ابن اثیر: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '<references />' به '{{پانویس}}') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عز الدین ابن اثیر'''(۵۵۵-۶۳۰ ه.ق) یکی از بزرگ‌ترین مورخان، محدثان و ادیبان اهل سنت در قرن هفتم هجری است. او به عنوان ابوالحسن علی بن محمد بن محمد بن عبدالکریم شیبانی جزری شناخته می‌شود و لقب «عزالدین» را دارد. | |||
== زندگینامه == | |||
'''عزالدین ابن اثیر'''، با نام کامل علی بن محمد بن محمد بن عبدالکریم شیبانی جزری، در جمادی‌الاول سال ۵۵۵ هجری قمری در جزیره ابن عمر واقع در شمال رود فرات به دنیا آمد. او از تبار شیبانی بود و متعلق به قبیله عرب بکر بن وائل بود که نام خود را به شهر دیاربکر دادند. برخی او را با تبار کرد نیز معرفی می‌کنند. | |||
پدرش از کارگزاران دولت اتابکه موصل بود و علاوه بر سمت دولتی، به تجارت نیز مشغول بود. دو برادر بزرگتر و کوچکترش مجدالدین و ضیاءالدین ابن اثیر بودند که هر سه از مشاهیر اهل سنت بودند. | |||
ابن اثیر کودکی خود را با آموزش قرآن آغاز کرد. سپس در شهرهای موصل، شام، بغداد نزد اساتیدی چون ابن ریان و ابوحفص عمر بن طبرزد بغدادی تحصیل کرد. او اساتید خود را در کتاب '''«الکامل فی التاریخ»''' معرفی کرده است. | |||
او حافظ حدیث بود و تاریخ را از بر داشت. همچنین انساب عرب را به خوبی می‌دانست و آگاهی کاملی نسبت به اخبار عرب داشت. | |||
سرانجام وی در سال ۶۳۰ یا ۶۳۲ هجری قمری در حلب سوریه وفات یافت. | |||
== تألیفات == | |||
از مهم‌ترین آثار او می‌توان به: | |||
* «الکامل فی التاریخ» | |||
* «اسد الغابة فی معرفة الصحابة» | |||
* اللباب فی تهذیب الانساب» | |||
* «التاریخ الباهر فی الدولة اتابکیه» | |||
== اعمال شب و روز غدير == | == اعمال شب و روز غدير == | ||
براى شب و روز غدير اعمال متعددى وارد شده است. از [[نماز جماعت در صحرای غدیر|نماز]] و [[روزه]] و [[دعا]] و [[زیارت]] و... . توضيح در مورد تک تک اين موارد در عنوان «[[عید غدیر در زمان امیر المومنین علیه السلام|عید غدیر]]» آمده است. | براى شب و روز غدير اعمال متعددى وارد شده است. از [[نماز جماعت در صحرای غدیر|نماز]] و [[روزه]] و [[دعا]] و [[زیارت]] و... . توضيح در مورد تک تک اين موارد در عنوان «[[عید غدیر در زمان امیر المومنین علیه السلام|عید غدیر]]» آمده است. | ||
نسخهٔ ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۴۱
عز الدین ابن اثیر(۵۵۵-۶۳۰ ه.ق) یکی از بزرگ‌ترین مورخان، محدثان و ادیبان اهل سنت در قرن هفتم هجری است. او به عنوان ابوالحسن علی بن محمد بن محمد بن عبدالکریم شیبانی جزری شناخته می‌شود و لقب «عزالدین» را دارد.
زندگینامه
عزالدین ابن اثیر، با نام کامل علی بن محمد بن محمد بن عبدالکریم شیبانی جزری، در جمادی‌الاول سال ۵۵۵ هجری قمری در جزیره ابن عمر واقع در شمال رود فرات به دنیا آمد. او از تبار شیبانی بود و متعلق به قبیله عرب بکر بن وائل بود که نام خود را به شهر دیاربکر دادند. برخی او را با تبار کرد نیز معرفی می‌کنند.
پدرش از کارگزاران دولت اتابکه موصل بود و علاوه بر سمت دولتی، به تجارت نیز مشغول بود. دو برادر بزرگتر و کوچکترش مجدالدین و ضیاءالدین ابن اثیر بودند که هر سه از مشاهیر اهل سنت بودند.
ابن اثیر کودکی خود را با آموزش قرآن آغاز کرد. سپس در شهرهای موصل، شام، بغداد نزد اساتیدی چون ابن ریان و ابوحفص عمر بن طبرزد بغدادی تحصیل کرد. او اساتید خود را در کتاب «الکامل فی التاریخ» معرفی کرده است.
او حافظ حدیث بود و تاریخ را از بر داشت. همچنین انساب عرب را به خوبی می‌دانست و آگاهی کاملی نسبت به اخبار عرب داشت.
سرانجام وی در سال ۶۳۰ یا ۶۳۲ هجری قمری در حلب سوریه وفات یافت.
تألیفات
از مهم‌ترین آثار او می‌توان به:
- «الکامل فی التاریخ»
- «اسد الغابة فی معرفة الصحابة»
- اللباب فی تهذیب الانساب»
- «التاریخ الباهر فی الدولة اتابکیه»
اعمال شب و روز غدير
براى شب و روز غدير اعمال متعددى وارد شده است. از نماز و روزه و دعا و زیارت و... . توضيح در مورد تک تک اين موارد در عنوان «عید غدیر» آمده است.
روايت حديث غدير[۱]
كتب مفصلى در زمينه بحث هاى رجالى و تاريخىِ مربوط به سند حدیث غدیر تألیف شده است. از جمله در تعدادى از كتاب هاى بزرگان عامه حديث غدير به عنوان يكى از مسلمات روایت شده است.
يكى از آنها على بن محمد جَزَرى، ابوالحسن، ابن اثير (م ۶۳۰ ق) است.[۲]
ابن اثير در كتاب «الاستیعاب» حديث غدير را با اشاره به ماجراى غدير در سه مورد آورده است: معرفى عامر بن ليلى بن ضَمره و عبدالله بن ياميل و ابوسَريحه غِفارى.[۳]
يافعى[۴]: او صاحب تاریخ و نيز كتاب «اُسد الغابة فی معرفة الصحابة» و ديگر كتابها بوده و متبحّر در علم تاريخ و انساب است.
نقل احتجاج اميرالمؤمنين عليه السلام در رحبه كوفه[۵]
از ادله دلالت حديث غدير بر امامت و خلافت اين است كه اميرالمؤمنين عليه السلام در رحبه کوفه حديث «مَن كُنتُ مَولاهُ فَعَلىٌّ مَولاهُ» را مطرح كرده و از شاهدان حاضر در مجلس از صحابه كه در غدير حاضر بودند طلب شهادت كرد. اين ماجرا را شمارى از بزرگان اهل سنت نقل كرده اند. از جمله على بن محمد بن اثير جَزَرى، ابوالحسن، ابن اثير است.
ابن اثير در «اسد الغابة» با اسناد خود از يَعلَى بن مرّه (با دو اسناد) و عبدالرحمن بن ابى ليلى و براء بن عازب و اصبغ بن نباته و ابوالطُفَيل حدیث مناشده را نقل كرده است.
همچنين گفته كه اين خبر را از ابونُعَيم و ابوموسى و ابن عقده نقل كرده اند.[۶]
پانویس
- ↑ چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۲۷۱. اسرار غدير: ص ۱۰۷. چهارده قرن با غدير: ص ۱۲۱.
- ↑ عوالم العلوم: ج ۳ / ۱۵ ص ۴۷۷.
- ↑ اسد الغابه: ج ۳ ص ۹۲، ۲۷۴ و ج ۵ ص ۲۰۸.
- ↑ مرآة الجنان: حوادث سال ۶۳۰ . همچنين ر.ک: العِبَر فى خبر من غَبَر: ج ۵ ص ۱۲۰. تذكرة الحفّاظ: ج ۴ ص ۱۳۶۶. وفيات الاعيان: ج ۲ ص ۲۷۸.
- ↑ چكيده عبقات الانوار (حديث غدير): ص ۵۲۵ .
- ↑ اسد الغابة: ج ۲ ص ۲۳۳ و ج ۴ ص ۲۸ و ج ۵ ص ۵، ۶، ۲۰۵، ۲۷۵.