محمود بن لُبید

از ویکی غدیر
نسخهٔ تاریخ ‏۶ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۲ توسط Modir (بحث | مشارکت‌ها)

سؤال منافقانه در مورد غدير از حضرت زهرا عليها السلام[۱]

به نظر شما تعجب ندارد كه حاضرين در غدير آن هم از ساكنين مدينه، آن هم از حضرت زهرا عليها السلام بپرسند كه اصلاً پيامبر صلى الله عليه و آله درباره خلافت على‏ عليه السلام چيزى فرموده يا نه؟!

كاش سؤالى به عنوان تشكيک درباره غدير مطرح مى‏ كردند.

كاش نمى‏ گفتند: «كلام صريحى»؛ و كاش نمى‏ گفتند: «قبل از وفاتش»!! پس اين سؤال نيست، استهزاء است! طلبكار شدن است! و به همين دليل پاسخى جز نگاه پر از تعجب به سائل نخواهد داشت.

بعد از شهادت پیامبر صلی الله علیه و آله، حضرت زهرا عليها السلام كنار قبور شهداى اُحد و به خصوص حضرت حمزه علیه السلام مى‏ آمد و در آنجا گريه مى‏ كرد.

محمود بن لُبَيد مى گويد: روزى بر سر قبر حمزه آمدم و آن حضرت را در آنجا در حال گريه ديدم.

خدمتش عرض كردم: من سؤالى از شما دارم كه سينه ‏ام را مضطرب ساخته! فرمود: سؤال كن. عرض كردم: آيا پيامبر صلى الله عليه و آله قبل از وفاتش درباره امامت على كلام صريحى فرموده است؟!!

عجيب است كه فرستاده سقیفه به تنهايى آمده و كلمات صريح پيامبر صلى الله عليه و آله درباره خلافت على‏ عليه السلام را به خاطر نمى‏ آورد، و به عنوان مشكل‏ ترين سؤال عمرش آن را از دختر پيامبر صلى الله عليه و آله سؤال مى‏ كند!!

حضرت زهرا عليها السلام هم آخرين و نزديک ‏ترين فرمايش صريح پيامبر صلى الله عليه و آله را كه غدير است، در ميان اشک و سوز برايش يادآور مى ‏شود؛ تا نشان دهد سؤال كننده سقیفه خود را به فراموشى زده و از ضعف حافظه عمدى رنج مى‏ برد!

حضرت فرمود: واعجبا، آيا روز غدير خم را فراموش كرده ‏ايد؟!!

گويا مى‏ خواست بفرمايد: آيا دنبال كلامى صريح ‏تر از سخنى هستى كه پيامبر صلى الله عليه و آله بر فراز منبر غدير فرموده و صد و بيست هزار نفر بر صراحت آن شاهدند؟

اگر بعد از چنان روزى هنوز سينه ‏ات از شک و ترديد مضطرب است بهتر آنكه از هدايت خود نااميد باشى! يک عمر سفارشات پيامبر صلى الله عليه و آله درباره خلافت على‏ عليه السلام كجا رفت؟ اگر واقعاً فراموش كرده ‏ايد بايد فكرى براى هوش و حافظه شما كرد، كه مبادا نماز و روزه و زکات و حج را هم فراموش كنيد![۲]

در واقع دفاع از غدير با چشم گريان در عزاى رسول‏ صلى الله عليه و آله در برابر حتى يک معترض هم فراموش نمى‏ شود، تا معلوم شود اين وظيفه براى ما تا كجا ادامه دارد.

اين اتفاقى بود كه در روزهاى پر از اشک و آه فاطمه ‏عليها السلام بعد از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله رخ داد، كه نمک ديگرى بر زخم آن حضرت بود.

پانویس

  1. تبليغ غدير در سيره معصومين‏ عليهم السلام: ص ۲۴، ۱۲۲.
  2. بحار الانوار: ج ۳۶ ص ۳۵۲ ح ۲۲۴. الغدير: ج ۱ ص ۱۹۷. اثبات الهداة: ج ۲ ص ۱۱۲ ح ۴۷۳.