ابن اثیر

از دانشنامه غدیر

اعمال شب و روز غدير

براى شب و روز غدير اعمال متعددى وارد شده است. از نماز و روزه و دعا و زیارت و... . توضيح در مورد تک تک اين موارد در عنوان «عید غدیر» آمده است.

روايت حديث غدير[۱]

كتب مفصلى در زمينه بحث‏ هاى رجالى و تاريخىِ مربوط به سند حدیث غدیر تألیف شده است. از جمله در تعدادى از كتاب‏ هاى بزرگان عامه حديث غدير به عنوان يكى از مسلمات روایت شده است.

يكى از آنها على بن محمد جَزَرى، ابوالحسن، ابن‏ اثير (م ۶۳۰ ق) است.[۲]

ابن‏ اثير در كتاب «الاستیعاب» حديث غدير را با اشاره به ماجراى غدير در سه مورد آورده است: معرفى عامر بن ليلى بن ضَمره و عبدالله بن ياميل و ابوسَريحه غِفارى.[۳]

يافعى[۴]: او صاحب تاریخ و نيز كتاب «اُسد الغابة فی معرفة الصحابة» و ديگر كتاب‏ها بوده و متبحّر در علم تاريخ و انساب است.

نقل احتجاج اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در رحبه كوفه[۵]

از ادله دلالت حديث غدير بر امامت و خلافت اين است كه اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در رحبه کوفه حديث «مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلىٌّ مَولاهُ» را مطرح كرده و از شاهدان حاضر در مجلس از صحابه كه در غدير حاضر بودند طلب شهادت كرد. اين ماجرا را شمارى از بزرگان اهل‏ سنت نقل كرده ‏اند. از جمله على بن محمد بن اثير جَزَرى، ابوالحسن، ابن ‏اثير است.

ابن ‏اثير در «اسد الغابة» با اسناد خود از يَعلَى بن مرّه (با دو اسناد) و عبدالرحمن بن ابى ‏ليلى و براء بن عازب و اصبغ بن نباته و ابوالطُفَيل حدیث مناشده را نقل كرده است.

همچنين گفته كه اين خبر را از ابونُعَيم و ابوموسى و ابن‏ عقده نقل كرده ‏اند.[۶]

پانویس

  1. چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۷۱. اسرار غدير: ص ۱۰۷. چهارده قرن با غدير: ص ۱۲۱.
  2. عوالم العلوم: ج ۳  / ۱۵ ص ۴۷۷.
  3. اسد الغابه: ج ۳ ص ۹۲، ۲۷۴ و ج ۵ ص ۲۰۸.
  4. مرآة الجنان: حوادث سال ۶۳۰ . همچنين ر.ک: العِبَر فى خبر من غَبَر: ج ۵ ص ۱۲۰. تذكرة الحفّاظ: ج ۴ ص ۱۳۶۶. وفيات الاعيان: ج ۲ ص ۲۷۸.
  5. چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۵۲۵ .
  6. اسد الغابة: ج ۲ ص ۲۳۳ و ج ۴ ص ۲۸ و ج ۵ ص ۵، ۶، ۲۰۵، ۲۷۵.