خوارج: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== | == غدير در جمل و صفين و نهروان<ref>اسرار غدير: ص ۳۰۷. چهارده قرن با غدير: ص ۱۹.</ref>== | ||
اصحاب [[سقیفه]] در قيافه هاى ظاهرفريبى آمدند كه كمر اجتماع در مقابل آن خم شد. در كنار جنگ جمل با حضور [[عایشه بنت ابی بکر|عایشه]] و [[طلحة بن عبیدالله تمیمی|طلحه]] و [[زبیر بن عوام قرشی|زبیر]] و [[صفین|جنگ صفین]] توسط [[معاویة بن ابی سفیان|معاویه]] و به بهانه قتل [[عثمان بن عفّان|عثمان]]، بار سوم كج فكران پينه بر پيشانى - كه در واقع مولود سقيفه بودند و آرمان خودرأيى و عدم اطاعت از امام معصوم را همچون اهل سقيفه بر دوش مى كشيدند - به ميدان غدير آمدند. | |||
شهادت صاحب غدير با شمشيرى كه آب طلائى از اسم [[اسلام]] بر آن داده بودند و زهرى از ناب سقيفه بر تيغ آن كشيده بودند، آغاز راهى براى ذبح غدير به دست سقيفه به نظر مى آمد. | |||
اگر همان سقيفه روز اول بود هرگز روزى پيش نمى آمد كه اميرالمؤمنين عليه السلام را پس از ۲۵ سال مردم به التماس براى [[جانشین|خلافت]] فراخوانند. اين اثر كارهايى بود كه در روزهاى سقيفه از طرف غديريان انجاميد، و همين روزها بود كه به صف آرايى هاى جمل و صفين و نهروان انجاميد. | |||
اگر چه در سقيفه نوبت به صف آرايى نرسيد و غديريان فوراً مغلوب شدند و حتى چهل نفر غديرى پيدا نشد، ولى در جنگ هاى سه گانه اميرالمؤمنين عليه السلام شمشيرهاى بسيارى - با درجات اعتقادى متفاوت - در ركاب حضرت بودند كه فقط پنج هزار نفر شرطة الخميس يعنى فدائيان غدير بودند<ref>بحار الانوار: ج ۴۲ ص ۱۵۱.</ref> كه معناى مولى و صاحب اختيارى اميرالمؤمنين و اطاعت مطلق خود از مقام ولايت مطلقه را در آنجا به نمايش گذاشتند. | |||
يكى از آنان اصبغ بن نباته بود كه وقتى از او مى پرسند: منزلت اميرالمؤمنين عليه السلام نزد شما در چه حدى است؟ مى گويد: ما شمشيرها را بر دوش گرفته ايم و بر هر كس كه او اشاره كند فرود مى آوريم ... !<ref>بحار الانوار: ج ۴۲ ص ۱۵۰ ح ۱۶.</ref> | |||
== | == مارقين در خطبه غدير<ref>واقعه قرآنى غدير: ص ۸۹ .</ref>== | ||
در مرحله چهارم از خطبه غدير و پس از بيان حديث «من كنت مولاه» ، پيامبر صلى الله عليه و آله اشاره اى به آينده كفر ستيز امیرالمؤمنین عليه السلام با [[ناکثین]] و [[قاسطین]] و [[مارقین]] نمود، و تصريح كرد جنگ او با آن گروه ها به امر خداوند است. | |||
== منبع == | |||
دانشنامه غدیر ،جلد ۹،صفحه ۱۸۰. | |||
پانویس | == پانویس == | ||
[[رده: | [[رده:دشمنان غدیر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۰
غدير در جمل و صفين و نهروان[۱]
اصحاب سقیفه در قيافه هاى ظاهرفريبى آمدند كه كمر اجتماع در مقابل آن خم شد. در كنار جنگ جمل با حضور عایشه و طلحه و زبیر و جنگ صفین توسط معاویه و به بهانه قتل عثمان، بار سوم كج فكران پينه بر پيشانى - كه در واقع مولود سقيفه بودند و آرمان خودرأيى و عدم اطاعت از امام معصوم را همچون اهل سقيفه بر دوش مى كشيدند - به ميدان غدير آمدند.
شهادت صاحب غدير با شمشيرى كه آب طلائى از اسم اسلام بر آن داده بودند و زهرى از ناب سقيفه بر تيغ آن كشيده بودند، آغاز راهى براى ذبح غدير به دست سقيفه به نظر مى آمد.
اگر همان سقيفه روز اول بود هرگز روزى پيش نمى آمد كه اميرالمؤمنين عليه السلام را پس از ۲۵ سال مردم به التماس براى خلافت فراخوانند. اين اثر كارهايى بود كه در روزهاى سقيفه از طرف غديريان انجاميد، و همين روزها بود كه به صف آرايى هاى جمل و صفين و نهروان انجاميد.
اگر چه در سقيفه نوبت به صف آرايى نرسيد و غديريان فوراً مغلوب شدند و حتى چهل نفر غديرى پيدا نشد، ولى در جنگ هاى سه گانه اميرالمؤمنين عليه السلام شمشيرهاى بسيارى - با درجات اعتقادى متفاوت - در ركاب حضرت بودند كه فقط پنج هزار نفر شرطة الخميس يعنى فدائيان غدير بودند[۲] كه معناى مولى و صاحب اختيارى اميرالمؤمنين و اطاعت مطلق خود از مقام ولايت مطلقه را در آنجا به نمايش گذاشتند.
يكى از آنان اصبغ بن نباته بود كه وقتى از او مى پرسند: منزلت اميرالمؤمنين عليه السلام نزد شما در چه حدى است؟ مى گويد: ما شمشيرها را بر دوش گرفته ايم و بر هر كس كه او اشاره كند فرود مى آوريم ... ![۳]
مارقين در خطبه غدير[۴]
در مرحله چهارم از خطبه غدير و پس از بيان حديث «من كنت مولاه» ، پيامبر صلى الله عليه و آله اشاره اى به آينده كفر ستيز امیرالمؤمنین عليه السلام با ناکثین و قاسطین و مارقین نمود، و تصريح كرد جنگ او با آن گروه ها به امر خداوند است.
منبع
دانشنامه غدیر ،جلد ۹،صفحه ۱۸۰.