ابوسلمة بن عبدالرحمن زهری

ابوسلمه، عبدالله بن عبدالرحمن بن عوف (22-94 ق)، از تابعین برجسته و از فقهای هفت‌گانه مدینه به شمار می‌رود. او فرزند عبدالرحمن بن عوف، بود. ابوسلمه در مدینه متولد و پرورش یافت و به دلیل انتساب به جدش زهرة بن کلاب، «زهری» نیز خوانده می‌شد.

زندگینامه

درباره نام اصلی او اختلاف وجود دارد؛ برخی آن را عبدالله، برخی اسماعیل و برخی کنیه‌اش را همان نامش دانسته‌اند. او از دوران کودکی تحت تأثیر محیط علمی مدینه قرار گرفت و از بسیاری از صحابه پیامبر صلی الله علیه وآله همچون عثمان بن عفان، ابوایوب انصاری، عایشه، ام سلمه و دیگران حدیث روایت کرد.

ابوسلمه به عنوان یکی از برجسته‌ترین راویان حدیث شناخته می‌شود و در علم فقه نیز مهارت بالایی داشت. او در زمان خود با فقهایی چون سعید بن مسیب و عروة بن زبیر هم‌ردیف بود. حاکم نیشابوری او را یکی از فقهای سبعه مدینه معرفی کرده است.

در سال 48 ق، در دوران حکومت سعید بن عاص بر مدینه، ابوسلمه به عنوان قاضی منصوب شد و تا سال 54 ق که سعید برکنار شد، این سمت را بر عهده داشت. پس از وی، برادرش مصعب بن عبدالرحمن این مقام را برعهده گرفت.

ابوسلمه شاگردان بسیاری داشت که از جمله آن‌ها می‌توان به محمد بن شهاب زهری، یحیی بن سعید انصاری، موسی بن عقبه و هشام بن عروه اشاره کرد. همچنین فرزندش عمر که بعدها در شام کشته شد، از جمله راویان حدیث او بود.

ابوسلمه در سال 94 ق در مدینه درگذشت. او در طول زندگی‌اش به زهد و عبادت شهرت داشت و آثار علمی و روایی او همچنان مورد توجه پژوهشگران اسلامی است.

روايت حديث غدير

يكى از تابعین كه حدیث غدیر را از صحابه نقل كرده ابوسلمة بن عبدالرحمن بن عوف زهرى مدنى (م ۹۴ ق) است.

ابن ‏المغازلی در مناقب خود و ابن‏ بطریق در «العمدة» و ثعلبى در تفسیر خود و نيز در «ضياء العالمين» حديث غدير را از ابوسلمة بن عبدالرحمن و او از جابر بن عبداللَّه انصارى نقل كرده ‏اند.

مؤلف كتاب «خلاصه خزرجى» و ابن ‏حجر: از ابن ‏سعد نقل شده كه وى مردى فقيه و مورد وثوق و اعتماد است و حدیث بسيار از او نقل شده است. نام او عبداللَّه يا اسماعيل است.