شرط قبولی اعمال: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «يكى از آياتى كه در خطبه مفصل غدير صراحتاً تفسیر شده آيه ۳۸ سوره اعراف است:...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== شرط قبولى اعمال<ref>غدير در قرآن: ج ۲ ص ۶۳ - ۶۵. واقعه قرآنى غدير: ص ۱۱۶،۶۹. اسرار غدير: ص ۵۰ .</ref> == | |||
پس از پايان مراسم [[حجةالوداع]]، نماز صبح دوشنبه هيجدهم ذى الحجة خوانده شد و كاروان به حركت خود به سمت غدير ادامه داد در حالى كه حدود پنج ساعت ديگر از راه باقى مانده بود. | |||
پيامبر صلى الله عليه و آله على عليه السلام را فرا خواند و نزول آيه را به او اين گونه خبر داد: | |||
خداوند عز و جل اين آيه را نازل كرده است: «يا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ»، يعنى درباره ولايت تو يا على؛ «وَ اِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ»، يعنى اگر آنچه درباره ولايت تو دستور داده شده ام انجام ندهم عمل من باطل مى شود، و هر كس به غير ولايت تو خدا را ملاقات كند اعمالش باطل مى شود. اين وعده اى است كه خداوند براى من وفا خواهد كرد. | |||
من جز فرموده پروردگارم - تبارک و تعالى نمى گويم. آنچه مى گويم از جانب خداى عز و جل است كه درباره تو نازل كرده است.<ref>تفسير برهان: ج ۱ ص ۴۸۸ ح ۲.</ref> | |||
پيرو آن، يكى از آياتى كه در خطبه غدير صراحتاً تفسير شده آيه ۳۸ سوره اعراف است: | |||
الا انَّ اعْداءَهُمُ الَّذينَ قالَ اللَّه فيهِمْ: «كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها حَتَّى إِذَا ادَّارَكُوا فِيها جَمِيعاً قالَتْ أُخْراهُمْ لِأُولاهُمْ رَبَّنا هؤُلاءِ أَضَلُّونا فَآتِهِمْ عَذاباً ضِعْفاً مِنَ النَّارِ، قالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَ لكِنْ لا تَعْلَمُونَ»<ref>اعراف / ۳۸.</ref>: | |||
بدانيد [[دشمنان اهل بیت و غدیر|دشمنان اهل بیت]] كسانى هستند كه خدا درباره آنان فرموده: «هر گروهى كه داخل آتش جهنم مى شوند همتاى خود را لعنت مى كنند تا هنگامى كه همه كنار يكديگر خود را در آتش مى يابند، آخرين آنها به اوّلينشان مى گويد: پروردگارا، اينان ما را گمراه كردند، پس [[عذاب]] چند برابرى از آتش به آنان بده. خداوند در پاسخ مى فرمايد: براى همه عذاب چند برابر است ولى شما نمى دانيد».<ref>اسرار غدير: ص ۱۵۲ بخش ۷.</ref> | |||
و نيز در بخش پنجم حضرت صريحاً فرمودند: «هر كس از ولايت ائمه عليهم السلام سر باز زند اعمال نيكش سقوط مى كند و در جهنم خواهد بود». بعد از آن شمه اى از فضائل اميرالمؤمنين عليه السلام را متذكر شدند. | |||
در مورد نپذيرفتن [[امامت]] امامان عليهم السلام [[حضرت محمّد صلی الله علیه و آله|پیامبر صلی الله علیه و آله]] فرموده است: | |||
يا على، اگر بندهاى هزار سال خدا را عبادت كند، خدا از او قبول نمى كند جز با ولايت تو و امامان از فرزندانت، و ولايت تو پذيرفته نمى شود جز با برائت از دشمنانت و دشمنان امامان از فرزندانت.<ref>كنز الفوائد: ص ۱۸۵.</ref> | |||
همچنين پس از پايان [[خطبه غدیر]]، نوبت آن بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله پيام خاص خداوند را كه [[جبرئیل]] آورده بود، به مردم ابلاغ فرمايد: | |||
اى مردم، خدا به من سلام رسانده مى فرمايد: امروز دين شما را كامل كردم ... ، و بعد از اين حكمى براى شما نازل نمى كنم. | |||
[[نماز جماعت در صحرای غدیر|نماز]] و [[زکات]] و [[روزه]] و حج را بر شما نازل كردم و اين ولايت پنجمى است، و آن چهار حكم را بدون ولايت قبول نمى كنم.<ref>عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۱۳۷.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:امام شناسی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۳
شرط قبولى اعمال[۱]
پس از پايان مراسم حجةالوداع، نماز صبح دوشنبه هيجدهم ذى الحجة خوانده شد و كاروان به حركت خود به سمت غدير ادامه داد در حالى كه حدود پنج ساعت ديگر از راه باقى مانده بود.
پيامبر صلى الله عليه و آله على عليه السلام را فرا خواند و نزول آيه را به او اين گونه خبر داد:
خداوند عز و جل اين آيه را نازل كرده است: «يا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ»، يعنى درباره ولايت تو يا على؛ «وَ اِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ»، يعنى اگر آنچه درباره ولايت تو دستور داده شده ام انجام ندهم عمل من باطل مى شود، و هر كس به غير ولايت تو خدا را ملاقات كند اعمالش باطل مى شود. اين وعده اى است كه خداوند براى من وفا خواهد كرد.
من جز فرموده پروردگارم - تبارک و تعالى نمى گويم. آنچه مى گويم از جانب خداى عز و جل است كه درباره تو نازل كرده است.[۲]
پيرو آن، يكى از آياتى كه در خطبه غدير صراحتاً تفسير شده آيه ۳۸ سوره اعراف است:
الا انَّ اعْداءَهُمُ الَّذينَ قالَ اللَّه فيهِمْ: «كُلَّما دَخَلَتْ أُمَّةٌ لَعَنَتْ أُخْتَها حَتَّى إِذَا ادَّارَكُوا فِيها جَمِيعاً قالَتْ أُخْراهُمْ لِأُولاهُمْ رَبَّنا هؤُلاءِ أَضَلُّونا فَآتِهِمْ عَذاباً ضِعْفاً مِنَ النَّارِ، قالَ لِكُلٍّ ضِعْفٌ وَ لكِنْ لا تَعْلَمُونَ»[۳]:
بدانيد دشمنان اهل بیت كسانى هستند كه خدا درباره آنان فرموده: «هر گروهى كه داخل آتش جهنم مى شوند همتاى خود را لعنت مى كنند تا هنگامى كه همه كنار يكديگر خود را در آتش مى يابند، آخرين آنها به اوّلينشان مى گويد: پروردگارا، اينان ما را گمراه كردند، پس عذاب چند برابرى از آتش به آنان بده. خداوند در پاسخ مى فرمايد: براى همه عذاب چند برابر است ولى شما نمى دانيد».[۴]
و نيز در بخش پنجم حضرت صريحاً فرمودند: «هر كس از ولايت ائمه عليهم السلام سر باز زند اعمال نيكش سقوط مى كند و در جهنم خواهد بود». بعد از آن شمه اى از فضائل اميرالمؤمنين عليه السلام را متذكر شدند.
در مورد نپذيرفتن امامت امامان عليهم السلام پیامبر صلی الله علیه و آله فرموده است:
يا على، اگر بندهاى هزار سال خدا را عبادت كند، خدا از او قبول نمى كند جز با ولايت تو و امامان از فرزندانت، و ولايت تو پذيرفته نمى شود جز با برائت از دشمنانت و دشمنان امامان از فرزندانت.[۵]
همچنين پس از پايان خطبه غدیر، نوبت آن بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله پيام خاص خداوند را كه جبرئیل آورده بود، به مردم ابلاغ فرمايد:
اى مردم، خدا به من سلام رسانده مى فرمايد: امروز دين شما را كامل كردم ... ، و بعد از اين حكمى براى شما نازل نمى كنم.
نماز و زکات و روزه و حج را بر شما نازل كردم و اين ولايت پنجمى است، و آن چهار حكم را بدون ولايت قبول نمى كنم.[۶]