم را دعوت كنم و آن را برايشان بخوانم و آنان را شاهد بگيرم». | |||
اين گونه بود كه يک بار در غدير، و بار ديگر در خانه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله سند كتبى غدير نوشته شد. | |||
در واقع آن اتمام حجت عظيم كه از فراز منبر غدير انجام گرفته بود، يک بار ديگر به صورت مكتوب حجت را بر همه مردم تمام كرد. | |||
مى توان گفت كه اين گونه غدير از روز ۲۵ ذى القعدة در مدينه آغاز شد و تا روز رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله ادامه يافت.<ref>كتاب سليم: احاديث ۴۹،۲۷،۱۱.</ref> | |||
== پانویس == | |||
نسخهٔ ۳ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۳۹
حديث قرطاس[۱]
در روزهاى آخر عمر پیامبر صلی الله علیه و آله پس از مسموميت، پس از ماجراى تخلف منافقین از لشکر اسامه و فتنه نماز جماعت ابوبکر و آمدن پیامبر صلی الله علیه و آله به مسجد و بيان حدیث ثقلین، حضرت از منبر پايين آمد و به منزل رفت.
ابوبكر و همراهانش هم ديگر به چشم مردم ديده نشدند تا در ساعات آخر عمر پيامبر صلى الله عليه و آله بار ديگر عمر و همدستانش در خانه عایشه كنار بستر پيامبر صلى الله عليه و آله خود را حاضر ساختند.
در آن لحظات فتنه ديگرى از منافقین به وقوع پيوست و خير عظيمى را از دست همه مسلمانان گرفت. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:
«كتفى بياوريد تا براى شما چيزى بنويسم كه بعد از من هرگز گمراه نشويد و اختلاف نكنيد».
عمر و همراهانش سر و صدا به راه انداختند و در اين ميان عمر گفت: «آوردن كتف را رها كنيد، پيامبر هذیان مى گويد»!! پيامبر صلى الله عليه و آله از اين سخن عمر غضب كرده فرمود:
«مى بينم در حالى كه من زنده هستم با من مخالفت مى كنيد! پس بعد از مرگ من چه خواهيد كرد»؟!
حضرت نوشتن كتف را رها كرد و مردم و آن منافقين برخاسته از حضور پیامبر صلی الله علیه و آله رفتند و امیرالمؤمنین و حضرت زهرا و امام حسن و امام حسین علیهم السلام ماندند، و به اشاره اميرالمؤمنين عليه السلام سلمان و ابوذر و مقداد نيز نرفتند.
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «برادرم، نشنيدى دشمن خدا چه گفت؟ جبرئیل كمى قبل از اين بر من نازل شد و به من خبر داد كه او سامری اين امت و رفيقش (ابوبکر) گوساله آن است.
همچنين جبرئیل به من دستور داد بنويسم آنچه مى خواستم در كتف بنويسم و اين سه نفر را بر آن شاهد بگيرم. برايم ورقه اى بياوريد».
براى پيامبر صلى الله عليه و آله ورقه اى آوردند، و آن حضرت نام دوازده امام هدایت كننده بعد از خود را يكى يكى املا فرمود و اميرالمؤمنين على عليه السلام به دست خويش آن را نوشت.
حضرت در توصيف حضرت مهدی علیه السلام پر شدن زمين از عدالت را پس از ظلم و جور ذكر كرد، و اين در واقع خلاصه اى از غدير بود كه در اين سند ابدى ثبت شد.
آنگاه فرمود:
من شما را شاهد مى گيرم كه برادرم و وزيرم و وارثم و خليفه ام در امتم على بن ابى طالب عليه السلام است، و سپس حسن و بعد حسين و بعد از آنان نُه نفر از فرزندان حسين عليهم السلام هستند.
سپس فرمود: «من خواستم اين را بنويسم و سپس آن را به مسجد ببرم و عموم مردم را دعوت كنم و آن را برايشان بخوانم و آنان را شاهد بگيرم».
اين گونه بود كه يک بار در غدير، و بار ديگر در خانه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله سند كتبى غدير نوشته شد.
در واقع آن اتمام حجت عظيم كه از فراز منبر غدير انجام گرفته بود، يک بار ديگر به صورت مكتوب حجت را بر همه مردم تمام كرد.
مى توان گفت كه اين گونه غدير از روز ۲۵ ذى القعدة در مدينه آغاز شد و تا روز رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله ادامه يافت.[۲]