آيات ۲۷ تا ۲۹ فرقان و غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها

آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان
مشخصات آیه
نام سوره	فرقان
شماره آیه	۲۷-۲۹
جزء	۱۹
محتوای آیه
مکان نزول	مکه
موضوع	سرنوشت حسرت‌بار اصحاب صحیفه در قیامت

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۸

آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان آیاتی درباره سرنوشت حسرت‌بار اصحاب صحیفه در قیامت که بر دوستی با یکدیگر و جدایی از راه غدیر حسرت می‌خورند.

درباره بستر تطبیق آیه ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان بر اصحاب صحیفه چنین گفته شده است:^[۱] اصحاب صحيفه در حجةالوداع پيمان‏‌نامه خود را امضا كردند و كار خود را آغاز نمودند. ثمره دنیایی نگارش آن پیمان‌نامه براى ابوبكر كمتر از سه سال حکومت و براى عمر كمتر از دوازده سال بود که پايان آن با حسرت و ندامت همراه شد. اين حسرت و ندامت دامن‌گير تمام پيروان آنان نيز هست هنگامى كه مرگ به سراغ آنان آيد. آیه ۱۶۷ سوره بقره بر حسرت آنان تطبیق شده است.

از ارتباط آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان با اصحاب صحيفه ملعونه سه نكته استفاده شده که یکی از آنها بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر هنگام مرگ و در قيامت و حسرتشان بر گذشته سياه خود است. درباره بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر در قيامت: خداوند در روز قيامت صحنه‏‌هاى تكان‌دهنده‌‏اى از بانيان انحراف در اسلام به نمايش مى‌گذارد تا بازتاب عمل اصحاب صحيفه بر همه روشن شود. از جمله آیه ۲۹ سوره فرقان كه ابوبكر هنگام مرگ بر زبان آورد و بر خود تطبيق كرد كه «بی‌تردید مرا از قرآن پس از آنکه برایم آمد گمراه کرد».

آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان بر این اساس در كلام امام باقر علیه السلام به طور كامل تفسير شده است: يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ؛ روزى كه ظالم كف دستانش را به دندان مى‏‌گَزَد ، ظالم يعنى ابوبكر. يَقُولُ يا لَيْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً؛ مى‏‌گويد: اى كاش راهى همراه پيامبر پيش گرفته بودم ، يعنى ‏اى كاش على را با پيامبر پذيرفته بودم. يا ليتنى لم اتخذ فلانا خليلا؛ اى كاش فلانى را به دوستى خود نپذيرفته بودم ، فلانى يعنى عمر. لَقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنِى؛ مرا از ذكر گمراه كرد بعد از آنكه برايم آمده بود ، ذكر يعنى ولايت. وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً؛ و شيطان خواركننده انسان بوده است : شيطان يعنى دومى.^[۲]

پانویس

↑ غدير در قرآن، ج۱، ص۲۹۲-۲۹۴.
↑ بحارالانوار، ج۳۰، ص۱۴۹، ح۵.

منابع

بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
غدیر در قرآن، قرآن در غدیر؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.

[1] غدير در قرآن، ج۱، ص۲۹۲-۲۹۴.

[2] بحارالانوار، ج۳۰، ص۱۴۹، ح۵.

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-== «و يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً...»<ref>فرقان /  ۲۵ - ۲۹. غدير در قرآن: ج ۱ ص ۲۹۲ - ۲۹۴.</ref> ==
+{{جعبه اطلاعات آیه
-اصحاب صحيفه در [[حجةالوداع]] پيمان‏ نامه خود را امضا كردند و كار خود را آغاز نمودند.
+	 | عرض =
+	 | تصویر = آيات ۲۷ تا ۲۹ فرقان و غدیر.jpg
+	 | اندازه تصویر =
+	 | توضیح_تصویر =
+	 | عنوان =آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان
+	 | سوره =فرقان
+	 | آیه =۲۷-۲۹
+	 | جزء =۱۹
+	 | شأن نزول =
+	 | مکان نزول =مکه
+	 | موضوع =سرنوشت حسرت‌بار اصحاب صحیفه در قیامت
+	 | صوت =
+	 | توضیح صوت =
+}}
+'''آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان''' آیاتی درباره سرنوشت حسرت‌بار اصحاب [[صحیفه ملعونه اول|صحیفه]] در قیامت که بر دوستی با یکدیگر و جدایی از راه غدیر حسرت می‌خورند.
-اين وِزر و بال عظيم كه در نامه اعمال خود گذاشتند براى ابوبكر كمتر از سه سال و براى عمر كمتر از پانزده سال روز شمار لذت دنيا داشت، و با پايان آن حسرت و ندامت آغاز شد.
+درباره بستر تطبیق آیه ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان بر اصحاب [[صحیفه ملعونه اول|صحیفه]] چنین گفته شده است:<ref>غدير در قرآن، ج۱، ص۲۹۲-۲۹۴.</ref> اصحاب صحيفه در [[حجةالوداع]] پيمان‏‌نامه خود را امضا كردند و كار خود را آغاز نمودند. ثمره دنیایی نگارش آن پیمان‌نامه براى ابوبكر كمتر از سه سال حکومت و براى عمر كمتر از دوازده سال بود که پايان آن با حسرت و ندامت همراه شد. اين حسرت و ندامت دامن‌گير تمام پيروان آنان نيز هست هنگامى كه مرگ به سراغ آنان آيد. [[آیه ۱۶۷ بقره و غدیر|آیه ۱۶۷ سوره بقره]] بر حسرت آنان تطبیق شده است.
-اين حسرت و ندامت دامن گير تمام پيروان آنان نيز هست هنگامى كه مرگ به سراغ آنان آيد. در اين باره خداوند مى‏ فرمايد:
+از ارتباط آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان با اصحاب صحيفه ملعونه سه نكته استفاده شده که یکی از آنها بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر هنگام مرگ و در قيامت و حسرتشان بر گذشته سياه خود است. درباره بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر در قيامت: خداوند در روز قيامت صحنه‏‌هاى تكان‌دهنده‌‏اى از بانيان انحراف در اسلام به نمايش مى‌گذارد تا بازتاب عمل اصحاب صحيفه بر همه روشن شود. از جمله آیه ۲۹ سوره فرقان كه ابوبكر هنگام مرگ بر زبان آورد و بر خود تطبيق كرد كه «بی‌تردید مرا از قرآن پس از آنکه برایم آمد گمراه کرد».
-{{قرآن| وَ قالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَما تَبَرَّؤُا مِنَّا كَذلِكَ يُرِيهِمُ اللَّه أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَيْهِمْ وَ ما هُمْ بِخارِجِينَ مِنَ النَّارِ}}<ref>بقره /  ۱۶۷.</ref>:
+آیات ۲۷ تا ۲۹ سوره فرقان بر این اساس در كلام [[امام باقر علیه السلام]] به طور كامل تفسير شده است: {{قرآن|يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ|ترجمه=روزى كه ظالم كف دستانش را به دندان مى‏‌گَزَد}}، ظالم يعنى ابوبكر. {{قرآن|يَقُولُ يا لَيْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً|ترجمه=مى‏‌گويد: اى كاش راهى همراه پيامبر پيش گرفته بودم}}، يعنى ‏اى كاش على را با پيامبر پذيرفته بودم. {{قرآن|يا ليتنى لم اتخذ فلانا خليلا|ترجمه=اى كاش فلانى را به دوستى خود نپذيرفته بودم}}، فلانى يعنى عمر. {{قرآن|لَقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنِى|ترجمه=مرا از ذكر گمراه كرد بعد از آنكه برايم آمده بود}}، ذكر يعنى ولايت. {{قرآن|وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً|ترجمه=و شيطان خواركننده انسان بوده است}}: شيطان يعنى دومى.<ref>بحارالانوار، ج۳۰، ص۱۴۹، ح۵.</ref>
-«كسانى كه پيرو شده بودند گفتند: اى كاش براى ما بازگشتى بود تا از آنان بيزارى مى‏ جستيم همان گونه كه از ما بيزارى جستند.
-اين گونه خداوند اعمال آنان را نشانشان مى‏ دهد تا بر ايشان حسرت باشد و آنان از آتش خارج شدنى نيستند».
-از ارتباط اين آيات با اصحاب صحيفه ملعونه سه نكته مهم استفاده مى ‏شود كه روايات مفصلى هم درباره آنها وارد شده است:
-بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر هنگام مرگ و در قيامت و حسرتشان بر گذشته سياه خود. و اما بيزارى اصحاب صحيفه از يكديگر در قيامت:
-خداوند در روز قيامت صحنه‏ هاى تكان دهنده ‏اى از بانيان انحراف در اسلام به نمايش مى ‏گذارد تا اصحاب صحيفه و عمق جنايتشان بر همه روشن شود.
-همان آيه ‏اى كه ابوبكر هنگام مرگ بر زبان آورد و بر خود تطبيق كرد كه {{متن عربی |لَقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنِى ...}}<ref>فرقان /  ۲۵ - ۲۹.</ref> در كلام [[امام باقر علیه السلام]] به طور كامل تفسير شده است:
-{{قرآن|يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ}}: «روزى كه ظالم كف دستانش را به دندان مى‏ گَزَد»، ظالم يعنى ابوبكر.
-{{قرآن|يَقُولُ يا لَيْتَنِى اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً}}:
-«مى‏ گويد: اى كاش راهى همراه پيامبر پيش گرفته بودم»، يعنى ‏اى كاش على را با پيامبر پذيرفته بودم.
-{{قرآن|يا ليتنى لم اتخذ فلانا خليلا»: «اى كاش فلانى را به دوستى خود نپذيرفته بودم}}، فلانى يعنى عمر. {{قرآن|لَقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جاءَنِى}}:
-«مرا از ذكر گمراه كرد بعد از آنكه برايم آمده بود»، ذكر يعنى ولايت. {{قرآن|وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ خَذُولاً}}: «و شيطان خوار كننده انسان بوده است»، شيطان يعنى دومى.<ref>بحار الانوار: ج ۳۰ ص ۱۴۹ ح ۵ .</ref>
-در آياتى از قرآن رو در رويى ابوبكر و عمر در روز قيامت مطرح شده كه خلق جهان بيزارى آنان از يكديگر را به تماشا خواهند نشست، و آن روزى است كه ما به على مى ‏نازيم.
-[[امام باقر علیه السلام]] آيات ۳۸ و ۳۹ سوره زخرف را در اين رابطه چنين [[مفسّرین|تفسیر]] فرمود:
-{{قرآن|حَتَّى إِذا جاءَنا}}: «تا هنگامى كه نزد ما آيند» يعنى ابوبكر و عمر، آنگاه كه يكديگر را مى‏ بينند يكى به ديگرى خواهد گفت:
-{{قرآن|يا لَيْتَ بَيْنِى وَ بَيْنَكَ بُعْدَ الْمَشْرِقَيْنِ فَبِئْسَ الْقَرِينُ}}: «اى كاش! بين من و تو فاصله مشرق و مغرب باشد كه بد رفيقى بودى»!
-آنجاست كه خدا به پيامبرش مى ‏فرمايد:
-به ابوبكر و عمر و پيروانشان بگو: {{قرآن|لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْيَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِى الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ}}: «اكنون كه ظلم كرده ‏ايد امروز ديگر براى شما هيچ فايده ‏اى نخواهد داشت در اينكه در عذاب شريک خواهيد بود» يعنى اكنون كه در حق آل محمد عليهم السلام ظلم كرده‏ ايد.<ref>بحار الانوار: ج ۳۰ ص ۱۵۶ ح ۱۴.</ref>
 == پانویس ==
-<references />
+{{پانویس}}
+==منابع==
+{{منابع}}
+* '''بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار'''؛ محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بیروت: دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
+* '''غدیر در قرآن، قرآن در غدیر'''؛ محمدباقر انصاری، قم: انتشارات دلیل ما، ۱۳۸۷ش.
+{{پایان منابع}}
 [[رده:قرآن و غدیر]]