حجّاج بن یوسف ثقفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== ثمره سقيفه و | == ثمره سقيفه و ترک غدير<ref>اسرار غدير: ص ۳۰۹. واقعه قرآنى غدير: ص ۲۱۳،۲۱۲. چهارده قرن با غدير: ص ۲۱. ژرفاى غدير: ص ۱۲۶.</ref>== | ||
غدير از همان روز | غدير از همان روز [[کربلا]] حيات حقيقى خود را آغاز كرد، و پس از ۵۰ سال كه در چنگال [[سقیفه]] و اوباش آن گرفتار بود برگ جديدى از [[تاریخ]] خود را ورق زد. | ||
با شهادت حضرت امام | با شهادت [[امام حسین علیه السلام|حضرت امام حسین علیه السلام]] براى بار دوم آوازه غدير تا دورترين نقاط دنيا رفت و حتى [[کفّار|کفار]] و [[مشرکین]]، اهل سقيفه را [[لعن|لعنت]] كردند و سرفرازى غدير را آفرين گفتند. | ||
اما اين بار جنگ سقيفه و غدير زبانه كشيد و حسد و كينه اهل سقيفه چنان شعله كشيد كه سلاّخانى چون حَجاج را به نيابت از سقيفه برگزيدند و آنها هم با چراغ آمدند و فدائيان غدير را برگزيدند و در مذبح سقيفه قطعه قطعه كردند. | اما اين بار جنگ سقيفه و غدير زبانه كشيد و حسد و كينه اهل سقيفه چنان شعله كشيد كه سلاّخانى چون حَجاج را به نيابت از سقيفه برگزيدند و آنها هم با چراغ آمدند و فدائيان غدير را برگزيدند و در مذبح سقيفه قطعه قطعه كردند. | ||
امثال قنبر و ... خود را خوش به بستر شهادت غدير معرفى كردند. اگر چه زبانشان را بريدند و يا از پشت سر بيرون آوردند، اما اين بهايى بود كه بخاطر غدير پرداختند و بدان افتخار كردند. | امثال [[قنبر (غلام امیرالمؤمنین علیه السلام)|قنبر]] و ... خود را خوش به بستر شهادت غدير معرفى كردند. اگر چه زبانشان را بريدند و يا از پشت سر بيرون آوردند، اما اين بهايى بود كه بخاطر غدير پرداختند و بدان افتخار كردند. | ||
گويا حزب سقيفه سخيف به خوبى دريافتند كه غدير هنوز زنده است و هر روز زنده تر مى شود. غدير در انتظار نسل هايى است كه چون جانان گمشده با آغوش باز آن را پذيرا خواهند شد و با پاى دل در صحراى غدير حضور مى يابند و با صاحب غدير | گويا حزب سقيفه سخيف به خوبى دريافتند كه غدير هنوز زنده است و هر روز زنده تر مى شود. | ||
غدير در انتظار نسل هايى است كه چون جانان گمشده با آغوش باز آن را پذيرا خواهند شد و با پاى دل در صحراى غدير حضور مى يابند و با صاحب غدير [[بیعت]] مى كنند. | |||
== منبع == | |||
دانشنامه غدیر ،جلد ۷،ص ۱۳۴ | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده: | [[رده:اشخاص مرتبط با غدیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۷
ثمره سقيفه و ترک غدير[۱]
غدير از همان روز کربلا حيات حقيقى خود را آغاز كرد، و پس از ۵۰ سال كه در چنگال سقیفه و اوباش آن گرفتار بود برگ جديدى از تاریخ خود را ورق زد.
با شهادت حضرت امام حسین علیه السلام براى بار دوم آوازه غدير تا دورترين نقاط دنيا رفت و حتى کفار و مشرکین، اهل سقيفه را لعنت كردند و سرفرازى غدير را آفرين گفتند.
اما اين بار جنگ سقيفه و غدير زبانه كشيد و حسد و كينه اهل سقيفه چنان شعله كشيد كه سلاّخانى چون حَجاج را به نيابت از سقيفه برگزيدند و آنها هم با چراغ آمدند و فدائيان غدير را برگزيدند و در مذبح سقيفه قطعه قطعه كردند.
امثال قنبر و ... خود را خوش به بستر شهادت غدير معرفى كردند. اگر چه زبانشان را بريدند و يا از پشت سر بيرون آوردند، اما اين بهايى بود كه بخاطر غدير پرداختند و بدان افتخار كردند.
گويا حزب سقيفه سخيف به خوبى دريافتند كه غدير هنوز زنده است و هر روز زنده تر مى شود.
غدير در انتظار نسل هايى است كه چون جانان گمشده با آغوش باز آن را پذيرا خواهند شد و با پاى دل در صحراى غدير حضور مى يابند و با صاحب غدير بیعت مى كنند.
منبع
دانشنامه غدیر ،جلد ۷،ص ۱۳۴
پانویس
- ↑ اسرار غدير: ص ۳۰۹. واقعه قرآنى غدير: ص ۲۱۳،۲۱۲. چهارده قرن با غدير: ص ۲۱. ژرفاى غدير: ص ۱۲۶.