جلوه هایی از رخدادهای غدیر در عصر ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
==جلوه هايى از رخدادهاى غدير در عصر ظهور== | ==جلوه هايى از رخدادهاى غدير در عصر ظهور== | ||
=== | === الف) مؤاخات === | ||
يكى از رخدادهاى مهم روز غدير مؤاخات و برادرى ميان امت است. قرآن كريم مؤمنان را برادر يكديگر خوانده و فرموده است: «انما المؤمنون اخوة»<ref>حجرات / ۱۰.</ref>: به راستى مؤمنان برادر يكديگر اند. رسول | يكى از رخدادهاى مهم روز غدير مؤاخات و برادرى ميان امت است. قرآن كريم مؤمنان را برادر يكديگر خوانده و فرموده است: «انما المؤمنون اخوة»<ref>حجرات / ۱۰.</ref>: | ||
به راستى مؤمنان برادر يكديگر اند. رسول خدا صلى الله عليه و آله چندين بار در ميان مسلمانان به ايجاد عقد اخوت اقدام نمودند، كه از آن جمله است: | |||
در مكه معظمه، در ميان اصحاب و مسلمانان اوليه. | در مكه معظمه، در ميان اصحاب و مسلمانان اوليه. | ||
| خط ۹: | خط ۱۱: | ||
در مدينه منوره در ميان مهاجران و انصار. | در مدينه منوره در ميان مهاجران و انصار. | ||
در مدينه منوره در ميان خواص اصحاب. <ref>الجوهرة (تلمسانى) : ص ۶۴ .</ref> | در مدينه منوره در ميان خواص اصحاب.<ref>الجوهرة (تلمسانى) : ص ۶۴ .</ref> | ||
در سرزمين غدير خم در ميان امت اسلامى.<ref>فيض العلام: ص ۱۲۵.</ref> | در سرزمين غدير خم در ميان امت اسلامى.<ref>فيض العلام: ص ۱۲۵.</ref> | ||
در همه اين موارد هر فردى را با فردى متناسب با او برادر نموده است. مثلاً | در همه اين موارد هر فردى را با فردى متناسب با او برادر نموده است. مثلاً [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]] را با [[عمر بن خطاب|عمر]]<ref>الفصول المهمه (ابن صبّاغ) : ص ۳۸.</ref>، [[سلمان فارسی(محمّدی)|سلمان]] را با [[ابوذر غفاری|ابوذر]]، [[زبیر بن عوام قرشی|زبیر]] را با [[کعب بن مالک]]، حمزه را با زيد، ابوطلحه را با [[ابوعبیده جرّاح|ابوعبیده]]، عوف بن مالک را با صعب بن جثامه و عبدالرحمن بن عوف را با سعد بن ربيع.<ref>المصنف (ابن ابى شيبه) : ج ۶ ص ۲۶۵.</ref> | ||
ولى هرگز اميرالمؤمنين عليه السلام را با احدى از اصحاب برادر نكرده، بلكه خطاب به او فرموده است: انت اخى و صاحبى: تو برادر و يار و ياور من هستى. <ref>المصنف (ابن ابى شيبه) : ج ۷ ص ۵۰۷ .</ref> | ولى هرگز اميرالمؤمنين عليه السلام را با احدى از اصحاب برادر نكرده، بلكه خطاب به او فرموده است: انت اخى و صاحبى: تو برادر و يار و ياور من هستى.<ref>المصنف (ابن ابى شيبه) : ج ۷ ص ۵۰۷ .</ref> | ||
=== | ===منابع حديث مؤاخات=== | ||
همه محدثان، مورخان، سيره نويسان و تراجم نگاران، حديث مؤاخات را نقل كرده اند، كه از آن جمله است: | همه محدثان، مورخان، سيره نويسان و تراجم نگاران، حديث مؤاخات را نقل كرده اند، كه از آن جمله است: | ||
۱. ابن | ۱. [[عبدالله بن ابی شیبه (ابوبکر)|ابن ابی شیبه]] (م ۲۳۵ ق).<ref>المصنف (ابن ابى شيبه) : ج ۶ ص ۲۶۵.</ref> | ||
۲. احمد حنبل (م ۲۴۱ ق) .<ref>فضائل الصحابة (احمد حنبل) : ج ۲ ص ۸۲۴ .</ref> | ۲. [[احمد بن حنبل|احمد حنبل]] (م ۲۴۱ ق).<ref>فضائل الصحابة (احمد حنبل) : ج ۲ ص ۸۲۴ .</ref> | ||
۳. ابن عبدالبر (م ۴۲۶ ق) .<ref>الاستيعاب: ج ۳ ص ۲۰۲.</ref> | ۳. [[ابن عبدالبر قرطبی|ابن عبدالبر]] (م ۴۲۶ ق).<ref>الاستيعاب: ج ۳ ص ۲۰۲.</ref> | ||
۴. ابن | ۴. [[ابن مغازلی]] (م ۴۸۳ ق).<ref>مناقب على بن ابى طالب عليه السلام (ابن مغازلى) : ص ۳۷.</ref> | ||
۵ . اخطب خوارزم (م ۵۶۸ ق) .<ref>المناقب (خوارزمى) : ص ۱۴۰.</ref> | ۵ . [[موفق بن احمد خوارزمی(مکی، اخطب خوارزم)|اخطب خوارزم]] (م ۵۶۸ ق).<ref>المناقب (خوارزمى) : ص ۱۴۰.</ref> | ||
۶ . ابن | ۶ . ابن بطریق (م ۶۰۰ ق).<ref>العمدة (ابن بطريق) : ح ۲۶۲.</ref> | ||
۷. تلمسانى (م بعد از ۶۴۵ ق) .<ref>الجوهرة فى نسب على و آله عليهم السلام (تلمسانى) : ص ۶۴ .</ref> | ۷. تلمسانى (م بعد از ۶۴۵ ق).<ref>الجوهرة فى نسب على و آله عليهم السلام (تلمسانى) : ص ۶۴ .</ref> | ||
۸ . سبط ابن | ۸ . سبط ابن جوزی (م ۶۵۴ ق).<ref>تذكرة الخواص: ج ۱ ص ۲۱۸.</ref> | ||
۹. | ۹. [[گنجی شافعی]] (م ۶۵۸ ق).<ref>كفاية الطالب (گنجى) : ص ۱۹۳.</ref> | ||
۱۰. محب الدين طبرى (م ۶۹۴ ق) .<ref>ذخائر العقبى (طبرى) : ج ۱ ص ۳۰۳.</ref> | ۱۰. محب الدين طبرى (م ۶۹۴ ق).<ref>ذخائر العقبى (طبرى) : ج ۱ ص ۳۰۳.</ref> | ||
محدث بحرانى تصريح فرموده كه حديث مؤاخات بين علماى تشيع و تسنّن متواتر است. محدث قمى به هنگام شمارش حوادث روز غدير مى نويسد: رسول اكرم صلى الله عليه وآله در روز غدير بين اصحاب خود عقد اخوّت بست.<ref>فيض العلام (محدث قمى) : ص ۱۲۵.</ref> | محدث بحرانى تصريح فرموده كه حديث مؤاخات بين علماى تشيع و تسنّن متواتر است. محدث قمى به هنگام شمارش حوادث روز غدير مى نويسد: رسول اكرم صلى الله عليه وآله در روز غدير بين اصحاب خود عقد اخوّت بست.<ref>فيض العلام (محدث قمى) : ص ۱۲۵.</ref> | ||
=== | === اوج اخوّت و برادرى === | ||
دقيقاً هفتاد روز پس از عيد غدير و به دنبال شهادت رسول اكرم صلى الله عليه وآله، مهاجرين و انصار در سقيفه گرد آمده و براى كسب قدرت، اخوّت و برادرى را به بوته فراموشى سپردند! و با شعار «منّا امير و منكم امير» به جنگ و ستيز برخاستند. ولى تجلّى اين اخوّت و برادرى در عصر ظهور خواهد بود، چنانكه در احاديث پيشوايان معصوم عليهم السلام بر آن تاكيد شده است. | دقيقاً هفتاد روز پس از عيد غدير و به دنبال شهادت رسول اكرم صلى الله عليه وآله، مهاجرين و انصار در سقيفه گرد آمده و براى كسب قدرت، اخوّت و برادرى را به بوته فراموشى سپردند! و با شعار «منّا امير و منكم امير» به جنگ و ستيز برخاستند. ولى تجلّى اين اخوّت و برادرى در عصر ظهور خواهد بود، چنانكه در احاديث پيشوايان معصوم عليهم السلام بر آن تاكيد شده است. | ||
نسخهٔ ۲۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۵
جلوه هايى از رخدادهاى غدير در عصر ظهور
الف) مؤاخات
يكى از رخدادهاى مهم روز غدير مؤاخات و برادرى ميان امت است. قرآن كريم مؤمنان را برادر يكديگر خوانده و فرموده است: «انما المؤمنون اخوة»[۱]:
به راستى مؤمنان برادر يكديگر اند. رسول خدا صلى الله عليه و آله چندين بار در ميان مسلمانان به ايجاد عقد اخوت اقدام نمودند، كه از آن جمله است:
در مكه معظمه، در ميان اصحاب و مسلمانان اوليه.
در مدينه منوره در ميان مهاجران و انصار.
در مدينه منوره در ميان خواص اصحاب.[۲]
در سرزمين غدير خم در ميان امت اسلامى.[۳]
در همه اين موارد هر فردى را با فردى متناسب با او برادر نموده است. مثلاً ابوبکر را با عمر[۴]، سلمان را با ابوذر، زبیر را با کعب بن مالک، حمزه را با زيد، ابوطلحه را با ابوعبیده، عوف بن مالک را با صعب بن جثامه و عبدالرحمن بن عوف را با سعد بن ربيع.[۵]
ولى هرگز اميرالمؤمنين عليه السلام را با احدى از اصحاب برادر نكرده، بلكه خطاب به او فرموده است: انت اخى و صاحبى: تو برادر و يار و ياور من هستى.[۶]
منابع حديث مؤاخات
همه محدثان، مورخان، سيره نويسان و تراجم نگاران، حديث مؤاخات را نقل كرده اند، كه از آن جمله است:
۱. ابن ابی شیبه (م ۲۳۵ ق).[۷]
۳. ابن عبدالبر (م ۴۲۶ ق).[۹]
۴. ابن مغازلی (م ۴۸۳ ق).[۱۰]
۵ . اخطب خوارزم (م ۵۶۸ ق).[۱۱]
۶ . ابن بطریق (م ۶۰۰ ق).[۱۲]
۷. تلمسانى (م بعد از ۶۴۵ ق).[۱۳]
۸ . سبط ابن جوزی (م ۶۵۴ ق).[۱۴]
۹. گنجی شافعی (م ۶۵۸ ق).[۱۵]
۱۰. محب الدين طبرى (م ۶۹۴ ق).[۱۶]
محدث بحرانى تصريح فرموده كه حديث مؤاخات بين علماى تشيع و تسنّن متواتر است. محدث قمى به هنگام شمارش حوادث روز غدير مى نويسد: رسول اكرم صلى الله عليه وآله در روز غدير بين اصحاب خود عقد اخوّت بست.[۱۷]
اوج اخوّت و برادرى
دقيقاً هفتاد روز پس از عيد غدير و به دنبال شهادت رسول اكرم صلى الله عليه وآله، مهاجرين و انصار در سقيفه گرد آمده و براى كسب قدرت، اخوّت و برادرى را به بوته فراموشى سپردند! و با شعار «منّا امير و منكم امير» به جنگ و ستيز برخاستند. ولى تجلّى اين اخوّت و برادرى در عصر ظهور خواهد بود، چنانكه در احاديث پيشوايان معصوم عليهم السلام بر آن تاكيد شده است.
زيد زرّاد از اصحاب امام صادق عليه السلام به محضر آن حضرت عرضه داشت: مى ترسم كه ما مؤمن نباشيم! فرمود: براى چه؟ عرض كرد: براى اينكه در ميان ما كسى پيدا نمى شود كه برادر ايمانى اش در نزد او از درهم و دينار عزيزتر باشد. بلكه در ميان ما درهم و دينار گرامى تر است از برادر ايمانى، كه ولايت اميرالمؤمنين عليه السلام بين ما و او اخوت و برادرى ايجاد كرده است.
فرمود: نه، شما مؤمن هستيد، لكن ايمان شما به حدّ كمال نمى رسد جز هنگامى كه حضرت قائم ماعليه السلام خروج كند. در آن هنگام خداوند عقل هاى شما را كامل مى كند و مؤمن كامل مى شويد.[۱۸]
در پايان، به هنگام شمارش ويژگى هاى مؤمنان در عصر ظهور مى فرمايد: و المُواسات للاخوان فى حال اليُسر و العُسر [۱۹]: مواسات با برادران ايمانى در حالت توانمندى و تنگدستى.
بر اساس اين روايت و ديگر احاديث پيشوايان معصوم عليهم السلام آن اخوّت و برادرى كه رسول گرامى اسلام صلى الله عليه وآله در روز عيد سعيد غدير در ميان امت اسلامى ايجاد نمود، در عصر موفور السرور ظهورِ آن امام نور تحقق پيدا خواهد كرد، و آن ايثار و مواسات و آن مؤاخات مورد نظر رسول عالميان صلى الله عليه وآله آن روز تجلى خواهد كرد.
پانویس
- ↑ حجرات / ۱۰.
- ↑ الجوهرة (تلمسانى) : ص ۶۴ .
- ↑ فيض العلام: ص ۱۲۵.
- ↑ الفصول المهمه (ابن صبّاغ) : ص ۳۸.
- ↑ المصنف (ابن ابى شيبه) : ج ۶ ص ۲۶۵.
- ↑ المصنف (ابن ابى شيبه) : ج ۷ ص ۵۰۷ .
- ↑ المصنف (ابن ابى شيبه) : ج ۶ ص ۲۶۵.
- ↑ فضائل الصحابة (احمد حنبل) : ج ۲ ص ۸۲۴ .
- ↑ الاستيعاب: ج ۳ ص ۲۰۲.
- ↑ مناقب على بن ابى طالب عليه السلام (ابن مغازلى) : ص ۳۷.
- ↑ المناقب (خوارزمى) : ص ۱۴۰.
- ↑ العمدة (ابن بطريق) : ح ۲۶۲.
- ↑ الجوهرة فى نسب على و آله عليهم السلام (تلمسانى) : ص ۶۴ .
- ↑ تذكرة الخواص: ج ۱ ص ۲۱۸.
- ↑ كفاية الطالب (گنجى) : ص ۱۹۳.
- ↑ ذخائر العقبى (طبرى) : ج ۱ ص ۳۰۳.
- ↑ فيض العلام (محدث قمى) : ص ۱۲۵.
- ↑ اصل زيد زرّاد: در ضمن: الاصول الستةعشر: ص ۶ .
- ↑ اصل زيد زرّاد: در ضمن: الاصول الستةعشر: ص ۷.