شیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== نهر شير در قصرِ غدير در | == نهر شير در قصرِ غدير در آسمان ها<ref>اسرار غدير: ص ۲۴۱ - ۲۴۳. چهارده قرن با غدير: ص ۲۳۲،۲۳۱.</ref> == | ||
در | در آسمان ها روز غدير را مى شناسند و اكنون آغاز پانزدهمين قرنى است كه حتى در يک سال آن [[جشن غدیر در آسمان ها|جشن غدیر]] ترک نشده است. | ||
از جمله نثار [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت زهرا عليها السلام]] در جشن غدير در آسمان هاست: | |||
[[امام رضا علیه السلام]] از پدرش [[امام کاظم علیه السلام|امام موسی بن جعفر علیه السلام]] از جدش [[امام صادق علیه السلام]] نقل مى فرمايد كه فرمود: | |||
روز | روز غدیر نزد اهل آسمان مشهورتر از اهل زمین است. خداوند تعالى در [[بهشت]] قصرى خلق فرموده كه بناى آن خشتى از [[نقره]] و خشتى از [[طلا]] است. | ||
ملائكه در روز غدير «نثار فاطمه عليها السلام»<ref>نثار فاطمه عليها السلام همان ميوه هاى درخت طوبى است كه در شب زفاف حضرت، به امر الهى از آن درخت در آسمانها پخش شد و ملائكه آنها را به عنوان يادگار برداشتند. بحار الانوار: ج ۴۳ ص ۱۰۹.</ref>را به يكديگر [[هدیه]] مى دهند. وقتى آخرين ساعات روز غدير فرا مى رسد ندا مى آيد:«به مراتب و درجات خود برگرديد كه به احترام [[ | در آن قصر صد هزار اتاق سرخ رنگ و صد هزار خيمه سبز رنگ وجود دارد و خاک آن از [[مُشک|مشک]] و [[عنبر]] است. | ||
در آن قصر چهار نهر جارى است: نهرى از [[شراب]] و نهرى از آب و نهرى از شير و نهرى از [[عسل]]. | |||
در كناره هاى اين نهرها درختانى از انواع ميوه ها قرار دارد، و بر آن درختان طيورى هستند كه بدن هاى آنها از [[لؤلؤ]] و بال هايشان از [[یاقوت]] است و به انواع صداها مى خوانند. | |||
روز [[غدیر]] كه فرا مى رسد اهل آسمان ها وارد اين قصر مى شوند و [[تهلیل|تسبیح]] و تقديس و [[تهلیل|تهليل]] مى گويند. | |||
آن پرندگان هم به پرواز در مى آيند و خود را به آب مى زنند، و سپس در آن مشک و عنبر مى غلطند. آنگاه كه [[ملائکه]] جمع شدند بار ديگر به پرواز در مى آيند و آن عطرها را بر آنان مى پاشند. | |||
ملائكه در روز غدير «نثار فاطمه عليها السلام»<ref>نثار فاطمه عليها السلام همان ميوه هاى درخت طوبى است كه در شب زفاف حضرت، به امر الهى از آن درخت در آسمانها پخش شد و ملائكه آنها را به عنوان يادگار برداشتند. بحار الانوار: ج ۴۳ ص ۱۰۹.</ref> را به يكديگر [[هدیه]] مى دهند. وقتى آخرين ساعات روز غدير فرا مى رسد ندا مى آيد: | |||
«به مراتب و درجات خود برگرديد كه به احترام [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|محمد صلی الله علیه و آله]] و علی علیه السلام تا سال آينده در چنين روزى، از لغزش و خطر در امان خواهيد بود».<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۳. عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۲۲۱.</ref> | |||
== منبع == | |||
دانشنامه غدیر،جلد ۱۳،صفحه ۴۰۱. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:آداب غدیر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۰
نهر شير در قصرِ غدير در آسمان ها[۱]
در آسمان ها روز غدير را مى شناسند و اكنون آغاز پانزدهمين قرنى است كه حتى در يک سال آن جشن غدیر ترک نشده است.
از جمله نثار حضرت زهرا عليها السلام در جشن غدير در آسمان هاست:
امام رضا علیه السلام از پدرش امام موسی بن جعفر علیه السلام از جدش امام صادق علیه السلام نقل مى فرمايد كه فرمود:
روز غدیر نزد اهل آسمان مشهورتر از اهل زمین است. خداوند تعالى در بهشت قصرى خلق فرموده كه بناى آن خشتى از نقره و خشتى از طلا است.
در آن قصر صد هزار اتاق سرخ رنگ و صد هزار خيمه سبز رنگ وجود دارد و خاک آن از مشک و عنبر است.
در آن قصر چهار نهر جارى است: نهرى از شراب و نهرى از آب و نهرى از شير و نهرى از عسل.
در كناره هاى اين نهرها درختانى از انواع ميوه ها قرار دارد، و بر آن درختان طيورى هستند كه بدن هاى آنها از لؤلؤ و بال هايشان از یاقوت است و به انواع صداها مى خوانند.
روز غدیر كه فرا مى رسد اهل آسمان ها وارد اين قصر مى شوند و تسبیح و تقديس و تهليل مى گويند.
آن پرندگان هم به پرواز در مى آيند و خود را به آب مى زنند، و سپس در آن مشک و عنبر مى غلطند. آنگاه كه ملائکه جمع شدند بار ديگر به پرواز در مى آيند و آن عطرها را بر آنان مى پاشند.
ملائكه در روز غدير «نثار فاطمه عليها السلام»[۲] را به يكديگر هدیه مى دهند. وقتى آخرين ساعات روز غدير فرا مى رسد ندا مى آيد:
«به مراتب و درجات خود برگرديد كه به احترام محمد صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام تا سال آينده در چنين روزى، از لغزش و خطر در امان خواهيد بود».[۳]
منبع
دانشنامه غدیر،جلد ۱۳،صفحه ۴۰۱.
پانویس
- ↑ اسرار غدير: ص ۲۴۱ - ۲۴۳. چهارده قرن با غدير: ص ۲۳۲،۲۳۱.
- ↑ نثار فاطمه عليها السلام همان ميوه هاى درخت طوبى است كه در شب زفاف حضرت، به امر الهى از آن درخت در آسمانها پخش شد و ملائكه آنها را به عنوان يادگار برداشتند. بحار الانوار: ج ۴۳ ص ۱۰۹.
- ↑ بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۱۶۳. عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۲۲۱.