مؤمن در خطبه غدیر
پيامبر صلى الله عليه و آله در فرازى از بخش چهارم خطبه غدیر، تقوی و ایمان و اخلاص را مظهر ولاى على عليه السلام و شقاوت را از آنِ مبغضین على عليه السلام دانست.
در فراز بعد با قرائت سوره عصر قسم ياد كرد كه مصداق 
وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ 
در آخر اين سوره على بن ابى طالب عليه السلام است.
«اَلا وَ اِنَّهُ لا يُبْغِضُ عَلِيّاً اِلاّ شَقِىٌّ، وَ لا يُوالى عَلِيّاً اِلاّ تَقِىٌّ، وَ لا يُؤمِنُ بِهِ اِلاّ مُؤمِنٌ مُخْلِصٌ. وَ فى عَلِىٍّ وَ اللَّهِ نَزَلَتْ سُورَةُ الْعَصْرِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، وَ الْعَصْرِ، اِنَّ الاِنْسانَ لَفى خُسْرٍ «اِلاّ عَلِىٌّ الَّذى آمَنَ وَ رَضِىَ بِالْحَقِّ وَ الصَّبْرِ»
بدانيد كه با على دشمنى نمى كند مگر شقى و با على دوستى نمى كند مگر با تقوی، و به او ايمان نمى آورد مگر مؤمن مخلص. به خدا قسم درباره على نازل شده است سوره «و العصر»: «قسم به عصر، انسان در زيان است» مگر على كه ايمان آورد و به حق و صبر راضى شد.
منبع
سخنرانى استثنائى غدير: ص ۱۷۹ - ۱۸۶.