كتابى در بغداد در مورد سند حديث غدير[۱]

از اوايل قرن دوم هجرى كه تدوين معارف دينى رسماً آزاد اعلام شد، تبلیغ غدير نيز شكلى تازه به خود گرفت و كم كم از شكل روايت به صورت تألیف در آمد.

در اواسط قرن دوم به اولين تأليف مستقل درباره غدير برمى‏ خوريم كه از فراهیدی است.

همچنين كتب مفصلى در زمينه بحث‏ هاى رجالى و تاريخىِ مربوط به سند حدیث غدیر تألیف شده است.

اين مسير ادامه يافت و كتاب ‏هاى مختلفى به صورت مستقل يا ضمنى در موضوع غدير تدوين شد. به عنوان نمونه ابوالمعالی جوینی مى‏ گويد:

در بغداد در دست صحافى يک جلد كتاب ديدم كه بر جلد آن چنين نوشته بود: «جلد بيست و هشتم از اسنادِ حديثِ مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ و بعد از اين جلد، مجلد بيست و نهم خواهد بود».[۲]

منبع

دانشنامه غدیر،جلد ۵،صفحه ۹۵

پانویس

  1. اسرار غدير: ص ۱۰۷. چهارده قرن با غدير: ص ۱۲۱. غدير در آئينه كتاب: ص ۱۴.
  2. بحار الانوار: ج ۳۷ ص ۲۳۵. احقاق‏ الحق: ج ۲ ص ۴۸۶.