ابوالمعالی جوینی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== معرفى كتب غدير<ref>اسرار غدير: ص ۱۰۷. چهارده قرن با غدير: ص ۱۲۱. غدير در آئينه كتاب: ص ۱۴.</ref> == | == معرفى كتب غدير<ref>اسرار غدير: ص ۱۰۷. چهارده قرن با غدير: ص ۱۲۱. غدير در آئينه كتاب: ص ۱۴.</ref> == | ||
از اوايل قرن دوم هجرى كه تدوين معارف دينى آزاد اعلام شد، تبليغ غدير نيز شكلى تازه به خود گرفت و كم كم از شكل [[روایت]] به صورت تألیف در آمد. در اواسط قرن دوم به اولين [[تألیف]] مستقل درباره [[ | از اوايل قرن دوم هجرى كه تدوين معارف دينى آزاد اعلام شد، تبليغ غدير نيز شكلى تازه به خود گرفت و كم كم از شكل [[روایت]] به صورت تألیف در آمد. در اواسط قرن دوم به اولين [[تألیف]] مستقل درباره [[غدیر]] برمى خوريم كه از فراهيدى است. | ||
كتب مفصلى در زمينه بحث هاى رجالى و تاريخىِ مربوط به [[سند حدیث غدیر]] | كتب مفصلى در زمينه بحث هاى رجالى و تاريخىِ مربوط به [[سند حدیث غدیر]] [[تألیف]] شده است. در اين كتاب ها، اسماء راویان حدیث غدیر از مرد و زن جمع آورى شده و از نظر رجالى درباره موثق بودن راويان بحث شده و تاريخچه مفصلى از اسناد و راويان حديث غدير تدوين شده و جنبه هاى اعجاب انگيز آن در زمينه هاى اسناد و رجال تبيين گرديده است. | ||
اين مسير ادامه يافت و كتاب هاى مختلفى به صورت مستقل يا ضمنى در موضوع غدير تدوين شد. به عنوان نمونه ابوالمعالى جوينى مى گويد: در [[بغداد]] در دست صحافى يک جلد كتاب ديدم كه بر جلد آن چنين نوشته بود: «جلد بيست و هشتم از اسنادِ حديثِ مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ و بعد از اين جلد، مجلد بيست و نهم خواهد بود».<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۲۳۵. إحقاق الحق: ج ۲ ص ۴۸۶. </ref> | اين مسير ادامه يافت و كتاب هاى مختلفى به صورت مستقل يا ضمنى در موضوع غدير تدوين شد. به عنوان نمونه ابوالمعالى جوينى مى گويد: در [[بغداد]] در دست صحافى يک جلد كتاب ديدم كه بر جلد آن چنين نوشته بود: «جلد بيست و هشتم از اسنادِ حديثِ مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ و بعد از اين جلد، مجلد بيست و نهم خواهد بود».<ref>بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۲۳۵. إحقاق الحق: ج ۲ ص ۴۸۶. </ref> | ||
نسخهٔ ۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۱
معرفى كتب غدير[۱]
از اوايل قرن دوم هجرى كه تدوين معارف دينى آزاد اعلام شد، تبليغ غدير نيز شكلى تازه به خود گرفت و كم كم از شكل روایت به صورت تألیف در آمد. در اواسط قرن دوم به اولين تألیف مستقل درباره غدیر برمى خوريم كه از فراهيدى است.
كتب مفصلى در زمينه بحث هاى رجالى و تاريخىِ مربوط به سند حدیث غدیر تألیف شده است. در اين كتاب ها، اسماء راویان حدیث غدیر از مرد و زن جمع آورى شده و از نظر رجالى درباره موثق بودن راويان بحث شده و تاريخچه مفصلى از اسناد و راويان حديث غدير تدوين شده و جنبه هاى اعجاب انگيز آن در زمينه هاى اسناد و رجال تبيين گرديده است.
اين مسير ادامه يافت و كتاب هاى مختلفى به صورت مستقل يا ضمنى در موضوع غدير تدوين شد. به عنوان نمونه ابوالمعالى جوينى مى گويد: در بغداد در دست صحافى يک جلد كتاب ديدم كه بر جلد آن چنين نوشته بود: «جلد بيست و هشتم از اسنادِ حديثِ مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ و بعد از اين جلد، مجلد بيست و نهم خواهد بود».[۲]