اخطار پیامبر به منافقین در عرفات: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «. اخطار به منافقين در عرفات××× 1 واقعه قرآنى غدير: ص 26. ××× در سفر حجةالوداع...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== اخطار به منافقين در عرفات<ref>واقعه قرآنى غدير: ص ۲۶.</ref> == | |||
در سفر [[حجةالوداع]] و در [[روز عرفه|عرفات]]، [[جبرئیل]] نازل شد و با اشاره به آيه ۷ سوره مائده «وَ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ ميثاقَهُ الَّذى واثَقَكُمْ بِهِ» - كه در [[مدینه]] قبل از سفر نازل شده بود - پيام خداوند را در ابلاغ [[ولایت]] و [[وصایت]] [[امیرالمؤمنین علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علیه السلام]] آورد، و اشاره به [[اکمال دین و اتمام نعمت با ولایت|اکمال دین]] با [[ولایت]] و ميثاق پروردگار از بندگان نمود. | |||
پيامبر صلى الله عليه و آله با شنيدن اين پيام الهى و با توجه به فورى نبودن آن، بار ديگر [[منافقین]] و اخلال گران را به ياد آورد و ترس آن را داشت كه مبادا مردم متفرق شوند يا به [[جاهلیت]] باز گردند، چرا كه آن حضرت دشمنى آنان را مى دانست و از بغض آنان نسبت به على عليه السلام خبر داشت. | |||
اين بود كه [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله]] خود را در شرايطى سخت احساس كرد و آن قدر گريست كه محاسن شريفش پر از اشک شد و فرمود: | |||
«اى [[جبرئیل]]، دير زمانى نيست كه قوم من از [[جاهلیت]] فاصله گرفته اند. من اينان را به اختيار خودشان يا به كمک جنگ ها به انقياد درآورده ام. اكنون اگر بخواهم كسى را بر آنان حاكم كنم چه خواهد شد»؟! | |||
آنگاه پيامبر صلى الله عليه و آله از جبرئيل درخواست كرد تا از خدا حفظ او از شر مردم را درخواست كند، و همچنان منتظر ماند تا [[جبرئیل]] در اين باره خبرى از سوى خداوند بياورد.<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۲۰۳،۲۰۲،۱۵۱. الاحتجاج: ج ۱ ص ۶۶ . عوالم العلوم: ج ۳/۱۵ ص ۲۹۷،۱۷۷،۱۷۶،۵۲،۵۱.</ref> | |||
== پانویس == | |||
[[رده:تاریخ غدیر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۹
اخطار به منافقين در عرفات[۱]
در سفر حجةالوداع و در عرفات، جبرئیل نازل شد و با اشاره به آيه ۷ سوره مائده «وَ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ ميثاقَهُ الَّذى واثَقَكُمْ بِهِ» - كه در مدینه قبل از سفر نازل شده بود - پيام خداوند را در ابلاغ ولایت و وصایت امیرالمؤمنین علیه السلام آورد، و اشاره به اکمال دین با ولایت و ميثاق پروردگار از بندگان نمود.
پيامبر صلى الله عليه و آله با شنيدن اين پيام الهى و با توجه به فورى نبودن آن، بار ديگر منافقین و اخلال گران را به ياد آورد و ترس آن را داشت كه مبادا مردم متفرق شوند يا به جاهلیت باز گردند، چرا كه آن حضرت دشمنى آنان را مى دانست و از بغض آنان نسبت به على عليه السلام خبر داشت.
اين بود كه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خود را در شرايطى سخت احساس كرد و آن قدر گريست كه محاسن شريفش پر از اشک شد و فرمود:
«اى جبرئیل، دير زمانى نيست كه قوم من از جاهلیت فاصله گرفته اند. من اينان را به اختيار خودشان يا به كمک جنگ ها به انقياد درآورده ام. اكنون اگر بخواهم كسى را بر آنان حاكم كنم چه خواهد شد»؟!
آنگاه پيامبر صلى الله عليه و آله از جبرئيل درخواست كرد تا از خدا حفظ او از شر مردم را درخواست كند، و همچنان منتظر ماند تا جبرئیل در اين باره خبرى از سوى خداوند بياورد.[۲]