سردمداران خط نفاق و ضد غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) برچسبها: واگردانی دستی ویرایشگر دیداری |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== سردمداران خط نفاق و ضد غدير<ref>غدير در قرآن: ج ۲ ص ۱۲۳.</ref> == | == سردمداران خط نفاق و ضد غدير<ref>غدير در قرآن: ج ۲ ص ۱۲۳.</ref> == | ||
هر چه به سال هاى آخر عمر حضرت نزديک تر مى شد عدّۀ منافقين بيشتر و اقدامات آنان علنى تر مى گشت و خطر آنان جدى تر احساس مى شد، تا آنجا كه اكثر آيات مربوط به [[منافقین]] در سال هاى اخير حيات حضرت نازل شده است.<ref>بحار الانوار: ج ۲۲</ref> | |||
و نيز به سوره هاى آل عمران، نساء، مائده، انفال، توبه، عنكبوت، احزاب، محمد صلى الله عليه و آله، فتح، مجادله، حديد، منافقين، و حشر مراجعه شود. | |||
قبل از همه و پيش از اطلاع هر شخص ديگرى، اولى و دومى بنيان اين توطئه را ريختند و بين خود هم پيمان شدند كه هرگز در پيشبرد هدف خود كوتاه نيايند و كنار نكشند. | |||
هدف را هم در يك جمله حساب شده تابلو كردند كه «اگر محمد از دنيا رفت يا كشته شد نگذاريم [[جانشین|خلافت]] و جانشينى او در اهل بيتش مستقر شود، اگر چه به ما هم نرسد».<ref>بحار الانوار: ج ۱۷ ص ۲۹ و ج ۳۷ ص ۱۳۵،۱۱۴. كتاب سليم: ص ۳۴۶.</ref> | |||
در مرحله بعد سه نفر را داخل پيمان خود نمودند. يكى ابوعبيده جراح بود كه به عنوان امين بين امضا كنندگان و ناظر بر اجراى پيمان انتخاب كردند. | |||
ديگرى [[معاذ بن جبل]] بود كه مُهرهاى با نفوذ بود و ظاهرى مقدس داشت. | |||
او را براى حل مشكل انصار در نظر گرفتند، چرا كه [[قریش]] را به راحتى مى توانستند با خود همراه كنند ولى [[سعد بن عباده انصاری|سعد بن عباده]] رئيس كل [[انصار]] كسى نبود كه با [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عمر]] هم پيمان شود و آنگاه ممكن بود انصار در مقابل اقدامات اين گروه مقاومت كنند و عملاً نقشه ها بر آب شود. | |||
معاذ بن جبل به آنان گفت: شما مسئله را از جهت قريش حل كنيد. من درباره انصار مشكلات را رفع مى كنم. | |||
او براى اين هدف بشير بن سعيد و اسيد بن حضير را در نظر گرفت كه هر كدام بر نيمى از انصار - يعنى دو طايفه اوس و خزرج نفوذ و حكومت داشتند - و مخفى از سعد بن عباده آنان را بر سر غصب خلافت با خود هم پيمان نمود.<ref>كتاب سليم: ص ۳۴۶. بحار الانوار: ج ۳۰ ص ۱۲۸.</ref> | |||
سومين نفرى كه ملحق شد [[سالم مولی ابی حذیفه]] بود. ورود اين شخص در پيمان آنان از آنجا آغاز شد كه جلسه مذاكره آنان در اين باره مورد استراق سمع او قرار گرفت و از آن اطلاع يافت و چون با راه آنان موافق بود صلاح ندانستند او را از خود جدا بدانند كه مبادا خبر را منتشر كند. | |||
اين گروه پنج نفرى پس از اتمام اعمال حج، در [[مکّه]] كنار [[کعبه]] جمع شدند و پيمان نامه اى را با هدف مذكور امضا كردند، و آن را داخل کعبه زير خاک پنهان نمودند تا سندى براى التزام عملى آنان به پيمانشان باشد، و [[ابوعبیده جرّاح|ابوعبیده]] را هم ناظر بين خود قرار دادند.<ref>بحار الانوار: ج ۲۸ ص ۱۰۱.</ref> | |||
و اين گونه بود كه [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] در [[خطبه غدیر|خطابه غدیر]] «[[اصحاب صحیفه ملعونه و مقابله با صراط مستقیم|اصحاب صحیفه]]» را امامانى معرفى كرد كه مردم را به آتش [[جهنم]] دعوت مى كنند. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۳
سردمداران خط نفاق و ضد غدير[۱]
هر چه به سال هاى آخر عمر حضرت نزديک تر مى شد عدّۀ منافقين بيشتر و اقدامات آنان علنى تر مى گشت و خطر آنان جدى تر احساس مى شد، تا آنجا كه اكثر آيات مربوط به منافقین در سال هاى اخير حيات حضرت نازل شده است.[۲]
و نيز به سوره هاى آل عمران، نساء، مائده، انفال، توبه، عنكبوت، احزاب، محمد صلى الله عليه و آله، فتح، مجادله، حديد، منافقين، و حشر مراجعه شود.
قبل از همه و پيش از اطلاع هر شخص ديگرى، اولى و دومى بنيان اين توطئه را ريختند و بين خود هم پيمان شدند كه هرگز در پيشبرد هدف خود كوتاه نيايند و كنار نكشند.
هدف را هم در يك جمله حساب شده تابلو كردند كه «اگر محمد از دنيا رفت يا كشته شد نگذاريم خلافت و جانشينى او در اهل بيتش مستقر شود، اگر چه به ما هم نرسد».[۳]
در مرحله بعد سه نفر را داخل پيمان خود نمودند. يكى ابوعبيده جراح بود كه به عنوان امين بين امضا كنندگان و ناظر بر اجراى پيمان انتخاب كردند.
ديگرى معاذ بن جبل بود كه مُهرهاى با نفوذ بود و ظاهرى مقدس داشت.
او را براى حل مشكل انصار در نظر گرفتند، چرا كه قریش را به راحتى مى توانستند با خود همراه كنند ولى سعد بن عباده رئيس كل انصار كسى نبود كه با ابوبکر و عمر هم پيمان شود و آنگاه ممكن بود انصار در مقابل اقدامات اين گروه مقاومت كنند و عملاً نقشه ها بر آب شود.
معاذ بن جبل به آنان گفت: شما مسئله را از جهت قريش حل كنيد. من درباره انصار مشكلات را رفع مى كنم.
او براى اين هدف بشير بن سعيد و اسيد بن حضير را در نظر گرفت كه هر كدام بر نيمى از انصار - يعنى دو طايفه اوس و خزرج نفوذ و حكومت داشتند - و مخفى از سعد بن عباده آنان را بر سر غصب خلافت با خود هم پيمان نمود.[۴]
سومين نفرى كه ملحق شد سالم مولی ابی حذیفه بود. ورود اين شخص در پيمان آنان از آنجا آغاز شد كه جلسه مذاكره آنان در اين باره مورد استراق سمع او قرار گرفت و از آن اطلاع يافت و چون با راه آنان موافق بود صلاح ندانستند او را از خود جدا بدانند كه مبادا خبر را منتشر كند.
اين گروه پنج نفرى پس از اتمام اعمال حج، در مکّه كنار کعبه جمع شدند و پيمان نامه اى را با هدف مذكور امضا كردند، و آن را داخل کعبه زير خاک پنهان نمودند تا سندى براى التزام عملى آنان به پيمانشان باشد، و ابوعبیده را هم ناظر بين خود قرار دادند.[۵]
و اين گونه بود كه پیامبر صلی الله علیه و آله در خطابه غدیر «اصحاب صحیفه» را امامانى معرفى كرد كه مردم را به آتش جهنم دعوت مى كنند.