آيات ۲۷ تا ۲۹ فرقان و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== | {{جعبه اطلاعات آیه | ||
اصحاب | | عرض = | ||
| تصویر = آيات ۲۷ تا ۲۹ فرقان و غدیر.jpg | |||
| اندازه تصویر = | |||
| توضیح_تصویر = | |||
| عنوان =آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان | |||
| سوره =فرقان | |||
| آیه =۲۷-۲۹ | |||
| جزء =۱۹ | |||
| شأن نزول = | |||
| مکان نزول =مکه | |||
| موضوع =سرنوشت حسرت‌بار اصحاب صحیفه در قیامت | |||
| صوت = | |||
| توضیح صوت = | |||
}} | |||
'''آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان''' آیاتی درباره سرنوشت حسرت‌بار اصحاب [[صحیفه ملعونه اول|صحیفه]] در قیامت که بر دوستی با یکدیگر و جدایی از راه غدیر حسرت می‌خورند. | |||
درباره بستر تطبیق آیه ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان بر اصحاب [[صحیفه ملعونه اول|صحیفه]] چنین گفته شده است:<ref>غدير در قرآن، ج۱، ص۲۹۲-۲۹۴.</ref> اصحاب صحيفه در [[حجةالوداع]] پيماننامه خود را امضا كردند و كار خود را آغاز نمودند. ثمره دنیایی نگارش آن پیمان‌نامه براى ابوبكر كمتر از سه سال حکومت و براى عمر كمتر از دوازده سال بود که پايان آن با حسرت و ندامت همراه شد. اين حسرت و ندامت دامن‌گير تمام پيروان آنان نيز هست هنگامى كه مرگ به سراغ آنان آيد. [[آیه ۱۶۷ بقره و غدیر|آیه ۱۶۷ سوره بقره]] بر حسرت آنان تطبیق شده است. | |||
از ارتباط آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان با اصحاب صحيفه ملعونه سه نكته استفاده شده که یکی از آنها بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر هنگام مرگ و در قيامت و حسرتشان بر گذشته سياه خود است. درباره بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر در قيامت: خداوند در روز قيامت صحنههاى تكاندهندهاى از بانيان انحراف در اسلام به نمايش مى‌گذارد تا بازتاب عمل اصحاب صحيفه بر همه روشن شود. از جمله آیه ۲۹ سوره فرقان كه ابوبكر هنگام مرگ بر زبان آورد و بر خود تطبيق كرد كه «بی‌تردید مرا از قرآن پس از آنکه برایم آمد گمراه کرد». | |||
آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان بر این اساس در كلام [[امام باقر علیه السلام]] به طور كامل تفسير شده است: {{قرآن|يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ|ترجمه=روزى كه ظالم كف دستانش را به دندان مىگَزَد}}، ظالم يعنى ابوبكر. {{قرآن|يَقُولُ يا لَيْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً|ترجمه=مىگويد: اى كاش راهى همراه پيامبر پيش گرفته بودم}}، يعنى اى كاش على را با پيامبر پذيرفته بودم. {{قرآن|يا ليتنى لم اتخذ فلانا خليلا|ترجمه=اى كاش فلانى را به دوستى خود نپذيرفته بودم}}، فلانى يعنى عمر. {{قرآن|لَقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنِى|ترجمه=مرا از ذكر گمراه كرد بعد از آنكه برايم آمده بود}}، ذكر يعنى ولايت. {{قرآن|وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً|ترجمه=و شيطان خواركننده انسان بوده است}}: شيطان يعنى دومى.<ref>بحارالانوار، ج۳۰، ص۱۴۹، ح۵.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | |||
* '''بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار'''؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق. | |||
* '''غدیر در قرآن، قرآن در غدیر'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش. | |||
{{پایان منابع}} | |||
[[رده:قرآن و غدیر]] | [[رده:قرآن و غدیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۸
 | |
| مشخصات آیه | |
|---|---|
| نام سوره | فرقان |
| شماره آیه | ۲۷-۲۹ |
| جزء | ۱۹ |
| محتوای آیه | |
| مکان نزول | مکه |
| موضوع | سرنوشت حسرت‌بار اصحاب صحیفه در قیامت |
آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان آیاتی درباره سرنوشت حسرت‌بار اصحاب صحیفه در قیامت که بر دوستی با یکدیگر و جدایی از راه غدیر حسرت می‌خورند.
درباره بستر تطبیق آیه ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان بر اصحاب صحیفه چنین گفته شده است:[۱] اصحاب صحيفه در حجةالوداع پيماننامه خود را امضا كردند و كار خود را آغاز نمودند. ثمره دنیایی نگارش آن پیمان‌نامه براى ابوبكر كمتر از سه سال حکومت و براى عمر كمتر از دوازده سال بود که پايان آن با حسرت و ندامت همراه شد. اين حسرت و ندامت دامن‌گير تمام پيروان آنان نيز هست هنگامى كه مرگ به سراغ آنان آيد. آیه ۱۶۷ سوره بقره بر حسرت آنان تطبیق شده است.
از ارتباط آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان با اصحاب صحيفه ملعونه سه نكته استفاده شده که یکی از آنها بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر هنگام مرگ و در قيامت و حسرتشان بر گذشته سياه خود است. درباره بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر در قيامت: خداوند در روز قيامت صحنههاى تكاندهندهاى از بانيان انحراف در اسلام به نمايش مى‌گذارد تا بازتاب عمل اصحاب صحيفه بر همه روشن شود. از جمله آیه ۲۹ سوره فرقان كه ابوبكر هنگام مرگ بر زبان آورد و بر خود تطبيق كرد كه «بی‌تردید مرا از قرآن پس از آنکه برایم آمد گمراه کرد».
آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان بر این اساس در كلام امام باقر علیه السلام به طور كامل تفسير شده است: 
يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ؛ روزى كه ظالم كف دستانش را به دندان مىگَزَد 
، ظالم يعنى ابوبكر. يَقُولُ يا لَيْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً؛ مىگويد: اى كاش راهى همراه پيامبر پيش گرفته بودم ، يعنى اى كاش على را با پيامبر پذيرفته بودم. يا ليتنى لم اتخذ فلانا خليلا؛ اى كاش فلانى را به دوستى خود نپذيرفته بودم ، فلانى يعنى عمر. لَقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنِى؛ مرا از ذكر گمراه كرد بعد از آنكه برايم آمده بود ، ذكر يعنى ولايت. وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً؛ و شيطان خواركننده انسان بوده است : شيطان يعنى دومى.[۲]
پانویس
منابع
- بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- غدیر در قرآن، قرآن در غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.