وصابی

روايت احتجاج اميرالمؤمنين عليه السلام با صحابه به حديث غدير

از ادله دلالت حدیث غدیر بر امامت و خلافت اين است كه اميرالمؤمنين ‏عليه السلام در رحبه کوفه حديث «مَن کُنتُ مَولاهُ فَعَلیٌّ مَولاهُ» را مطرح كرده و از شاهدان حاضر در مجلس از صحابه كه در غدیر حاضر بودند طلب شهادت كرد. اين ماجرا را شمارى از بزرگان اهل‏ سنت نقل كرده ‏اند.

يكى از علما و بزرگان اهل‏ سنت كه حديث غدير را نقل كرده ابراهيم بن عبداللَّه یمنی وصابی شافعی است.

وصابی در «الاكتفاء فى فضل الأربعة الخلفاء» طی چهارده مورد حدیث غدیر را با اشاره به ماجرای غدیر و ماجرای احتجاج حضرت بر طلحه در جنگ جمل روایت كرده است.

وصابی شافعی حدیث مناشده را از عبدالرحمن بن ابی ‏ليلی و زید بن ارقم و عمير بن سعید روایت كرده، و سپس می‏ گويد:

عبداللَّه فرزند امام احمد در زوائد «المسند» و ابويَعلى در «المسند» و ابن‏ جرير در «تهذيب الآثار» و خطيب در تاريخش و ضياء در «المختارة» و طَبَرانى در «المعجم الکبیر» و «المعجم الاوسط» آورده است.

روایت ماجرای سنگ آسمانی در غدیر

از جمله دلايل قطعى بر دلالت حدیث غدیر بر امامت اميرالمؤمنین ‏علیه السلام، ماجراى حارث فهری و عذاب الهی با سنگ آسمانی و نزول آياتى از سوره معارج است.

اين ماجرا را شمارى از بزرگان اهل ‏سنت نقل كرده ‏اند، كه از جمله آنان ابراهیم بن عبداللَّه یمنی وصابی است. وى ماجرای حارث بن نعمان را از ثعلبى در تفسيرش نقل كرده است.

كتاب «الاكتفاء فى فضل الأربعة الخلفاء» اثر یمنی وصابی نزد اهل‏ سنت از كتاب های مشهور است. محمدمحبوب در جاهایی از «تفسیر شاهی» از اين كتاب نقل كرده است.