ائمّه علیهم السلام در قرآن

از جمله آياتى كه در سفر حجةالوداع و پيش از اتمام مراسم حج بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شد، آياتى بود كه خداوند در مورد نقشه صحیفه ملعونه اول به حضرت خبر داد. در ضمن اين آيات، در آيه‏ اى اشاره به ائمه اثنى‏ عشر عليهم السلام شده است:

«وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً فِى عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»: «آن را موضوعى باقى در نسل او قرار داد تا شايد باز گردند».

براى آنكه اصحاب صحيفه و هر كسى كه با چشم طمع به خلافت مى‏ نگريست، از اين آرزو قطع اميد كند و از شنيدن هر پاسخ مثبتى درباره تغيير مسير امامت منصرف شود، خداوند غدير را به ميان آورد.

اگر در غدير فقط على بن ابى‏ طالب‏ عليه السلام معرفى مى ‏شد آرزوهايى براى روزگار بعد از او شكل مى‏ گرفت، اما با معرفى دوازده امام از نسل پيامبر صلى الله عليه و آله كه سلاله ابراهيم‏ اند و تا آخرين روز دنيا ادامه امامت آنان است، خداوند اميد همه را قطع كرد.

حضرت فاطمه زهرا عليها السلام در اين باره مى ‏فرمايد: وَاللَّه لَقَدْ عَقَدَ لَهُ يَوْمَئِذٍ الْوِلاءَ لِيَقْطَعَ مِنْكُمْ بِذلِكَ الرَّجاءَ:

به خدا قسم، پيامبر صلى الله عليه و آله در روز غدير ولايت را براى على عليه السلام محكم كرد تا اميد شما را بدين وسيله از آن قطع كند.

در حديث امام باقر علیه السلام هم ديديم كه خداوند درباره اصحاب صحيفه اين مطلب را قبل از هم پيمانى آنان نازل كرد تا شايد از كار خود دست بردارند و از تصميم خود برگردند آنجا كه مى‏ فرمايد:

«وَ جَعَلَها كَلِمَةً باقِيَةً فِى عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ»: «خدا امامت را امرى باقى در نسل او قرار داد تا شايد باز گردند».